Κατηγορία: Ιστορίες Επιτυχίας

Γνωρίζοντας τους Atallos, νικητές του καινοτόμου προγράμματος «Αγροανέλιξη»

Ο Κώστας Μπελιβάνης και ο Γιάννης Χανιωτάκης αφουγκράστηκαν τις ανάγκες του τόπου τους αλλά και του αγροδιατροφικού κλάδου και αποφάσισαν να συνεργαστούν και να επενδύσουν στον τομέα της ευφυούς φυτοπροστασίας, δημιουργώντας το project Atallos. Η ομάδα, παρουσιάζοντας την καινοτόμο παγίδα υψηλής τεχνολογίας που έχει δημιουργήσει και η οποία σε πρώτη φάση στοχεύει στην καταπολέμηση του δάκου, κατάφερε να είναι μια εκ των τεσσάρων νικητών του πρώτου κύκλου του προγράμματος επιχειρηματικής επιτάχυνσης «Αγροανέλιξη», το οποίο υλοποιείται από τον οργανισμό «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά».

Συζητώντας με τον Κώστα και τον Γιάννη, το πρώτο πράγμα που αναγνωρίζει κάποιος μέσα από το χαμόγελο και την αμεσότητα τους είναι η κοινή τους καταγωγή από την όμορφη Κρήτη. Ο Κώστας κατάγεται από τα Μάλια της Κρήτης όμως γεννήθηκε στο Παρίσι και έχει περάσει τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας. Ο Γιάννης από την άλλη, έχει καταγωγή μισή από το Ηράκλειο και μισή από το Λασίθι ενώ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο. Οι δυο τους, συναντήθηκαν για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασαν. Ο Γιάννης σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή και ο Κώστας στη σχολή Πολιτικών Μηχανικών, και οι δυο στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Όπως μου λέει χαρακτηριστικά ο Κώστας, «Όντας κρητικός μακριά από την Κρήτη, είχα στενή σχέση με την Ένωση Κρητών Φοιτητών Θεσσαλονίκης. Εκεί, γνωριστήκαμε και με τον Γιάννη. Ήταν πάντα κάτι που μας έδενε».

Καθώς τα χρόνια πέρασαν όμως, απομακρύνθηκαν αφού και οι δύο συνέχισαν τις σπουδές αλλά και την επαγγελματική τους σταδιοδρομία σε χώρες του εξωτερικού. Ο Κώστας συνέχισε τις σπουδές του σε μεταπτυχιακό και διδακτορικό επίπεδο στην Αμερική, στον κλάδο των πολιτικών μηχανικών, ενώ ο Γιάννης, έχοντας εξειδικευτεί στον τομέα της μελισσοκομίας έφυγε στο εξωτερικό, ταξιδεύοντας από τη Γερμανία μέχρι και τη Νέα Ζηλανδία, όπου και εργάστηκε αρκετά χρόνια. Παρόλα αυτά, μπορεί να ήταν μακριά όμως ποτέ δεν χάθηκαν.

Το 2019, μετά από πολύχρονη σκέψη, επέστρεψαν και οι δύο πίσω στην Κρήτη και έτσι, άνθισε από τον Φεβρουάριο του 2020 η ιδέα για τη δημιουργία του project Atallos. Ο Γιάννης άλλωστε, έχει οικογενειακή παράδοση στον τομέα της αγροδιατροφής, καθώς οι γονείς του έχουν μια μικρή μελισσοκομική οικογενειακή επιχείρηση αλλά παράλληλα ασχολούνται και με την ελαιοκομία. Από μικρός όπως μου λέει βοηθούσε τους γονείς του, «Πάντα ήμουν κοντά στην αγροτική παραγωγή. Την αγαπώ, για αυτό κι επέλεξα το κομμάτι της γεωπονίας» αναφέρει χαρακτηριστικά. Παράλληλα, μετά την επιστροφή του στην Κρήτη, πέρα από την ενασχόληση του με τη μελισσοκομία αλλά και την ελαιοκομία, ασχολήθηκε και με το κομμάτι της συμβουλευτικής σε αγρότες, παραγωγούς και συνεταιρισμούς μέσω σεμιναρίων και προγραμμάτων.

Ο Κώστας από την άλλη, μέσα από το διδακτορικό του ήρθε σε άμεση επαφή με το κομμάτι του προγραμματισμού και με έννοιες όπως αυτή της βελτιστοποίησης, της μηχανικής μάθησης αλλά και της τεχνητής νοημοσύνης, τις όποιες και χρησιμοποίησε εμπράκτως στην εργασία του ως εργαζόμενος ρίσκου σε διεθνή εταιρεία συμβούλων μηχανικών και στη συνέχεια, αποφάσισε να τις αξιοποιήσει πλήρως σχεδιάζοντας με τον Γιάννη το project Atallos.

Atallos: μια καινοτομία στον κλάδο της φυτοπροστασίας

Η ιστορία πίσω από τη σύλληψη της ιδέας είναι απλή και σύνθετη ταυτόχρονα. Το 2019, ο κλάδος της ελαιοκομίας στη Κρήτη υπέστη μια μεγάλη καταστροφή. Το έντομο δάκος, αν και μικρό στο μέγεθος κατάφερε να προκαλέσει στις ελιές του τόπου ζημιά ύψους 120.000.000€ μέσα σε ένα μόνο έτος. Βλέποντας το μέγεθος της καταστροφής αυτής, ο Γιάννης και ο Κώστας σκέφτηκαν πως ήρθε η στιγμή να υπάρξει ένας τρόπος πρόβλεψης αλλά και προειδοποίησης αντίστοιχων καταστάσεων. Όπως μου λέει ο Γιάννης, θεωρητικά υπάρχει ένας απλός τρόπος μέτρησης και πρόληψης. «Φανταστείτε πως υπάρχει μια μικρή γυάλινη μπάλα η οποία έχει μέσα νερό καθώς και ειδικό δόλωμα για τον δάκο. Την τοποθετεί κάποιος σε συγκεκριμένες περιοχές και μετά από μια εβδομάδα, μπορεί να μετρήσει τον αριθμό των εντόμων και να κρίνει αν η περιοχή έχει πρόβλημα ή όχι», εξηγεί ο Γιάννης.

Το πρόβλημα όμως είναι πως στην πράξη αυτό δεν εφαρμόζεται ενώ παράλληλα βασίζεται απόλυτα στον ανθρώπινο παράγοντα με όλες τις αβεβαιότητες και αστοχίες που αυτός εισάγει. «Σκεφτήκαμε με τον Κώστα πως σίγουρα όλη αυτή διαδικασία θα μπορούσε να γίνεται μηχανικά. Και έτσι, φτιάξαμε την αυτόματη δακοπαγίδα, η οποία πέρα από την παραδοσιακή κατασκευή που είπαμε προηγουμένως, περιλαμβάνει στο εσωτερικό της κάμερες αλλά και ειδικούς υπολογιστές ώστε να δίνουμε στον αγρότη όλες τις απαιτούμενες πληροφορίες με απίστευτα μεγάλη ευκολία», λέει ο Γιάννης. Όπως μου εξηγεί και ο Κώστας, ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η ομάδα μετράει δειγματοληπτικά (1 παγίδα ανά 60-80 στρέμματα) τα έντομα τα οποία εγκλωβίζονται στη παγίδα που έχουν σχεδιάσει και ελέγχουν αν αυτά πληθαίνουν, μειώνονται ή μένουν στάσιμα. Έτσι, μπορούν να έχουν μια εικόνα για την πορεία του δάκου, αλλά και άλλων εντόμων, στην εκάστοτε καλλιέργεια.

Ταυτόχρονα, ο ενδιαφερόμενος, είτε είναι αγρότης είτε παραγωγός, μπορεί σε δευτερόλεπτα να έχει στον υπολογιστή του, το smartphone του  ή ακόμη και μέσω sms για όσους δεν είναι τόσο εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, τον απαραίτητο όγκο πληροφοριών που αφορούν στην υγεία της καλλιέργειας του, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα και ποσότητα της παραγόμενης σοδειάς και μειώνοντας ταυτόχρονα το κόστος.

Atallos: η συμμετοχή στο πρόγραμμα επιχειρηματικής επιτάχυνσης «Αγροανέλιξη» του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά

Τόσο ο Γιάννης όσο και ο Κώστας, πιστεύουν πως η αίτηση συμμετοχής τους στο πρόγραμμα «Αγροανέλιξη» βοήθησε σημαντικά στην οργάνωση της ιδέας τους αλλά και στην επίσπευση των απαραίτητων διαδικασιών ώστε να μπορέσει να παρουσιαστεί ολοκληρωμένη με την έναρξη του διαγωνισμού.

Αν και όπως λένε είχαν συζητήσει από καιρό την αναγκαιότητα δημιουργίας μιας «έξυπνης» παγίδας, το γεγονός πως και οι δύο εργαζόντουσαν σε παραπάνω από μία δουλειές, ήταν σίγουρα ανασταλτικός παράγοντας. Έτσι, η παγίδα έμενε απλά ως μια ιδέα όπως μου λέει ο Κώστας, μέχρι και το πρώτο lockdown, τον περασμένο Μάρτιο. Κατά τη διάρκεια μιας βόλτας, ο Κώστας άνοιξε το κινητό του και εκεί, παρατήρησε μια ανάρτηση στα social media που αφορούσε σε ένα πρόγραμμα καινοτομίας. «Με το που το είδα, η πρώτη κίνηση μου ήταν να το στείλω στον Γιάννη. Προτού καν προλάβει να αποσταλεί, συνειδητοποίησα πως την ίδια ακριβώς στιγμή, ο Γιάννης μου είχε στείλει το ίδιο πράγμα», μου λέει γελώντας ο Κώστας. «Σκεφτήκαμε και οι δυο, είναι γραφτό να συμβεί αυτό».

Από τον Ιούνιο του 2020, ξεκίνησαν τη διαδρομή τους στο πρόγραμμα «Αγροανέλιξη» του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά η οποία διήρκησε 4 μήνες και ολοκληρώθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 2020, όπου και κατάφεραν να είναι μεταξύ των 4 νικητών του διαγωνισμού.

«Μια πρωτοποριακή , αλλά σίγουρα άναρχη στο ξεκίνημά της ιδέα, μπήκε σε έναν δρόμο μέσω του διαγωνισμού», μου λέει ο Γιάννης προσθέτοντας πως «είδαμε ότι όλο αυτό μπορούσε να γίνει πράξη, είχε προοπτική. Ταυτόχρονα, γνωρίσαμε μέντορες που μας έδωσαν πάρα πολλά πράγματα και συνεχίζουν να μας καθοδηγούν και μετά το πέρας του διαγωνισμού και τους ευχαριστούμε θερμά για αυτό».

«Αυτό που θέλαμε μέσω της ιδέας μας ήταν να λύσουμε ένα υπαρκτό πρόβλημα», προσθέτει ο Κώστας. «Μέσω του προγράμματος μπορέσαμε να οργανώσουμε τις ιδέες μας και να τις μετουσιώσουμε σε ένα προϊόν», αναφέρει. «Για παράδειγμα, ο κύριος Κονταξάκης, ένας από τους μέντορες μας, είναι για εμάς “ο στρατηγός” της σκέψης μας. Όλοι οι μέντορες μας, όπως ο κύριος Περουλάκης ο οποίος μας δίνει πολύτιμες πληροφορίες για το πως κινείται η αγορά και για τις απαραίτητες ενέργειες που πρέπει να κάνουμε για να αναπτυχθούμε, είναι για εμάς πολύτιμοι».

Όπως μου λένε χαρακτηριστικά και οι δύο, τα έπαθλα που κέρδισαν από τη συμμετοχή τους και τη νίκη τους στο πρόγραμμα  «Αγροανέλιξη» του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά, τόσο το χρηματικό όσο και το mentoring με χρονική διάρκεια ενός έτους, είναι για εκείνους όχι μόνο σημαντικά αλλά και απαραίτητα για την εξέλιξη και την προώθηση του προϊόντος τους.

Η ευφυής φυτοπροστασία την επόμενη ημέρα

Μέσω του προϊόντος του project Atallos φαίνεται ξεκάθαρα η αναγκαιότητα συστημάτων γεωργίας ακριβείας και ταυτόχρονα, προωθείται η μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος, τόσο μέσω της μείωσης άσκοπων μετακινήσεων από αγρότες και λοιπούς ενδιαφερόμενους όσο και μέσω της μείωσης άσκοπων ψεκασμών. Χρησιμοποιώντας το σύστημα της Atallos, οι ψεκασμοί  μπορούν πλέον να γίνουν πολύ στοχευμένα. «Λόγω της κλιματικής αλλαγής, δεν μπορείς να προβλέψεις πως θα εξελιχθεί κάθε χρονιά. Η ανάγκη για έγκαιρη προειδοποίηση των παραγωγών με χρήση τελευταίας τεχνολογίας  είναι πλέον καίρια», αναφέρει ο Γιάννης προσθέτοντας πως «Η συσκευή μας έχει πολλαπλά οφέλη. Οικονομικά οφέλη για τον παραγωγό, ποιοτικά για τον καταναλωτή, εμπορικά για όλο τον κλάδο αλλά και περιβαλλοντικά για την προστασία του πλανήτη».

Στόχος τους είναι στο άμεσο μέλλον να προχωρήσουν σε ένα δυνατό crash test αγοράς σε ομάδες παραγωγών και την ένταξη του στα επερχόμενα σχέδια βελτίωσης. «Το προϊόν είναι έτοιμο, οι πρώτες συσκευές μπορούν να δοθούν άμεσα σε ελαιοπαραγωγούς. Αυτή τη στιγμή μάλιστα, εξετάζουμε τη πιλοτική χρήση του προϊόντος σε συνεργασία με περιφέρειες που θέλουν ολοκληρωμένη φυτοπροστασία», λέει ο Κώστας. Σε πρώτη φάση, στοχεύουν σε μεμονωμένες πωλήσεις σε αγρότες, παραγωγούς και συνεταιρισμούς στον κλάδο της ελαιοκομίας και στη συνέχεια, σχεδιάζουν να προχωρήσουν και στην επέκταση του προϊόντος σε άλλες παραγωγές, όπως για παράδειγμα σε εσπεριδοειδή και στην παραγωγή κερασιού. Όπως αναφέρει ο Γιάννης, «Θα ξεκινήσουμε από την Κρήτη καθώς μπορεί να μας δώσει πολλά δεδομένα για τη λειτουργικότητα του προϊόντος αλλά και γιατί είναι ένας τόπος πλούσιος σε ελιές. Στα επόμενα μας βήματα φυσικά, θα είναι οι εξαγωγές του προϊόντος και στην υπόλοιπη Ευρώπη».

Κλείνοντας, ο Κώστας θέλησε να τονίσει για ακόμη μια φορά την αναγκαιότητα που αναδεικνύεται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, για την επένδυση στον τομέα της ευφυούς γεωργίας. «Δυστυχώς ο αγροδιατροφικός τομέας είναι ο τελευταίος που υιοθετεί τεχνολογία και οφείλουμε αυτό να το αλλάξουμε», μου αναφέρει. «Πιστεύω είναι χρέος όλων μας, να βοηθήσουμε στην καλλιέργεια πνεύματος για την υιοθέτηση χρήσης τεχνολογίας στην αγροτική παραγωγή».

Μιλώντας με την Άννα-Μαρία, ωφελούμενη του προγράμματος Regeneration Academy for Food Innovation

Η  Άννα-Μαρία Rebholz, τεχνολόγος τροφίμων, συμμετείχε στο καινοτόμο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation που υλοποιείται από τον οργανισμό Νέα Γεωργία Νέα Γενιά σε συνεργασία με το Regeneration Greece. Μιλώντας μαζί της είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω καλύτερα ενώ και εκείνη, μοιράστηκε μαζί μου τις εμπειρίες που αποκόμισε από τη συμμετοχή της στο  Regeneration Academy for Food Innovation.

Για την Άννα- Μαρία, φαίνεται πως τα αστέρια ευθυγραμμίστηκαν για μια στιγμή ώστε να καταφέρει να κάνει ακριβώς εκείνο το οποίο ήθελε, ακριβώς εκεί που το ήθελε. Κατάφερε να βρει εργασία στον τόπο της, τη Μάνη, στην εταιρεία Mani Blauel, η οποία παράγει και εξάγει ελαιόλαδο και ελιές κυρίως σε χώρες του εξωτερικού. Η Άννα-Μαρία έχει ολοκληρώσει το τμήμα τεχνολογίας τροφίμων της σχολής Perrotis college της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής ενώ αυτή τη στιγμή, βρίσκεται μέσω υποτροφίας στο 2^ο έτος του μεταπτυχιακού της διπλώματος πάνω στη Δημιουργία νέων προϊόντων και επιχειρήσεων, στο ίδιο πανεπιστήμιο. Ο πατέρας της είναι από τη Γερμανία ενώ η μητέρα της από την Ελλάδα. Οι δύο γονείς της γνωρίστηκαν όταν η μητέρα της έκανε το διδακτορικό της στην Αγγλία και από τότε είναι αχώριστοι.

Η Άννα-Μαρία είναι η μεγαλύτερη από τα 6 αδέλφια και δηλώνει πολύ τυχερή που ανήκει σε μια τόσο μεγάλη οικογένεια! Αυτή τη στιγμή, ζει με την οικογένεια της στη δυτική Μάνη, από όπου και κατάγεται η μητέρα της, σε ένα ορεινό χωριό που ονομάζεται Εξωχώρι. Όμως, δεν ζούσαν πάντα εκεί. Για την ακρίβεια, η οικογένεια της έχει ταξιδέψει και έχει μείνει σε πολλά μέρη του κόσμου. Πρώτα ζούσαν στη Γερμανία, ενώ πριν έρθουν μόνιμα στην Ελλάδα πριν 8 χρόνια, είχαν ζήσει περίπου 8 χρόνια και στην Κύπρο. «Γεννήθηκα στην Αγγλία, μετά μετακομίσαμε στη Γερμανία όπου έζησα κάποια χρόνια και στη συνέχεια, έκανα δημοτικό και γυμνάσιο στην Κύπρο. Μετά από αυτό, ήρθαμε εδώ στην Ελλάδα», λέει η Άννα-Μαρία ενώ συμπληρώνει πως «Του πατέρα μου του άρεσε πάντα η Μάνη. Ήταν το όνειρό του κάποια στιγμή να έρθουμε να ζήσουμε μόνιμα εδώ». Μηχανολόγος-μηχανικός στο επάγγελμα, ο πατέρας της είναι καθηγητής σε Πανεπιστήμιο της Κύπρου. Έτσι, πηγαίνει και έρχεται από την Κύπρο στη Μάνη τακτικά.

Τελειώνοντας το σχολείο, η Άννα-Μαρία έφυγε για ένα σύντομο χρονικό διάστημα από τη Μάνη και πήγε στη Θεσσαλονίκη για σπουδές. Πριν από περίπου ένα χρόνο επέστρεψε στην Μάνη. «Στο χωριό είμαστε τον περισσότερο καιρό με τη μητέρα μου. Τρία από τα αδέλφια μου βρίσκονται αυτή την στιγμή στην Αθήνα για σπουδές ενώ οι δύο πιο μικρές αδελφές μου μένουν ακόμη εδώ μαζί μας στο χωριό καθώς πηγαίνουν ακόμη σχολείο», μου λέει.

Ρώτησα την Άννα-Μαρία πως της φαίνεται, έχοντας ζήσει στη Γερμανία και την Κύπρο για τόσο καιρό να ζει σε ένα χωριό στη Μάνη. «Στην Κύπρο η αλήθεια είναι πως δεν είχα νιώσει ένα με το σύνολο, ήμουν πάντα η Ελληνίδα της παρέας», μου λέει γελώντας. «Παρόλα αυτά, ήταν μια μεγάλη αλλαγή να ζεις σε ένα χωριό, έχοντας συνηθίσει στην πόλη και σε περισσότερες δραστηριότητες. Όμως νιώθω καλά, αγαπώ αυτόν τον τόπο».

Έτσι λοιπόν, λίγο μετά την επιστροφή της στον τόπο της, επικοινώνησε μαζί της η εταιρεία Mani Blauel, με την οποία είχε έρθει σε επικοινωνία και στο παρελθόν στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης και την κάλεσαν για συνέντευξη. «Την επόμενη ημέρα μετά την συνέντευξη, πήγα για δουλειά!», μου λέει γελώντας.

 

Η συμμετοχή της στο Regeneration Academy for Food Innovation

Λίγο πριν ξεκινήσει να εργάζεται για την εταιρεία Mani Blauel, η Άννα-Μαρία συμμετείχε στο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation που υλοποιείται από τον οργανισμό Νέα Γεωργία Νέα Γενιά σε συνεργασία με το Regeneration.

«H καθηγήτρια από τη σχολή μας, Δρ. Κική Ζηνοβιάδου πρότεινε το συγκεκριμένο πρόγραμμα σαν μια μεγάλη ευκαιρία και έτσι, πολλοί από εμάς αποφασίσαμε να κάνουμε αίτηση συμμετοχής», αναφέρει. Λέει ακόμη πως της φάνηκε πολύ ιδιαίτερη η διαδικασία αξιολόγησης των συμμετοχών καθώς κλήθηκαν να περάσουν από διάφορα στάδια αξιολόγησης. «Αυτό μου έδειξε την οργάνωση, την συνέπεια και τον προσεχτικό χειρισμό του προγράμματος», αναφέρει ενώ προσθέτει πως «Βλέποντας την περιγραφή του προγράμματος, αμέσως κατάλαβα ότι είναι κάτι που θα μου αρέσει, καθώς διέκρινα τις έννοιες της καινοτομίας και του σχεδιασμού νέων προϊόντων, που είναι άλλωστε και αυτό το οποίο με ενδιαφέρει επαγγελματικά».

Η Άννα-Μαρία είδε τη συμμετοχή της αυτή σαν μια πρόκληση. Στόχος της ήταν κυρίως η απόκτηση γνώσεων και εμπειριών. Αν και δυστυχώς λόγω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού δεν μπόρεσαν να κάνουν πάνω από 2 εβδομάδες μαθήματα δια ζώσης και τα υπόλοιπα υλοποιήθηκαν online, έμεινε πολύ ευχαριστημένη από όλο το αποτέλεσμα.  «Ευτυχώς είχαμε την ευκαιρία να γνωριστούμε και με τα υπόλοιπα παιδιά πριν περάσει σε ψηφιακό περιβάλλον η εκπαίδευση επομένως ξέραμε και σε ποιους απευθυνόμασταν, είχαμε αποκτήσει μια οικειότητα», μου λέει.

«Υπήρξαν αρκετά μαθήματα τα οποία αν και online, ήταν αρκετά διαδραστικά και μας έδιναν την ευκαιρία να συζητάμε μεταξύ μας», αναφέρει η Άννα-Μαρία και προσθέτει πως «Το περιβάλλον ήταν πολύ φιλικό. Μου έκανε τεράστια εντύπωση ότι όλοι οι ωφελούμενοι είχαν ένα αρκετό δυνατό βιογραφικό και χάρηκα που ήμουν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν επιλεχθεί, δίπλα σε τόσους νέους ανθρώπους με εξαιρετικές ιδέες και γνώσεις πάνω στο αντικείμενο».

Το μεγαλύτερο κέρδος που νιώθει πως αποκόμισε από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation είναι η γνωριμία και η δικτύωση με άτομα του κύκλου της. Όπως λέει, «άκουσα τις εμπειρίες τους, έμαθα πως λειτουργεί ο αγροδιατροφικός κλάδος εκ των έσω τόσο από συναδέλφους μου όσο και από τους εκπαιδευτές. Όσο σπουδάζεις, δεν έχεις εικόνα της εργασιακής πραγματικότητας, επομένως για εμένα αυτό ήταν μια καλή προετοιμασία ώστε να μπω στον εργασιακό κόσμο έχοντας αποκτήσει κάποιες επιπλέον γνώσεις που μου φάνηκαν εν τέλει αρκετά χρήσιμες».

Η εργασία της στη Mani Blauel και τα σχέδια της για το μέλλον

Η Άννα-Μαρία εργάζεται στο τμήμα ποιοτικού ελέγχου και στο χημείο της εταιρείας ManiBlauel. Η Mani Blauel είναι μια εταιρεία με ιστορία 40 χρόνων στην Ελλάδα. Έχει ιδρυθεί από τον Αυστριακό Friedrich Blauel ο οποίος μετά από επίσκεψη του στην Ελλάδα μαγεύτηκε από τις ελιές αλλά και το ελαιόλαδο και συνειδητοποίησε την τεράστια αξία που αυτά έχουν. Αυτή την στιγμή εξάγουν ελιές και ελαιόλαδο σε χώρες του εξωτερικού, όπως η Γερμανία ή η Αυστρία και η Αγγλία με την πλειοψηφία των προϊόντων να είναι βιολογικά και να διακινούνται μέσω του Δίκαιου Εμπορίου (fair trade).

Όταν μιλάει για την εργασία της στη Mani Blauel, η Άννα-Μαρία ακούγεται χαρούμενη και ενθουσιασμένη. «Στην εταιρεία δεν θεωρούμε πως παράγουμε ένα προϊόν και απλώς το πουλάμε στον καταναλωτή, θεωρούμε πως το παράγουμε με στόχο να το μοιραστούμε μαζί του», μου λέει. «Μπαίνει τόση προσοχή και αγάπη μέσα σε όλα τα προϊόντα που παράγουμε που δεν θα το φανταζόμουν ποτέ».

Φυσικά, η γνώση της γερμανικής γλώσσας ήταν για εκείνη πολύ μεγάλο προτέρημα καθώς χρειάζεται να τα χρησιμοποιεί καθημερινά στην εργασία της στην εταιρεία. Φαίνεται λοιπόν για ακόμη μια φορά πως για την Άννα-Μαρία είναι λες και όλα μπήκαν ακριβώς στη θέση τους έτσι ώστε κάποια στιγμή στη ζωή της να μπορέσει να βρει απασχόληση πάνω σε ένα αντικείμενο που αγαπάει, σε έναν τόπο που αγαπάει και σε μια εταιρεία που σέβεται.

Άμεσος στόχος της είναι να συνεχίσει και να ολοκληρώσει με επιτυχία το μεταπτυχιακό της δίπλωμα, με την υποστήριξη και της εταιρείας Mani Blauel, όπως μου λέει και η Άννα-Μαρία, «Αυτό που μου αρέσει και εκτιμώ πολύ στην εταιρεία είναι ότι μας ωθούν να εξελισσόμαστε και να αναπτυχθούμε, και σαν άνθρωποι και επαγγελματικά». Τώρα που γνώρισε καλύτερα τον τομέα του ελαιολάδου φαίνεται πως τον αγάπησε κατευθείαν, καθώς τα επόμενα βήματα της σκέφτεται να είναι η εκπαίδευση πάνω στον οργανοληπτικό έλεγχο.

 Όπως λέει και η ίδια κλείνοντας, «Αγαπώ πάρα πολύ τις ελιές και το λάδι! Θεωρώ πως είναι κάτι που δεν έχει συνειδητοποιήσει η δική μας γενιά πόσο πολύτιμο είναι, πόσο μεγάλος θησαυρός είναι και πως μπορούμε να το αξιοποιήσουμε και να το αναδείξουμε. Ελπίζω να μπορέσω και εγώ να συνεισφέρω στην ανάδειξη αυτού του ελληνικού θησαυρού!»

Nanoplasmas: Η ιστορία

Η Nanoplasmas είναι μια καινοτόμος εταιρεία, η οποία χρησιμοποιεί την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, την νανοτεχνολογία πλάσματος, με στόχο τη δημιουργία διαγνωστικών μεθόδων ανίχνευσης βακτηρίων αλλά και ιών. Είναι μια από τις ελάχιστες ελληνικές εταιρείες που προσφέρουν διαγνωστικά που αναπτύχθηκαν και κατασκευάζονται στην Ελλάδα. Παρουσιάζοντας λοιπόν το καινοτόμο προϊόν τους, κατάφεραν να κερδίσουν την 1η θέση στον διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge του οργανισμού «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» στην κατηγορία Food-Tech Startups, παρουσιάζοντας αποτελεσματικές διαγνωστικές μεθόδους για παθογόνα, τόσο στο νερό όσο και στα τρόφιμα.

Είχα την ευκαιρία να μιλήσω με τον Κοσμά Έλληνα, ιδρυτικό μέλος της ομάδας της Nanoplasmas και να γνωρίσω λίγο καλύτερα τόσο την ομάδα όσο και την φιλοσοφία πίσω από ένα ομολογουμένως ιδιαίτερα χρήσιμο προϊόν και για τον κλάδο της αγροδιατροφής.

Ο Κοσμάς μπορεί να γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά μεγάλωσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας καθώς ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός και έπρεπε τακτικά να ταξιδεύει. Έχει σπουδάσει φυσικός και όπως λέει, πάντα ήταν παιδί των θετικών επιστημών. Στη συνέχεια, επέλεξε να κάνει το μεταπτυχιακό του πάνω στη Μικροηλεκτρονική, κάτι το οποίο ήταν τελικά καθοριστικής σημασίας για εκείνον αφού μεταξύ άλλων, τον έφερε σε επαφή και με το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών  «Δημόκριτος». Όπως μου αναφέρει ο ίδιος, «Για όλους τους φυσικούς, ο Δημόκριτος είναι ένα μοναδικό μέρος. Όταν ήμουν μικρός, το θεωρούσα ένα όνειρο να μπορέσω να δουλέψω σε ένα τόσο σημαντικό ερευνητικό κέντρο». Ενώ συμπληρώνει πως «άλλωστε, μέσα στο περιβάλλον του Δημόκριτου, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω και τους συνιδρυτές της εταιρείας, κάποιοι από τους οποίους μάλιστα στην αρχή ήταν οι δάσκαλοί μου, ήταν οι υπεύθυνοι πάνω στο μεταπτυχιακό αλλά και στο διδακτορικό μου».

Ο Κοσμάς εκπόνησε το διδακτορικό του πάνω στη χρήση της νανοτεχνολογίας με στόχο τη βελτίωση των ιδιοτήτων που μπορεί να έχει ένα υλικό. «Μέσω της νανοτεχνολογίας, μπορείς να δώσεις στα υλικά ειδικές ιδιότητες όπως για παράδειγμα ιδιότητες αντιδιαβροχής ή μεγάλης διαβροχής, να ελέγχεις τις οπτικές τους ιδιότητες και άλλα», μου εξηγεί. Το 2016 λοιπόν, ένα χρόνο αφού τελείωσε και το διδακτορικό του και με βάση τα αποτελέσματα τόσο της δικής του διατριβής αλλά κυρίως της συναδέλφου του Δρ. Κατερίνας Τσουγένη, αποφάσισαν να ιδρύσουν την εταιρεία Nanoplasmas, μαζί με τους τότε υπευθύνους τους, τον Δρ. Ευάγγελο Γογγολίδη και την Δρ. Αγγελική Τσερέπη αλλά και άλλους δύο ερευνητές, τον Δρ. Σωτήρη Κακαμπάκο και την Δρ. Παναγιώτα Πέτρου.

Η ιδέα βέβαια υπήρχε στο μυαλό τους πολύ πιο πριν. Ήδη από το 2013, ανακηρύχθηκαν νικητές παρουσιάζοντας την ιδέα τους στον διαγωνισμό «Η Ελλάδα Καινοτομεί!» που διοργανώθηκε από τον ΣΕΒ σε συνεργασία με την τράπεζα Eurobank. Έτσι, άρχισαν σιγά-σιγά να σκέφτονται και να οραματίζονται πως η ιδέα μπορεί να γίνει πλέον και πράξη. «Εμείς ξεκινήσαμε με μια τεχνολογία, με ένα ερευνητικό αποτέλεσμα. Από το σημείο αυτό μέχρι το να φτάσεις σε ένα προϊόν, θέλει αρκετή δουλειά», μου λέει ο Κοσμάς και συμπληρώνει πως «έτσι, από το 2013 και μετά, έχουμε λάβει μέρος σε διάφορες θερμοκοιτίδες και προγράμματα που μας βοήθησαν πολύ να εξελίξουμε την τεχνολογία μας σε μια επιχειρηματική ιδέα και στη συνέχεια σε προϊόν».

Συμμετείχαν στη θερμοκοιτίδα Θ.Ε.Α. του ΕΔΕΑ, στο πρόγραμμα του ΣΕΒ «Μαζί στην Εκκίνηση!», ενώ πολύ σημαντική αναδείχθηκε και η χρηματοδότηση από το Ίδρυμα Σταύρος-Νιάρχος για την Δρ. Κατερίνα Τσουγένη, που είναι η επικεφαλής του τμήματος έρευνας και ανάπτυξης της εταιρείας, ώστε να μπορέσει να ασχοληθεί αποκλειστικά με την Nanoplasmas και να αναπτύξει τα προϊόντα σχετικά με την ανίχνευση βακτηρίων. “Και φυσικά, χρωστάμε πολλά στο γραφείο καινοτομίας του Δημόκριτου αλλά και γενικότερα σε όλο το οικοσύστημα του Δημόκριτου, χωρίς το οποίο μπορεί και να μην είμασταν εδώ!», προσθέτει ο Κοσμάς.

Το 2019 κατάφεραν να λάβουν χρηματοδότηση από το επενδυτικό σχήμα του Uni.fund, κάτι που τους έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσουν περαιτέρω, να τελειοποιήσουν τα προϊόντα τους αλλά και να αρχίσουν οι προσπάθειες για την εισαγωγή των προϊόντων στην αγορά. Όπως λέει χαρακτηριστικά ο Κοσμάς, «Το γεγονός ότι το Uni.fund πίστεψε ότι μια εταιρεία στην Ελλάδα θέλει να κατασκευάζει διαγνωστικές διατάξεις, ήταν για εμάς κάτι πολύ σημαντικό, μια μεγάλη νίκη».

 

Η Νανοτεχνολογία στη διάγνωση

Γνωρίζω πως στη Nanoplasmas, χρησιμοποιούν τη νανοτεχνολογία, ή αλλιώς νανοτεχνολογία πλάσματος. Αυτό που δεν γνωρίζω όμως είναι πως ακριβώς επιτυγχάνεται κάτι τέτοιο. Ο Κοσμάς λοιπόν έρχεται να μου εξηγήσει πως, «Η νανοτεχνολογία πλάσματος ουσιαστικά είναι η κατεργασία επιφανειών με ένα πλάσμα αερίων (που είναι η τέταρτη κατάσταση της ύλης και αποτελείται από ελεύθερα ιόντα και ηλεκτρόνια) ούτως ώστε να δώσει ειδικές ιδιότητες σε μια επιφάνεια. Εμείς πήραμε αυτή την τεχνολογία και την χρησιμοποιήσαμε για κατασκευάσουμε μια νέα γενιά, βελτιωμένων διαγνωστικών τεστ, όπως για παράδειγμα τα rapid tests τα οποία ακούμε πλέον αρκετά συχνά».

Τα πρώτα προϊόντα που έφτιαξαν ήταν για την ανίχνευση βακτηρίων σαλμονέλας και λεγεωνέλλας κυρίως σε δείγματα νερού αλλά και από στερεές επιφάνειες. Αφουγκραζόμενοι όμως και τις ανάγκες που έχουν προκύψει από την πρόσφατη υγειονομική κρίση του νέου κορωνοϊού, δημιούργησαν ένα ακόμη διαγνωστικό προϊόν . «Πρόκειται για ένα διαγνωστικό προϊόν το οποίο μπορεί να ανιχνεύει την ύπαρξη του υιού σε επιφάνειες, όπως για παράδειγμα αυτή των κλιματιστικών, μέσα σε μόλις μισή ώρα, κάτι πραγματικά χρήσιμο ιδίως για τις επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν κλιματιστικά σχεδόν όλο το χρόνο ενώ ταυτόχρονα απασχολούν μεγάλο αριθμό εργαζομένων», μου λέει ο Κοσμάς.

Η συμμετοχή τους στο διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge

Η ομάδα της Nanoplasmas, κατάφερε να κερδίσει την 1^η θέση στην κατηγορία Food-Tech Startups του διαγωνισμού Trophy-Τροφή Challenge, ο οποίος υλοποιήθηκε για 2^η συνεχόμενη χρονιά από τον οργανισμό «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά».

Όπως μου αναφέρει ο Κοσμάς, «Η ασφάλεια των τροφίμων είναι ένας από τους τομείς που έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα, άλλωστε πάντα προσανατολιζόμασταν προς τον αγροδιατροφικό κλάδο. Η συμμετοχή μας στο Trophy-Τροφή Challenge, έγινε μεταξύ άλλων με στόχο να μπορέσουμε να κοινοποιήσουμε την ενασχόληση μας με τα τρόφιμα και ειδικότερα με το πόσιμο νερό αλλά και το ενδιαφέρον που έχουμε για τον κλάδο», ενώ συμπληρώνει πως «Μόλις είδα την ανακοίνωση του διαγωνισμού το θεώρησα ευκαιρία και έτσι, υπέβαλα τη συμμετοχή μας, φυσικά με τα προϊόντα της εταιρείας τα οποία αφορούν στον τομέα της αγροδιατροφής, δηλαδή με διαγνωστικά τεστ τα οποία αυξάνουν την ασφάλεια των τροφίμων». Μέσω του διαγνωστικού προϊόντος που παρουσίασε στον διαγωνισμό η Nanoplasmas, μπορεί κάποιος να κάνει πολύ γρήγορη ανίχνευση βακτηρίων για παράδειγμα σε φρέσκα προϊόντα ή σε γαλακτοκομικά και νερό, κάτι το οποίο είναι φυσικά ιδιαίτερα χρήσιμο στον αγροδιατροφικό κλάδο.

Ο Κοσμάς μου περιγράφει την εμπειρία της συμμετοχής τους με μεγάλη θέρμη. «Ήταν για όλους μας μια πάρα πολύ ωραία εμπειρία και πολύ ευχάριστη. Αλλά πέρα από αυτό, ένιωσα πως έμαθα καινούργια πράγματα, καινούργιες έννοιες, και παράλληλα άκουσα νέες επιχειρηματικές ιδέες, που θα μπορούσαν μάλιστα να συνδεθούν και με τη δική μας, ανοίγοντας τον δρόμο για πιθανές συνεργασίες», μου αναφέρει ενώ ταυτόχρονα συμπληρώνει, «ιδιαιτέρως σημαντικές βέβαια ήταν και οι ομιλίες με τους μέντορες στα bootcamps του διαγωνισμού. Σε βάζουν κατά κάποιο τρόπο σε μια διαδικασία αναθεώρησης και εξέλιξης».

Στη διάρκεια της συζήτησής μας μου είπε αρκετές φορές πως αναγνώρισε πολύ καλές ιδέες από πολλές ομάδες που συμμετείχαν στον διαγωνισμό και έτσι, εξεπλάγην ευχάριστα όταν ανακοινώθηκε πως εκείνοι ήταν τελικά οι νικητές της συγκεκριμένης κατηγορίας. «Θεωρούμε πως είναι πάρα πολύ σημαντικές οι διασυνδέσεις που μπορεί να μας προσφέρει η συμμετοχή μας στο Trophy-Τροφή Challenge ώστε να μπορέσουμε να εισάγουμε αυτή την καινοτόμο προσέγγιση του διαγνωστικού τεστ στην αγροδιατροφή, το οποίο τεστ μάλιστα πραγματοποιείται σε πολύ λιγότερο χρόνο, σε σχέση με τις μικροβιολογικές αναλύσεις στην αγορά», μου λέει.

Ένα από τα έπαθλα που κέρδισε η ομάδα, το χρηματικό, χρησιμοποιήθηκε για την αγορά βασικού εξοπλισμού, έτσι ώστε να μπορέσουν πλέον να δημιουργήσουν μια μικρή παραγωγική μονάδα, η οποία στο μέλλον θα μπορέσει να πιστοποιηθεί. Όσον αφορά στο προγραμματισμένο ταξίδι-έπαθλο στο Rutgers University, αν και δυστυχώς λόγω των συνθηκών που επικρατούν παγκοσμίως θα αργήσει λίγο να πραγματοποιηθεί, η ομάδα ανυπομονεί να ζήσει αυτή την εμπειρία. Όπως μου λέει άλλωστε και ο Κοσμάς «Πέρα από το χρηματικό έπαθλο, το οποίο φυσικά είναι πάρα πολύ σημαντικό, θεωρούμε πως το ταξίδι στο Rutgers University είναι μια εξαιρετική ευκαιρία για εμάς ώστε να δείξουμε την ιδέα μας αλλά και δούμε τις πρακτικές που χρησιμοποιούνται σε μια χώρα όπως η Αμερική». Ακόμη, μέσω της συμβουλευτικής υποστήριξης που έλαβαν ως ένα ακόμη έπαθλο του διαγωνισμού, μπόρεσαν τόσο να δικτυωθούν και να προωθήσουν το προϊόν τους στην αγορά όσο και να επεκτείνουν τον τομέα της εταιρείας τους που ασχολείται με τη δημιουργία προϊόντων που απευθύνονται στον αγροδιατροφικό κλάδο.

Τα σχέδια τους για το μέλλον

Στα άμεσα πλάνα της ομάδας είναι αρχικά η μεταφορά τους σε έναν μεγαλύτερο χώρο, με στόχο την κατασκευή μεγαλύτερης ποσότητας προϊόντων και στη συνέχεια η πιστοποίηση των προϊόντων τους ώστε να μπορέσουν να τα πουλάνε και στην αγορά. Παρόλα αυτά, στοχεύουν ψηλά καθώς σκοπεύουν  σταδιακά να πουλήσουν τα προϊόντα τους στην παγκόσμια αγορά. «Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο όλα είναι συνδεδεμένα και οι μετακινήσεις ή η επικοινωνία είναι πλέον εύκολες. Οπότε σίγουρα προσανατολιζόμαστε στο να μπορέσουμε να πουλήσουμε τα προϊόντα σε αυτή την διευρυμένη αγορά», αναφέρει ο Κοσμάς.

Άλλωστε, όπως μου αναφέρει, «Τα προϊόντα μας είναι υψηλής τεχνολογίας και θεωρούμε πως έχουν συγκριτικό πλεονέκτημα από αντίστοιχα προϊόντα, και σε θέμα χρόνου, και σε θέμα ποιότητας ανάλυσης αλλά και σε θέμα κόστους, οπότε σίγουρα απευθύνονται σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο στην ελληνική αγορά».

Ο Κοσμάς κλείνοντας τη συζήτησή μας, δεν ξεχνάει για ακόμη μια φορά να τονίσει πόσο σημαντικοί ήταν όλοι εκείνοι οι άνθρωποι που συνέβαλαν τόσο στην προσωπική του εξέλιξη όσο και στη δημιουργία και την υποστήριξη της ιδέας αλλά και της εταιρείας τους, λέγοντας πως «Πολύ άνθρωποι με βοήθησαν προσωπικά αλλά και πολλοί ήταν αρωγοί της προσπάθειας μας σαν εταιρεία και συνεχίζουν να μας βοηθούν. Θεωρώ πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής, να θυμάσαι αυτούς που σε βοήθησαν». Και έτσι, εκείνος προσπαθεί να μην ξεχνάει κανέναν. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «Πήγα στον Δημόκριτο ως νεαρός φοιτητής και συνάντησα ανθρώπους με διάθεση να δώσουν  ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους με όραμα και όρεξη, πράγμα το οποίο δεν είναι αυτονόητο, γι’ αυτό πάντα θα θεωρώ τον Δημόκριτο και τους ανθρώπους του ένα σημαντικό ορόσημο στην ζωή μου».

Μιλώντας με τους Μιχάλη Μωραΐτη και Βαϊόπουλο Κωνσταντίνο

O Μιχάλης Μωραΐτης και ο Κωνσταντίνος Βαϊόπουλος είναι δύο νέοι με πολλές ανησυχίες αλλά και με λαμπρές ιδέες. Μια από αυτές, κατάφερε να κερδίσει τη πρώτη θέση στον διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά, στην κατηγορία Agri–Tech & Food–Tech Ideas.

Συζητώντας μαζί τους, μπορεί κάποιος να δει πως οι σκέψεις αλλά και η φιλοσοφία του ενός, συμπληρώνει αρμονικά τις σκέψεις και τη φιλοσοφία του άλλου. Ο Μιχάλης είναι από την Αθήνα και ο Κωνσταντίνος από την Καρδίτσα, όμως κοντά, τους έφερε η Θεσσαλονίκη.

Ο Μιχάλης έχει τελειώσει το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με κατεύθυνση στη Γεωργική μηχανική. Εκεί γνώρισε από πρώτο χέρι την γεωργία ακριβείας  ή όπως αλλιώς λέγεται «έξυπνη γεωργία», και αυτό τον τράβηξε. Έτσι, μετά από αναζήτηση κατέληξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και παρακολουθεί τα τελευταία 2 χρόνια το μεταπτυχιακό του δίπλωμα με τίτλο «Προηγμένα συστήματα υπολογιστών και επικοινωνιών», ενώ παραδέχεται πως ήταν ένα δύσκολο βήμα, ένας Γεωπόνος να στραφεί ξαφνικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Κων/νος από την άλλη, βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη το 2010, αφού πέρασε στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας του είναι αγρότης, οπότε γνωρίζει από πρώτο χέρι τον αγροτικό τομέα καθώς κάθε χρόνο πηγαίνει και βοηθάει τον πατέρα του σε όλα τα στάδια ανάπτυξης των φυτών που καλλιεργούν. Πριν ένα χρόνο, το 2019 ξεκίνησε και εκείνος τις Μεταπτυχιακές σπουδές του στο Τμήμα Πληροφορικής του ίδιου Πανεπιστημίου, αλλά αυτή τη φορά, επέλεξε το αντικείμενο της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν ως συνεργάτες στο Ινστιτούτο Βιοοικονομίας και Αγροτεχνολογίας, ένα από τα 5 Ινστιτούτα του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, όπου και εργάζονται τον τελευταίο ένα χρόνο. Πέρα από τη συνεργασία τους στη δουλειά, οι δυο τους ξεκίνησαν να κάνουν παρέα και εκτός εργασίας και να ανακαλύπτουν πολλά κοινά ενδιαφέροντα. «Όταν συζητούσαμε με τον Μιχάλη, οι ιδέες ερχόντουσαν αρκετά εύκολα και αβίαστα. Κάπως έτσι, μέσα από την κουβέντα και από προσωπικές μας ανησυχίες γεννήθηκε και η ιδέα του CityVeg”, λέει ο Κων/νος. «Ή θα συνεργαζόμασταν σε κάτι τέτοιο, ή στη μουσική!», προσθέτει γελώντας ο Μιχάλης.

CityVeg: Τρισδιάστατη ρομποτική πλατφόρμα άρδευσης, λίπανσης και ζιζανοκτονίας

Τι είναι όμως το CityVegκαι πως προέκυψε ως ιδέα; «Ο σπινθήρας άναψε όταν σε μια συζήτηση με τον Μιχάλη, αναρωτιόμασταν για το πόσο κάποιος είναι σίγουρος για την ποιότητα των λαχανικών που καταναλώνει, από τη στιγμή που δεν ξέρει ακριβώς με ποιο τρόπο αυτά έχουν παραχθεί. Αυτή η αμφισβήτηση, μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερο να μπορεί κάποιος να καλλιεργεί μόνος του τα λαχανικά αυτά, παντού, ακόμα και μέσα στην πόλη» λέει ο Κων/νος με τον Μιχάλη να συμπληρώνει «άλλα πως να το κάνει μόνος του ένας άνθρωπος ο οποίος ζει στην πόλη, εργάζεται κάθε μέρα και το πρόγραμμα του δεν του επιτρέπει αυτή την ενασχόληση;» Αυτή άλλωστε ήταν και η δική μου απορία.

Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας μιας πλατφόρμας η οποία να αναλάβει πλήρως αυτό τον ρόλο. Το CityVeg είναι μια τρισδιάστατη ρομποτική πλατφόρμα που εφαρμόζεται πάνω σε ένα παρτέρι, έχει τη δυνατότητα κίνησης σε όλο το μήκος και το πλάτος του παρτεριού και εφαρμόζει άρδευση, λίπανση και ζιζανοκτονία βάσει των αναγκών του εκάστοτε φυτού.

«Είναι σαν ένας μεγάλος 3D printer”, μου εξηγεί ο Μιχάλης. «έχει ακριβώς την ίδια φιλοσοφία, είναι ένα καρτεσιανό ρομπότ», προσθέτει ο Κων/νος. Πως όμως αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του κάθε φυτού; Όπως μου εξηγεί ο Κων/νος, το CityVeg είναι προγραμματισμένο έτσι, ώστε 1 με 2 φορές την ημέρα να αποτυπώνει φωτογραφικά την κάτοψη του παρτεριού. Αυτές οι φωτογραφίες, στέλνονται μέσω σύνδεσης WI-FI σε ειδικό λογισμικό το οποίο βρίσκεται σε cloud τροφοδοτώντας ένα νευρωνικό δίκτυο το οποίο η ομάδα έχει εκπαιδεύσει με πληθώρα φωτογραφιών φυτών πολλών ειδών, και έτσι μπορεί να εντοπίσει με ακρίβεια ποιο φυτό είναι. Στη συνέχεια, συμπληρώνει ο Μιχάλης πως «έχοντας αναγνωρίσει το φυτό, το λογισμικό βλέπει τις συντεταγμένες στο χώρο και το μέγεθός τους. Ταυτόχρονα, λαμβάνει και δεδομένα υγρασίας από έναν ανεξάρτητο αισθητήρα που εγκαθίσταται στο έδαφος του παρτεριού και έτσι, αντιλαμβάνεται το πόσο νερό χρειάζεται το κάθε φυτό». Με την ίδια λογική, μπορεί να αναγνωρίσει και την ανάγκη για υδρολίπανση αλλά και για βιολογική ζιζανιοκτονία.

«Η μεγάλη καινοτομία του CityVeg είναι ακριβώς αυτή η ακρίβεια που έχει», μου εξηγεί ο Κων/νος. «Στόχος μας είναι μια οικογένεια να ξεχάσει το πήγαινε-έλα στο σούπερ μάρκετ όσον αφορά τα λαχανικά της, να καλύπτει μόνη της τις ανάγκες της, ενώ ταυτόχρονα να είναι σίγουρη ότι η ποιότητα είναι η καλύτερη δυνατή».

Η συμμετοχή τους στο Trophy-Τροφή Challenge και η νίκη

Θέλοντας να εξελίξουν την ιδέα τους αλλά και να μπορέσουν τελικά να την κάνουν πράξη, ο Κων/νος και ο Μιχάλης, αποφάσισαν να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2020.

Έμαθαν για τον διαγωνισμό μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και μέσω πρότασης γνωστών, φίλων και συναδέλφων που είχαν ακούσει για το πρόγραμμα και θεώρησαν πως μπορεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα, ανεξάρτητα από τα έπαθλα τα οποία μπορεί να κέρδιζαν. Τελικά, αυτή η πολλαπλή συνεισφορά της συγκεκριμένης διαγωνιστικής διαδικασίας έγινε αισθητή και στον Κων/νο και στον Μιχάλη, παρόλο που τελικά κατάφεραν να πάρουν και την 1^η θέση στην κατηγορία Agri–Tech & Food–TechI deas του διαγωνισμού.

«Η όλη διαδικασία της συμμετοχής στον διαγωνισμό, τα bootcamps, ήταν μια πολύ θετική εμπειρία με διαδραστικότητα και έντονη συνεργατικότητα», μου λέει ο Μιχάλης και προσθέτει «Μιλήσαμε με έμπειρους επαγγελματίες του αγροδιατροφικού κλάδου, οι οποίοι είχαν να μας δώσουν πολύτιμες συμβουλές ενώ ταυτόχρονα, μας εισήγαγαν στον κόσμο του business, κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε και ήταν ένας βασικός στόχος μας να το μάθουμε καλύτερα».

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πως όταν κατέθεσαν την πρότασή τους για τη συμμετοχή στην κατηγορία Agri-Tech & Food-Tech Ideas, ο Μιχάλης και ο Κων/νος εργαζόντουσαν ακόμη πάνω στα τεχνικά μέρη του CityVeg. Όμως, μέχρι να επιλεγούν είχαν ήδη καταφέρει να αναπτύξουν σε μεγάλο βαθμό μια πρωτότυπη μονάδα CityVeg, περνώντας από την ιδέα, στην πράξη. Ο Κων/νος, ο οποίος είναι ένας εν γένει θετικός άνθρωπος δηλώνει πως «Εγώ πίστευα πάρα πολύ από την αρχή ότι θα τα καταφέρουμε να κερδίσουμε, πίστευα στην ιδέα μας!» Και έτσι και έγινε.

Το χρηματικό έπαθλο που κέρδισαν από τον διαγωνισμό σκοπεύουν να το αξιοποιήσουν για την αγορά επιπρόσθετου εξοπλισμού, το σημαντικότερο όμως έπαθλο για εκείνους, κρίνουν πως είναι το mentoring το οποίο θα ακολουθήσει και ανυπομονούν για αυτό, ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν στα επόμενα βήματα, τα οποία είναι τόσο η ολοκλήρωση  του πρωτοτύπου όσο και στη συνέχεια, η διενέργεια πιλοτικών tests σε διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες, με στόχο την δημιουργία ενός προϊόντος το οποίο να είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει εντός των προσεχών ετών στις αγορές.

Ο Κων/νος μου λέει πως το CityVeg, απευθύνεται σε οικογενειάρχες μεσαίου ή υψηλού εισοδήματος, σε άτομα που νοιάζονται για τη διατροφή τους και έχουν αποφασίσει να υιοθετήσουν έναν «πράσινο» τρόπο ζωής. Ενώ προσθέτει πως «τώρα με την πανδημία του covid-19, πολλοί άνθρωποι επέλεξαν τοπικά μαγαζιά για τις αγορές τους και άλλοι, απέφευγαν τα σούπερ μάρκετ λόγω του συνωστισμού. Αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν να επωφεληθούν έχοντας το CityVeg στο σπίτι τους. Σου δίνει μια αυτονομία». Ακόμη, καθώς παρέχει απομακρυσμένο έλεγχο, ο χρήστης θα μπορεί να το εγκαταστήσει ακόμη και στο εξοχικό του και να επιτηρεί τη διαδικασία μέσω app.

Κλείνοντας, με μεγάλη χαρά βλέπω πως το CityVeg μπορεί να τελέσει και έναν ακόμη σκοπό, ένα κοινωνικό σκοπό, καθώς μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε άτομα με αναπηρίες ή με κινητικά προβλήματα. «Πιστεύουμε πως μπορεί να δώσει στα άτομα αυτά μια ανεξαρτησία, πράγμα το οποίο είναι βασικό για την καλή ποιότητα ζωής τους. Πέρα από αυτό όμως, μπορεί να τους προσφέρει και αυτοπεποίθηση, καθώς θα μπορούν να παράγουν μόνοι τους κάτι βασικό για τη διατροφή τους, άρα και για τη ζωή τους», λέει ο Μιχάλης. Ακόμη, μου εκμυστηρεύτηκαν και ένα μικρό μυστικό, ότι σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τη δυνατότητα φωνητικών εντολών, ώστε να εξυπηρετεί ακόμη περισσότερο τους συνανθρώπους μας με αναπηρία. 

Μιλώντας με την Αντωνία Ποριάζη, ωφελούμενη του προγράμματος Regeneration Academy for Food Innovation

Η Αντωνία Ποριάζη είναι μια νέα επιστήμονας που ασχολείται με τον κλάδο της αγροδιατροφής, έχοντας μια βαθιά οικογενειακή παράδοση την οποία ονειρεύεται να αναπτύξει. H Αντωνία, συμμετείχε στο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation που υλοποιήθηκε από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» σε συνεργασία με τον οργανισμό ReGeneration Greece, ακριβώς για αυτό τον λόγο. Μίλησα μαζί της και μου περιέγραψε τις εμπειρίες της αλλά και τα σχέδια της για το μέλλον.

Η Αντωνία κατάγεται από την όμορφη Λήμνο. Αποφάσισε να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, στο τμήμα «Τεχνολογίας Τροφίμων» του τότε Αλεξάνδρειου Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος από το οποίο και αποφοίτησε πριν ενάμιση χρόνο. Ο λόγος που την ώθησε να ασχοληθεί με τον κλάδο της αγροδιατροφής, είναι η μεγάλη παράδοση που έχει η οικογένεια της στον χώρο, καθώς από το 1919, η προγιαγιά της ίδρυσε την οικογενειακή επιχείρηση «Οικογένεια Ποριάζη-Λήμνος». Η επιχείρηση δραστηριοποιείται στον τομέα παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων όπως το παξιμάδι και τα ζυμαρικά δίνοντας έμφαση στη πρώτη ύλη, ενώ τα τελευταία 3 χρόνια παράγει το δικό της αλεύρι από σκληρά σιτάρια Λήμνου το οποίο και χρησιμοποιεί για την παραγωγή τόσο των παξιμαδιών όσο και των ζυμαρικών, τα οποία μάλιστα στην τοπική διάλεκτο της Λήμνου ονομάζονται «φλωμάρια».

«Μεγαλώνοντας στο νησί, και έχοντας αρκετά βιώματα τόσο από τη γαστρονομία της Λήμνου όσο και από τον χώρο της βιομηχανίας τροφίμων, ήξερα αρκετά νωρίς με τι ήθελα να ασχοληθώ στο μέλλον» μου λέει χαρακτηριστικά.

Παράδοση και αγάπη για τον κλάδο της αγροδιατροφής

Αφότου τελείωσε τις σπουδές της και πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση σε βιομηχανία μπισκότων στα Διαβατά, ξεκίνησε αμέσως να εργάζεται στην Unismack, μια εταιρεία που εξειδικεύεται σε αλμυρά gluten free snacks και εδρεύει στο Κικλίς. Στην Unismack όπου εργάζεται μέχρι και σήμερα απασχολείται στο Τμήμα Ποιότητας της εταιρείας ενώ ταυτόχρονα ασχολείται μερικώς και με την ανάπτυξη νέων προϊόντων.

Παρόλα αυτά, φαίνεται πως ο τόπος της την καλεί να γυρίσει πίσω καθώς μου αναφέρει πως σε λίγες εβδομάδες θα επιστρέψει στη Λήμνο για να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση. Η απόφασή της να επιστρέψει πάρθηκε πολύ γρήγορα. «Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένη με την εργασία μου εδώ στη Unismack», μου λέει. «Όμως καθώς εγκρίθηκε ένα ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο πραγματοποιείται σε συνεργασία της οικογενειακής επιχείρησης μας, «Οικογένεια Ποριάζη-Λήμνος» με το Τμήμα Επιστήμης και Διατροφής του Πανεπιστήμιο Αιγαίου, προέκυψε η θέση τεχνολόγου τροφίμων ο οποίος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του Πανεπιστημίου και της επιχείρησης με στόχο την ανάπτυξη νέων προϊόντων. Και αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελα να χάσω». Και προσθέτει πως «Νιώθω πως δεν θα έβρισκα πιο ιδανική στιγμή, πιο τέλεια συγκυρία από αυτή, για να επιστρέψω πίσω στη Λήμνο!»

Όσον αφορά στην οικογενειακή τους επιχείρηση, πρόκειται για μια καθετοποιημένη μονάδα που ασχολείται τόσο με τον πρωτογενή τομέα, καθώς διαθέτουν χωράφια στο νησί όπου καλλιεργούνται τοπικές ποικιλίες από σιτάρι και κριθάρι, όσο και με την συμβολαιακή γεωργία καθώς δίνουν τον σπόρο στους αγρότες, εποπτεύουν την καλλιέργεια και στη συνέχεια αγοράζουν την παραγόμενη ποσότητα σιτηρών από αυτούς, στηρίζοντας την τοπική οικονομία αλλά και τους αγρότες της Λήμνου κρατώντας ζωντανό τον πρωτογενή τομέα του νησιού, κάτι το οποίο αποτελεί και όραμα της εταιρίας. Η Αντωνία νιώθει πως ήρθε η ώρα να βάλει και εκείνη το λιθαράκι της στην ανάπτυξη της οικογενειακής αυτής παράδοσης. «Σήμερα η εταιρία διοικείται από την 3η γενιά στην οποία ανήκω εγώ, οι αδερφές μου και οι ξαδέρφες μου, καθώς επίσης και από την 4η γενιά, αυτή των γονιών μας», μου λέει.

 

Η συμμετοχή της στο Regeneration Academy for Food Innovation

Παρόλο που η Αντωνία είχε ήδη βρει εργασία στον αγροδιατροφικό κλάδο την εποχή που έκανε την αίτησή συμμετοχής της στο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation, θεώρησε πως το πρόγραμμα είχε να της δώσει πολλά.

Έτσι, μαθαίνοντας για το πρόγραμμα μέσω διαδικτύου, αποφάσισε να αιτηθεί τη συμμετοχή της, η οποία και έγινε δεκτή. «Ξέρω πως ίσως για τους περισσότερους τελικός στόχος συμμετοχής στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι πιθανά η εύρεση εργασίας και εγώ εργαζόμουν ήδη. Όμως, διαβάζοντας το περιεχόμενο του προγράμματος και βλέποντας τους καταξιωμένους επαγγελματίες που συμμετείχαν, το έβαλα στόχο να ακούσω και να μάθω πράγματα τα οποία ήμουν σίγουρη ότι θα μου προσέφεραν πολλά στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία στο μέλλον», μου λέει.

Το σημαντικό για εκείνη είναι ότι κέρδισε πολλές ενδιαφέρουσες γνώσεις, όχι μόνο για τα τρόφιμα, αλλά και για επιχειρηματικούς τρόπους διαχείρισης, για τις διαδικασίες του supply chain, για το κομμάτι της προώθησης και πολλά άλλα, μου αναφέρει. «Κέρδισα πολλά πράγματα, όπως ότι γνώρισα πολλούς καταξιωμένους ανθρώπους μέσω της συμμετοχής μου στο πρόγραμμα και ταυτόχρονα, γνώρισα και άλλους νέους και νέες με πάθος όπως εγώ, με τους οποίους ανταλλάξαμε απόψεις. Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ, δεν βρίσκεις εύκολα άτομα με ίδια ενδιαφέροντα και ίδιους στόχους», μου λέει ενώ προσθέτει πως, «το πρόγραμμα κάλυψε μια ευρεία γκάμα θεμάτων τα οποία μου φάνηκαν χρήσιμα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Τα αξιοποίησα αμέσως στη δουλειά που είμαι τώρα και είμαι σίγουρη ότι θα μου χρειαστούν και στο μέλλον».

Οι πρώτες συναντήσεις του προγράμματος μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν από κοντά, με τους συμμετέχοντες να έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν για λίγο, πριν ξεσπάσει το 1ο κύμα της πανδημίας κορωνοϊού. Οι υπόλοιπες συναντήσεις, αν και πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακά, φαίνεται πως δεν απογοήτευσαν καθόλου την Αντωνία. «Πρέπει να ομολογήσω πως οι διαδικτυακές συναντήσεις μας δεν διέφεραν και πολύ από τις δια ζώσης συναντήσεις μας. Οι παρουσιάσεις ήταν εξίσου άρτιες , ενδιαφέρουσες και αποδοτικές», μου αναφέρει.

Η Αντωνία δηλώνει εντυπωσιασμένη από τη συμμετοχή της στο Regeneration Academy for Food Innovation. Όπως μου λέει χαρακτηριστικά, «Είμαι απολύτως ευχαριστημένη από τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα. Η οργάνωση ήταν εξαιρετική, ακόμη κι όταν η «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» κλήθηκε σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα να κάνει όλη τη διαδικασία διαδικτυακά, η ενημέρωση ήταν άψογη και η διαχείριση επίσης». Ενώ χαμογελώντας προσθέτει πως «Άλλωστε έχω ήδη συστήσει σε πολλές φίλες και φίλους μου να δηλώσουν συμμετοχή στο επόμενο Regeneration Academy for Food Innovation!».

Επιστροφή στις ρίζες συνεχίζοντας την παράδοση

Τα πλάνα της Αντωνίας για το μέλλον είναι συγκροτημένα και μεθοδικά, όπως άλλωστε φαίνεται να είναι και η ίδια. Ως πρώτος στόχος της είναι να συνεχίσει τις σπουδές της μέσω ενός μεταπτυχιακού προγράμματος, το οποίο να προσανατολίζεται περισσότερους στους τομείς της οργάνωσης και της διοίκησης, κάτι το οποίο θα βοηθήσει την οικογενειακή επιχείρηση ακόμη περισσότερο.

Παράλληλα, σκοπεύει να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση, μαζί με τις αδελφές και τις ξαδέλφες της. Το όνειρό της είναι να μπορέσουν να επεκτείνουν την επιχείρηση και να καταφέρουν να προωθήσουν τα προϊόντα τους, τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας. «Έχω πολλές ιδέες και πολύ διάθεση και όρεξη για δουλειά. Πιστεύω στην «Οικογένεια Ποριάζη-Λήμνος» θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε νέα προϊόντα, φτιαγμένα πάντα με αγάπη για τον τόπο αλλά και τους ανθρώπους», μου λέει κλείνοντας τη συζήτησή μας.

Regeneration Academy for Food Innovation – Συζήτηση με τον Δημήτρη Φίρμπα, ωφελούμενο του προγράμματος

Μιλώντας με τον Δημήτρη Φίρμπα, ωφελούμενο του Regeneration Academy for Food Innovation που υλοποιήθηκε από το πρόγραμμα Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, το πρώτο που βλέπει κάποιος είναι πως πραγματικά αγαπάει αυτό το οποίο κάνει.

Ο Δημήτρης είναι 26 χρονών και κατάγεται από την Ξάνθη. Η οικογένεια του έχει 50 στρέμματα στην περιοχή της Ξάνθης και έτσι, ο Δημήτρης ασχολούταν με αυτά από μικρός. «Θυμάμαι πως μαζί με τους γονείς μου ξεκίνησα από νωρίς και ασχολούμουν με τα πάντα». Σιγά σιγά άρχισα να ασχολούμαι όλο και περισσότερο και τελικά αποφάσισα να διαλέξω έναν κλάδο με τον οποίο είχα επαφή και εξοικείωση».

Και αυτό και έκανε, με μεγάλη επιτυχία μάλιστα. Έτσι, πήρε το πτυχίο του πάνω στη Διαχείριση Αγροπεριβαλλοντικών συστημάτων από το Perrotis College, της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής,  με εξειδίκευση στη Γεωργία Ακριβείας ενώ αυτή τη στιγμή, ξεκινάει το master του στο πρόγραμμα Αειφορική Γεωργία και Διαχείριση του ιδίου πανεπιστημίου.

«Η γεωργία ακριβείας έχει αρχίσει και ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια στα μάτια του Έλληνα αγρότη, κάτι το οποίο είναι πολύ θετικό», μου λέει ο Δημήτρης. Όμως τι είναι αλήθεια η γεωργία ακριβείας; Ο Δημήτρης μου εξηγεί πως ουσιαστικά, η γεωργία ακριβείας έχει ως στόχο τη βελτιστοποίηση των εισροών ώστε να μεγιστοποιηθεί η παραγωγή. «Χρησιμοποιούμε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας που είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα drones και συστήματα GPS, για να μπορέσουμε να γίνουμε πιο ακριβείς και να λειτουργήσουμε στοχευμένα ώστε να μην σπαταλά ο αγρότης χρόνο αλλά και χρήμα».

Μόλις πήρε το πτυχίο του, Ο Δημήτρης πήγε για περίπου 2 χρόνια στην Αμερική, μετά την προτροπή του καθηγητή του στο Perrotis College, κύριου Κωνσταντίνου Ρότσιου. Εκεί, είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει την πρακτική του άσκηση πάνω σε θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις σε ένα φυτώριο στη Μασαχουσέτη, όπου και πέρασε 14 μήνες. Ο ίδιος χαρακτηρίζει την πρακτική του αυτή ως μοναδική εμπειρία. Στη συνέχεια, παρακολούθησε για 6 μήνες μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. «Άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου και ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι πολλά πράγματα, απέκτησα ουσιαστική επαγγελματική εμπειρία», μου λέει ο Δημήτρης.

Μετά την επιστροφή του το 2017 από την Αμερική, Ο Δημήτρης ξεκίνησε την αναζήτηση απασχόλησης στην Ελλάδα και παράλληλα, ξεκίνησε να ασχολείται περισσότερο εντατικά με τα οικογενειακά χωράφια.

Συμμετέχονταςστο Regeneration Academy for Food Innovation

Στις αρχές Ιανουαρίου του 2020, ο Δημήτρης ανακάλυψε μέσω αναζήτησης στην ιστοσελίδα του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, το πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation. Ήταν αμέσως κάτι που του τράβηξε την προσοχή και αποφάσισε να συμμετέχει.

Άλλωστε, η συμμετοχή του στο Regeneration Academy for Food Innovation, θα σήμαινε και την επιστροφή του στην Θεσσαλονίκη, την οποία αγαπάει πολύ, άρα δεν θα έχανε με τίποτα αυτή την ευκαιρία, όπως μου λέει αστειευόμενος.

«Συμμετέχοντας στο Regeneration Academy, γνώρισα άτομα από τον κλάδο του αγροδιατροφικού τομέα που ενδεχομένως θα έκανα πολλά χρόνια να τα συναντήσω, διότι οι περισσότεροι ήταν ήδη junior στελέχη σε επιχειρήσεις, και είχαν αρκετή εμπειρία», μου λέει ο Δημήτρης και προσθέτει «με την επαφή που είχαμε μπόρεσα να κατατοπιστώ λίγο στην ελληνική πραγματικότητα και να αποκομίσω γνώσεις, καθώς μέχρι τότε δεν είχα εργασθεί στην Ελλάδα».

Μου αναφέρει πως τα σεμινάρια ήταν άκρως κατατοπιστικά κατά τη γνώμη του αλλά και βοηθητικά στο να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα, με επαγγελματίες από όλο το φάσμα του κλάδου.  «Παρόλο που η πλειοψηφία των μαθημάτων έγιναν online λόγω του κορωνοϊού, η ποιότητα τους ήταν η ίδια», προσθέτει.

Μετά το πέρας της εκπαίδευσης, οι συμμετέχοντες στο Regeneration Academy for Food Innovation έχουν την δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με μεγάλες εταιρείες του αγροδιατροφικού κλάδου. Το πρόγραμμα επέλεγε με ποιες εταιρείες θα μπορούσαν να συνεργαστούν οι ωφελούμενοι, και στην περίπτωση του Δημήτρη, σίγουρα η επιλογή ήταν 100% σωστή. «Στάθηκα τυχερός γιατί στην πρώτη συνέντευξη που διοργανώθηκε από τη Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, ο δεύτερος interviewer ήταν ο Υπεύθυνος Ανθρωπίνου Δυναμικού της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης, οπότε έγινε από νωρίς μια πρώτη επαφή, η οποία ευοδώθηκε αρκετά σύντομα», μου αναφέρει ο Δημήτρης.

Από εκείνη τη στιγμή στις αρχές Μαΐου, όπου και έγινε η συνέντευξη για την πρόσληψη του, κατάλαβε πως οι στόχοι του είναι κοινοί με αυτούς της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης, ή όπως είναι ευρέως γνωστή «ΒΕΡΓΙΝΑ». 2 εβδομάδες μετά τη συνέντευξη, στα τέλη Μαΐου, ο Δημήτρης προσλήφθηκε στη Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης.

Όπως μου λέει με ενθουσιασμό, «Τα πιστεύω μου ταιριάζουν απόλυτα με την φιλοσοφία, τις αξίες και το όραμα της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης. Στο πλαίσιο του προγράμματος συμβολαιακής καλλιέργειας, που πρώτη εφάρμοσε η ΖΜΘ στην Ελλάδα, συνεργαζόμαστε και στηρίζουμε έμπρακτα πάρα πολλούς αγρότες, ενδυναμώνοντας την τοπική και εθνική οικονομία».

Και προσθέτει πως «στόχος μας είναι η συστηματική υποστήριξη των αγροτών και η συνεχής παρακολούθηση του συνόλου των καλλιεργούμενων εκτάσεων, επιλέγοντας προσεκτικά τις κατάλληλες ποικιλίες κριθαριού για κάθε περιοχή ξεχωριστά.  Άρα, ουσιαστικά δρούμε σαν γεωργικοί σύμβουλοι και με την τεχνογνωσία μας καθοδηγούμε τον παραγωγό καθ’ όλη τη διάρκεια της γεωργικής περιόδου, ώστε να διασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή πρώτη ύλη αλλά και την καλύτερη δυνατή τιμή για τα κριθάρια τους».

 

Regeneration Academy for Food Innovation – συνδέοντας τους νέους επαγγελματίες με εταιρείες

Ο Δημήτρης μου είπε πως νιώθει ότι το Regeneration Academy for Food Innovation του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά λειτούργησε καταλυτικά στην επαγγελματική του εξέλιξη. «Δεν είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, θα μου είχε δοθεί η ευκαιρία να μπορέσω να εργάζομαι σε μια εταιρεία όπως η ΒΕΡΓΙΝΑ». Μου ανέφερε ακόμη πως θεωρεί ότι και να είχε βρει κάποια εργασία πάνω στο αντικείμενο του, δύσκολα θα μπορούσε να είναι κάτι που να του προσφέρει μεταξύ άλλων και προσωπική πλήρωση, κάτι το οποίο το έχει καταφέρει, μέσα από την απασχόληση του στη ΒΕΡΓΙΝΑ.

Για εκείνον είναι πολύ σημαντικό ότι το Regeneration Academy for Food Innovation και η Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά φέρνουν σε επαφή νέους με εταιρείες. «Οι εταιρείες πλέον ξέρουν τι ζητάνε όμως οι νέοι δεν ξέρουν πως να το προσφέρουν, οπότε το Regeneration Academy τους βοηθάει μεταξύ άλλων να ανακαλύψουν τις δεξιότητες τους και να τις προωθήσουν σωστά», αναφέρει.

«Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι αλλά και μέσα από την συνεργασία μου με την Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης, έχω πάρει εμπειρία, όχι μόνο σαν γεωπόνος αλλά και σαν άνθρωπος», μου λέει περήφανα κλείνοντας τη συζήτησή μας ο Δημήτρης.

AgroU, ο συνδετικός κρίκος στην απασχόληση στην αγροδιατροφή

Η πρόσφατη πανδημία του κορωνοϊού έχει αλλάξει σημαντικά τον τρόπο με τον οποίον λειτουργούμε, συναναστρεφόμαστε και εργαζόμαστε. Ταυτόχρονα όμως, έχει αναδείξει ελλείψεις και ανάγκες που υπήρχαν και τις οποίες πριν ίσως δεν μπορούσαμε να αντιληφθούμε. Ο Κυριάκος Νικολαΐδης μαζί με την Κυριακή Χατζηγεωργίου, μέσα στην πανδημία είδαν μια ευκαιρία καθώς κατάφεραν να απαντήσουν ολοκληρωμένα σε μια βασική ανάγκη του αγροδιατροφικού κλάδου, η οποία τώρα μπόρεσε να σκιαγραφηθεί με σαφήνεια, αυτή της σύνδεσης του πρωτογενoύς τομέα με το ενεργό εργατικό δυναμικό.

Ο Κυριάκος κατάγεται από την Παναγίτσα Εδέσσης, ένα ορεινό χωριό της Έδεσσας, ενώ η Κυριακή, κατάγεται από την Θεσσαλονίκη όπου και σπούδασε Εφαρμοσμένη Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Οι δυο τους γνωρίστηκαν πριν από 5 χρόνια καθώς ήταν συναθλητές.

Ο Κυριάκος έχει τελειώσει Γεωπονία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και εργάζεται ως γεωπόνος. “Κατάγομαι από αγροτική οικογένεια”, μου λέει. «Καθώς είμαι και εγώ ο ίδιος αγρότης, μπόρεσα να δω τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένας αγρότης από πολύ μικρή ηλικία. Ένα από αυτά, είναι η αδυναμία εύρεσης εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού τη στιγμή που το θέλεις. Την περίοδο της συγκομιδής για παράδειγμα, το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα εμφανές».

Αν και οι σπουδές της Κυριακής κινούνται γύρω από το φάσμα της πληροφορικής, μου ανέφερε πως ανέκαθεν ενδιαφερόταν για τον αγροδιατροφικό τομέα. Συζητώντας με τον Κυριάκο αλλά και με άλλους νέους απ’ όλη την Ευρώπη στο πλαίσιο συμμετοχής τους σε πρόγραμμα Erasmus στην Ρουμανία, είχε και εκείνη την ευκαιρία να δει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι του κλάδου αλλά και να αναγνωρίσει τη σπουδαιότητα επίλυσης τους, όπως χαρακτηριστικά μου είπε.

Έτσι, ήρθε σταδιακά η ιδέα της δημιουργίας μιας πλατφόρμας η οποία φέρνει σε επαφή αγρότες και μεταποιητικές μονάδες με τα άτομα που ψάχνουν εργασία στον κλάδο. Η πλατφόρμα AgroU, λειτουργεί ως αυτός ο συνδετικός κρίκος και είναι πλήρως προσβάσιμη μέσω διαδικτύου.

Η υπηρεσία, η οποία ξεκίνησε τη λειτουργία της από την 1η Απριλίου, αυτή την στιγμή εξυπηρετεί την Ελλάδα και έχει έως τώρα πάνω από 4.350 αιτήσεις από εργαζόμενους καθώς και 669 αιτήσεις από αγρότες. Ακόμη, έχει καταφέρει να καλύψει 931 θέσεις εργασίας και έχει εξυπηρετήσει τουλάχιστον 3 αγροτικούς συνεταιρισμούς.

“Επειδή ξεκινήσαμε εν μέσω της πανδημίας, αποφασίσαμε να τροποποιήσουμε λίγο την πλατφόρμα προκειμένου να εξυπηρετήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους αγρότες. Θέλαμε η υπηρεσία μας να εξυπηρετεί όλα τα άτομα που δραστηριοποιούνται στον κλάδο», συνεχίζει η Κυριακή. Αυτή τη στιγμή η AgroU μπορεί να φέρει σε επαφή αγρότες όχι μόνο με τα απαραίτητα εργατικά χέρια, αλλά και με τεχνολόγους τροφίμων, άτομα τα οποία έχουν σπουδάσει ζωική παραγωγή, γεωπονία κ.ο.κ

Η σχέση με το πρόγραμμα “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά»

Όπως μου εκμυστηρεύονται και οι δύο συνεργάτες, έχουν εδώ και καιρό ενεργό συμμετοχή σε διάφορες δράσεις του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά», το οποίο θεωρούν πως τους έχει προσφέρει σημαντικά εφόδια ώστε να μπορέσουν να δημιουργήσουν αλλά και να εξελίξουν την πλατφόρμα τους. Όπως μου λέει χαρακτηριστικά ο Κυριάκος, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Regeneration Academy For Food Innovation του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» γνώρισε τις ανάγκες των βιομηχανιών τροφίμων και κατάλαβε τις ανάγκες που προκύπτουν για εξειδικευμένο προσωπικό.

Τόσο ο Κυριάκος όσο και η Κυριακή, εκτός από τη συμμετοχή τους στο Regeneration Academy For Food Innovation έχουν παρακολουθήσει το πρόγραμμα κατάρτισης γύρω από το Πολλαπλασιαστικό Υλικό, που έλαβε χώρα στη Νάουσα. Ακόμη, η ομάδα συμμετείχε στο φετινό Trophy-Τροφή Challenge ενώ έχει επιλεγεί να συμμετάσχει και στον Αγροδιατροφικό Επιταχυντή “Αγροανέλιξη” του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, όπου τώρα βρίσκονται στην 1η φάση, αυτή της εκπαίδευσης, καθοδήγησης και συμβουλευτικής υποστήριξης.

«Η συμμετοχή μου στο Regeneration Academy for Food Innovation ήταν μια πραγματικά πολύ όμορφη εμπειρία, γνωρίσαμε πολύ αξιόλογους ανθρώπους και ο καθένας από αυτούς, μας μίλησε για τον τομέα στον οποίο δραστηριοποιείται, δίνοντας μας γνώσεις και αναγκαίες πληροφορίες», μου είπε ο Κυριάκος ενώ συμπλήρωσε πως «εξίσου σημαντική για εμένα βέβαια είναι και η γνωριμία με άλλα παιδιά τα οποία δραστηριοποιούνται στον αγροδιατροφικό κλάδο και με τα οποία, ποιος ξέρει, μπορεί αργότερα να συνεργαστούμε!”

Ενώ για την πρόσφατη συμμετοχή τους στο διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge, όπου και διαγωνίστηκαν στην κατηγορία Agritech, η Κυριακή μου λέει χαρακτηριστικά πως “Μας βοήθησε το γεγονός ότι μέσω του διαγωνισμού Trophy-Τροφή Challenge κληθήκαμε να δομήσουμε καλύτερα την παρουσίαση μας. Για εμένα ήταν πολύ σημαντικό αυτό.”

Η τελευταία συμμετοχή τους, αυτή στο πρόγραμμα του Αγροδιατροφικού Επιταχυντή “Αγροανέλιξη”, φαίνεται πως τους κάνει ενθουσιασμένους και ανυπόμονους για τη συνέχεια. «Είναι ένα διασκεδαστικό κομμάτι, στο οποίο ανακαλύπτουμε μέρα με τη μέρα πράγματα σχετικά με τη δική μας υπηρεσία, τα οποία δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ!», μου είπε γελώντας ο Κυριάκος. «Οι μέντορες παίζουν καθοριστικό ρόλο σε αυτό, δίνοντας μας συμβουλές. Έχουμε μάθει πολλά νέα πράγματα σχετικά με την ηλεκτρονική μας παρουσία και έχουμε φυσικά ανακαλύψει κάποιες ενδεχόμενες αδυναμίες μας, με στόχο τη βελτίωσή τους».

Κοιτώντας μπροστά

Η Κυριακή και ο Κυριάκος, είναι ίσως από τους λίγους που η πανδημία φαίνεται να τους βοήθησε καθώς η ζήτηση για την συγκεκριμένη υπηρεσία, πόσο μάλλον online, αυξήθηκε σημαντικά. Παρόλα αυτά, φαίνεται πως η υπηρεσία που προσφέρει η AgroU δεν καλύπτει απλά μια εποχική παροδική ανάγκη, αφού η πλατφόρμα έχει από τώρα αιτήσεις από παραγωγούς οι οποίοι ζητούν προσωπικό για τον ερχόμενο χειμώνα. Όπως χαρακτηριστικά μου είπε η Κυριακή, “Παρόλο που ίσως η συνθήκη μας βοήθησε να γίνουμε γνωστοί, προσφέρουμε λύση σε ένα πρόβλημα το οποίο είναι διαχρονικό και δεν αφορά μόνο την δύσκολη αυτή περίοδο του κορωνοϊού.”

«Θέλουμε να φτιάξουμε ένα δίκτυο ανθρώπων, εντός και εκτός Ελλάδας. Να βοηθήσουμε τους αγρότες, σε όλα τα στάδια της παραγωγικής διαδικασίας”, μου λέει ο Κυριάκος. “Άλλωστε, μέσα από κρίσεις, όπως αυτή του κορωνοϊού, γίνεται εμφανές πως πρέπει να γίνουν κινήσεις που να οδηγήσουν την χώρα μας στο να είναι αυτόνομη και αυτάρκης. Και αυτό, μπορεί να συμβεί μόνο με την επένδυση στον αγροδιατροφικό τομέα”.

Η ομάδα θέλει να δώσει μια εναλλακτική σε άτομα που δεν έχουν εργασία, ώστε να μπορέσουν να ανακαλύψουν τον αγροδιατροφικό κλάδο και να έρθουν σε άμεση επαφή με αυτόν, μέσω της υπηρεσίας που προσφέρει. “Το όνειρό μας είναι οι αγρότες να καταφέρουν να δουν το προϊόν που φαντάζονται να υλοποιείται, μέσα από τη βοήθεια εξειδικευμένου προσωπικού, το οποίο θα τους δώσει συμβουλές και θα τους καθοδηγήσει. Και όλα αυτά, μέσα από την υπηρεσία μας”, μου λέει κλείνοντας η Κυριακή.

Είναι γεγονός πως εκτός από τον τουρισμό, η χώρα μας μπορεί να έχει πλούσια αγροτική παραγωγή. Υπηρεσίες όπως αυτή της AgroU, πέρα από καινοτομία και απλοποίηση των διαδικασιών, μας καλούν να αφουγκραστούμε μια ενδεχόμενη ανάγκη. Την ανάγκη να στραφούμε και πάλι προς τον τομέα της αγροδιατροφής.

 

Η ΣυνταΓΗΣ Ασκληπιού

Ξεκινώντας τη συζήτηση μου με τον Γιάννη Καραπέτσα, μέλος της Κοιν.Σ.Επ. «ΣυνταΓΗΣ Ασκληπιού», έπρεπε πρώτα να μάθω τι είναι το πολλαπλασιαστικό υλικό και πως ακριβώς χρησιμοποείται στην παραγωγική διαδικασία. Ο Γιάννης, μου τα εξήγησε όλα με λεπτομέρειες και στο τέλος της συνάντησης μας, σίγουρα έφυγα σοφότερη.

Ο Γιάννης Καραπέτσας, είναι ωφελούμενος της δράσης των Αρωματικών και Φαρμακευτικών Φυτών του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, η οποία υλοποιείται από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Γιάννης, όπως και όλη η ομάδα του είναι από την περιοχή των Τρικάλων και πλέον, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν την «ΣυνταΓΗΣ Ασκληπιού», μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση που στόχο έχει την παραγωγή Εγγυημένου Πολλαπλασιαστικού Υλικού από αυτοφυείς πληθυσμούς της περιοχής των Τρικάλων.

 

Πολλαπλασιαστικό υλικό στην πράξη

Τι είναι όμως το πολλαπλασιαστικό υλικό; Ο Γιάννης μου εξήγησε την όλη διαδικασία. Πρώτα βρίσκουν τα βότανα, τα ταυτοποιούν, στην συνέχεια τα βότανα αυτά αξιολογούνται μέσω χημικών αναλύσεων και αφού επιλεχθούν τα καλύτερα, δημιουργούν μητρικές φυτείες από τις οποίες παράγουν αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό, ή όπως πιο συχνά ακούμε να λένε, «μοσχεύματα».

«Το αγενές πολλαπλασιαστικό υλικό προέρχεται από μοσχεύματα ή ριζώματα των φυτών της μητρικής φυτείας» μου λέει ο Γιάννης. «Στόχος είναι το κάθε φυτό να μπορεί να έχει τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά με αυτά», προσθέτει.

Ο Γιάννης, μου εκμυστηρεύτηκε πως πάντα ήθελε να ασχοληθεί με τα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά. Είχε σπουδάσει Γεωπόνος στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Το 2004, όπως μου είπε, γνώρισε έναν βοτανολόγο, «Θυμάμαι τότε μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση το γεγονός ότι έπαιρνε άγρια βότανα και τα έκανε μίξεις. Παρακολουθώντας την όλη διαδικασία και αφού λοιπόν τα δοκίμασα, ενθουσιάστηκα τόσο που είπα ότι αυτό είναι που θέλω να κάνω, με αυτό θέλω να ασχοληθώ!», μου είπε ο Γιάννης.

Από το 2004 έως και το 2019, όπου και τελικά ξεκίνησε να ασχολείται με τα αρωματικά φυτά, αν και πέρασαν 15 χρόνια, η αγάπη του Γιάννη για τα βότανα και τα αρωματικά φυτά παρέμεινε. Έτσι, αποφάσισε να συμμετέχει στο πρόγραμμα κατάρτισης πάνω στα Φαρμακευτικά και Αρωματικά Φυτά του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, το οποίο υλοποιείται από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η ομάδα τους, η ομάδα των Τρικάλων, ξεκίνησε με 14 άτομα ενώ τώρα η Κοιν.Σ.Επ. που έχουν δημιουργήσει αποτελείται από 6 μέλη. Σε πρώτη φάση, ξεκίνησαν καλλιεργώντας Τσάι του Βουνού, ή αλλιώς Μπιτούνη (Sideritis perfoliata ssp. perfoliata), Μελισσόχορτο (Melissa officinalis ssp. altissima) αλλά και Άγριο Τριαντάφυλλο (Rosa canina), αυτοφυή βότανα τα οποία κάποιος μπορεί να συναντήσει στο Κερκέτιο Όρος, ή στον Κόζιακα, όπως τον γνωρίζουμε καλύτερα σήμερα. Σήμερα, σε συνεργασία με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών εξετάζουν πολλά ακόμη φαρμακευτικά φυτά, στα οποία και κάνουν ήδη τις σχετικές αναλύσεις.

 

Το πρόγραμμα κατάρτισης “Φαρμακευτικά και Αρωματικά Φυτά”

Ο Γιάννης μου μίλησε με ενθουσιασμό για τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά. «Οι γνώσεις που μας παρέχει το πρόγραμμα Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά είναι πραγματικά πολύτιμες. Έχουν φτιάξει μια πλήρης ομάδα, αποτελούμενη από γεωπόνους, βοτανολόγους, χημικούς κ.ο.κ..» μου λέει, ενώ προσθέτει πως «Η υποστήριξη που σου παρέχουν, είναι πραγματικά τεράστια. Δεν σε αφήνουν μόνο σου σε κανένα στάδιο».
Βέβαια για τον Γιάννη, εξίσου σημαντική με την θεωρία είναι και η πράξη. «Για μένα δεν είναι μόνο η ακαδημαϊκού τύπου εκπαίδευση που προσφέρει πολλά. Το γεγονός ότι μέσω του προγράμματος, έρχεσαι από πρώτο χέρι σε επαφή με το αντικείμενο, είναι αυτό που αναζητάμε όσοι ασχολούμαστε με τον αγροδιατροφικό τομέα», μου λέει. «Οι εξορμήσεις που κάναμε με την ομάδα το περασμένο καλοκαίρι ώστε να μπορέσουμε να συλλέξουμε τους κατάλληλους βλαστούς και στη συνέχεια να τους πολλαπλασιάσουμε, ήταν καθοριστικές εμπειρίες».

Στόχος της ομάδας είναι ανάλογα με τις παραγγελίες που έχουν, να μπορούν να παράγουν κάθε χρόνο συγκεκριμένο αριθμό πολλαπλασιαστικού υλικού, το οποίο είτε να δίνεται σε τοπικούς παραγωγούς είτε να το αξιοποιούν οι ίδιοι, χρησιμοποιώντας το πλούσιο γεωργικό περιβάλλον των Τρικάλων.

Κλείνοντας τη συζήτηση μας, ο Γιάννης μου λέει χαρακτηριστικά «Νιώθω πως αυτό που κάνουμε έχει προοπτική, έχει μέλλον και μπορεί να συνεισφέρει και στην ελληνική οικονομία συνολικά. Υπάρχουν Έλληνες παραγωγοί οι οποίοι είναι πραγματικά αξιόλογοι και θέλουν να ασχοληθούν, οπότε σε συνεργασία με εμάς, μπορούμε όλοι μαζί να συνεισφέρουμε, τόσο στην τοπική οικονομία όσο και στην συνολική, αναδεικνύοντας και την αξία που μπορεί να έχει ο αγροδιατροφικός τομέας».

Μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που διανύουμε, μιλώντας με έναν άνθρωπο σαν τον Γιώργο Κυριακαράκο, μπορεί κάποιος να νιώσει ελπίδα και αισιοδοξία. Ελπίδα πως όσο υπάρχουν πρωτοβουλίες σαν αυτή της Smart Meter Anywhere, οι οποίες σχεδιάζονται προς όφελος των συνανθρώπων τους, προσφέροντας βοήθεια εκεί που κανείς δεν το περιμένει, όλα μπορούν να πάνε καλά.

 

Όταν η ενέργεια συναντάει την ευφυή γεωργία

Ο Γιώργος είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Smart Meter Anywhere. H Smart Meter Anywhere απαντάει σε ένα βασικό πρόβλημα επιβίωσης το οποίο ίσως μοιάζει λίγο μακριά από εδώ, καθώς λαμβάνει χώρα στην Υποσαχάρια Αφρική. Με μια σύντομη περιγραφή, η Smart Meter Anywhere είναι μια πλατφόρμα έξυπνων μετρητών ενέργειας, μέσα από την οποία οι χρήστες μπορούν να προπληρώνουν την χρήση ηλεκτρικής ενέργειας (pay-as-you-go) και να διαχειρίζονται με ευκολία τα οικονομικά τους. Τέτοιου είδους μοντέλα χρησιμοποιούνται εκτενώς σήμερα στην Αφρική.

Η πλατφόρμα τους όμως, έχει ένα επιπλέον χαρακτηριστικό, που την καθιστά την μοναδική εταιρεία στον κόσμο που μπορεί να προσφέρει ένα ολοκληρωμένο σύστημα. Η Smart Meter Anywhere συνδέει τους μετρητές ηλεκτρικής ενέργειας με την γεωργία, τονίζοντας τον θεμελιώδη ρόλο που μπορεί να παίξει στην αύξηση του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων που ζουν στην Υποσαχάρια Αφρική. Έτσι, δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να συνδέσουν στην πλατφόρμα έξυπνης μέτρησης που διαθέτουν, διάφορες συσκευές που έχουν σχέση με τη γεωργία, όπως ένα μύλο για παραγωγή αλεύρων, μια πρέσα λαδιού, μια αντλία για άρδευση, μια παγομηχανή συντήρησης ψαριών κοκ.

Κάνοντας όμως μια αναδρομή στην ιστορία της ομάδας αλλά και της ιδέας, ο Γιώργος μου είπε πως τελείωσε το διδακτορικό του το 2012 στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών πάνω στη «Διαχείριση Ενέργειας σε αυτόνομα μικροδίκτυα με τεχνητή νοημοσύνη» ή όπως λέει και εκείνος «Κοινώς, πάνω σε λύσεις ώστε να προσφέρουμε ενέργεια σε περιοχές υπαίθρου των αναπτυσσόμενων χωρών». Στη συνέχεια, δούλεψε στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και μετά σε μια εταιρεία consulting όπου και άρχισε να επισκέπτεται την Υποσαχάρια Αφρική σαν σύμβουλος σε θέματα ενέργειας, με έργα που ήταν προς όφελος της Αφρικανικής Ένωση. Ακόμη, ο Γιώργος ήταν ενεργό μέλος των ομάδων που συνέταξαν κάποια από τα πρώτα θεσμικά κείμενα της Αφρικανικής Ένωσης, που αφορούσαν κυρίως στην εναρμόνιση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας αλλά και σε θέματα θεσμικού και κανονιστικού πλαισίου για τη λειτουργεία μικροδικτύων, τα οποία έχουν υιοθετηθεί και από τους 55 Αρχηγούς των κρατών της Αφρικής.

Συνδυάζοντας λοιπόν τόσο τις σπουδές του όσο και τις εμπειρίες που απέκτησε ταξιδεύοντας στην Αφρική, είδε από πρώτο χέρι πως υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμα που αφορά στην ενσωμάτωση συσκευών σχετικών με τη γεωργία στα μικροδίκτυα, τα οποία έχει αποδειχτεί πως θα μπορούσαν να βελτιώσουν τη βιωσιμότητα των επενδύσεων στον εξηλεκτρισμό της υπαίθρου.

«Στα χωριά της Υποσαχάριας Αφρικής, οι άνθρωποι ουσιαστικά ζουν στο σκοτάδι. Συνάνθρωποι μας δεν έχουν πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια. Μάλιστα, σύμφωνα με το πλαίσιο αξιολόγησης της πρόσβασης σε ηλεκτρική ενέργεια του ΟΗΕ, ακόμη και η ύπαρξη κάποιου πολύ μικρού φωτοβολταικού το οποίο μπορεί να φορτίσει μια λάμπα και ένα κινητό τηλέφωνο λόγου χάριν, θεωρείται πως υπάρχει πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια» μου είπε χαρακτηριστικά ο Γιώργος. Και συνέχισε λέγοντας πως «Επομένως, καταλαβαίνουμε πως 600 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν καν τη στοιχειώδη πρόσβαση στην ηλεκτρική ενέργεια για την φόρτιση μιας λάμπας, που σε εμάς φαίνεται κάτι αυτονόητο».

 

Η καινοτομία στην αγροδιατροφή και το Trophy-Τροφή Challenge

Έτσι, το 2017 ο Γιώργος σκέφτηκε την ιδέα και μετά από ένα εργαστηριακό πρωτότυπο που έφτιαξε το 2018, βρέθηκε με 3 φίλους του, τον Χρήστο Καρβά, τον Κωνσταντίνο Κοττίκα και τον Μιχάλη Φαρίδη και μαζί, αποφάσισαν να ξεκινήσουν να την υλοποιούν. Ο Χρήστος είναι Μηχανολόγος-Μηχανικός, με διδακτορικό πάνω στον «Αυτόματο Έλεγχο Μικροδικτύων» στο ΓΠΑ, όπου και γνωρίστηκε με τον Γιώργο, ο Κωνσταντίνος είναι Οικονομολόγος και υποψήφιος διδάκτωρ σε Θέματα Μάρκετινγκ και ο Μιχάλης είναι προγραμματιστής με εξειδίκευση στην Κυβερνοασφάλεια Χρηματιστηριακού Λογισμικού και με πολύ μεγάλη εμπειρία. Την ομάδα ακόμη, συμπληρώνει ο Αλέξανδρος Λαζανάς, παιδικός φίλος του Γιώργου που ζει στην Αγγλία και ασχολείται με τον κλάδο του investment banking, βοηθώντας σημαντικά την ομάδα σε ζητήματα χρηματοδότησης.

Στη συνέχεια, αποφάσισαν να λάβουν μέρος στον Ελληνικό διαγωνισμό PowerUp! από όπου  και προκρίθηκαν στον Ευρωπαϊκό τελικό, εκπροσωπώντας την Ελλάδα. Μετά από αυτή τη συμμετοχή και έχοντας κερδίσει πλέον σημαντικά εφόδια σχετικά με την παρουσίαση του προϊόντος τους, τόσο σε εταιρικό περιβάλλον όσο και σε ανθρώπους που ίσως δεν έχουν τόσες γνώσεις πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο και καλούνται να αναγνωρίσουν τη σημασία του προϊόντος τους, προετοιμάστηκαν για τον διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά».

«Το Trophy-Τροφή Challenge από την αρχή μας ακούστηκε πολύ καλή ευκαιρία καθώς θέλαμε να πάρουμε μέρος σε έναν διαγωνισμό που να έχει σχέση και με τον τομέα της γεωργίας. Με χαρά είδαμε πως ο διαγωνισμός ήταν διοργανωμένος άριστα, ενώ όλη η διαδικασία που έλαβε χώρα στον τελικό, από τον χώρο, μέχρι τις παρουσιάσεις από επιχειρηματίες και την υποστήριξη από την ομάδα του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» ήταν όλα άρτια, σε μια διοργάνωση πολύ υψηλού επιπέδου», είπε με ικανοποίηση ο Γιώργος, ενώ πρόσθεσε πως «Όπως και σε κάθε τέτοιο διαγωνισμό, κάθε ομάδα πρέπει να νιώσει πως κερδίζει κάτι, ανεξάρτητα αν κερδίσει ένα από τα πρώτα βραβεία. Οπότε, το μεγάλο όφελος του Trophy-Τροφή Challenge, είναι ότι μέσω των bootcamps και της όλης συμμετοχής, όλες οι ομάδες κέρδισαν γνώσεις που δεν είχαν πριν και ένιωσαν ότι πήγαν ένα βήμα μπροστά».

Η ομάδα της Smart Meter Anywhere πήρε την 1^η θέση στην κατηγορία Agri-tech, κερδίζοντας τόσο ένα σημαντικό χρηματικό έπαθλο όσο και πολύτιμη υποστήριξη από την Endeavor Greece αλλά και ένα εκπαιδευτικό ταξίδι στο Rutgers University στις ΗΠΑ.

Σχετικά με τα έπαθλα, η ομάδα θεώρησε πως ήταν όλα ιδιαίτερα κρίσιμα για την εξέλιξη και την υποστήριξη της Smart Meter Anywhere. «Το χρηματικό έπαθλο των 8.500€ ήταν εξαιρετικά σημαντικό, καθώς τώρα βρισκόμαστε στο τελευταίο στάδιο πριν την ίδρυση της εταιρείας και τα χρήματα αυτά, θα αποτελέσουν το ιδρυτικό μας κεφάλαιο» λέει ο Γιώργος. Όμως δεν ήταν μόνο αυτό, όπως αναφέρει «Μέσα από την υποστήριξη που μας παρείχε η Endeavor Greece ως ακόμη ένα από τα έπαθλα του διαγωνισμού, παρακολουθήσαμε εξειδικευμένα σεμινάρια, στα οποία διαφορετικά είναι πολύ δύσκολο να συμμετάσχεις ενώ παράλληλα, προσφέρουν γνώσεις και ικανότητες που πραγματικά αξίζει να έχει κάποιος. Η επιμόρφωση ήταν παραμετροποιημένη πάνω στις ανάγκες της ομάδας και τους στόχους μας και η συνεισφορά τους στην επιχειρηματική μας εξέλιξη ήταν πάρα πολύ σημαντική».

Το έπαθλο βέβαια που όλοι περίμεναν ήταν το μεγάλο ταξίδι στο Rutgers University στις ΗΠΑ. «Εξαρχής είμασταν ενθουσιασμένοι για αυτό το ταξίδι! Τελικά, τα πράγματα που κερδίσαμε από το ταξίδι, δεν είχαν σχέση μόνο με το ακαδημαϊκό σκέλος, κάτι το οποίο μας εξέπληξε ευχάριστα και έκανε το έπαθλο αυτό πραγματικά επιτυχημένο. Μέσα από τις συναντήσεις που είχαν οργανωθεί, μάθαμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βγούμε με ασφάλεια στην αγορά, μιλήσαμε με ανθρώπους που έχουν φτιάξει και εκείνοι με τη σειρά τους start-up επιχειρήσεις και πήραμε πάρα πολύ σημαντικές γνώσεις», λέει ο Γιώργος.

Ακόμη, μου ανέφερε πως θεώρησαν μεγάλο κέρδος το γεγονός ότι μπόρεσαν να δουν ένα διαφορετικό μοντέλο λειτουργίας των Πανεπιστημίων, το οποίο εφαρμόζεται στην Αμερική. Ένα μοντέλο όπου ενώ η επιχειρηματικότητα βρίσκεται μέσα στον πυρήνα των Πανεπιστημίων, αυτό δεν να τα κάνει να χάνουν τον κοινωνικό τους ρόλο και τη διαμόρφωση των ερευνητικών στόχων βάσει των αναγκών της κοινωνίας. Ένα μοντέλο όπου η διδασκαλία είναι βιωματική και όχι απλά θεωρητική.

 

Κοινωνική επιχειρηματικότητα στην επόμενη ημέρα

Για την ομάδα, η Smart Meter Anywhere  δεν είναι απλά μια επιχειρηματική δραστηριότητα που στόχο έχει να αποφέρει κέρδος. Προσπαθούν να προσφέρουν στους ανθρώπους αυτό που πραγματικά χρειάζονται, όχι αυτό που νομίζουμε εμείς ότι χρειάζονται δημιουργώντας ένα προϊόν πλήρως ανοιχτό, προσβάσιμο και παραμετροποιήσιμο, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περιοχής και του κάθε ατόμου.

«Όταν έχεις κάνει την επιλογή να εργάζεσαι στην Υποσαχάρια Αφρική, το κάνεις γιατί θέλεις να βοηθήσεις από την πλευρά σου σε κάτι καλύτερο, για κάποιους συνανθρώπους μας που δεν έχουν τις δυνατότητες που έχουμε εμείς» μου ανέφερε με ειλικρίνεια ο Γιώργος.

Παραδέχεται πως είναι δύσκολο και πως είχε πολλές λανθασμένες εικόνες από τις χώρες της Αφρικής, πριν τις επισκεφθεί. «Πράγματα προς διερεύνηση που θεωρούσαμε για παράδειγμα πολύ σημαντικά στο πανεπιστήμιο, είδα ότι στην πράξη δεν είχαν λόγο εφαρμογής, υπήρχαν σοβαρότερα προβλήματα. Προσπαθούμε να υπενθυμίσουμε στον κόσμο κάτι το οποίο είναι για εμάς πολύ σημαντικό, δηλαδή ότι η γεωργία πρέπει να είναι στο κέντρο οποιασδήποτε προσπάθειας εξηλεκτρισμού στις αναπτυσσόμενες χώρες. Ο μοναδικός τρόπος για να γίνει βιώσιμη μια επένδυση εξηλεκτρισμού είναι να μπορέσει να δημιουργηθεί οικονομική δραστηριότητα στις περιοχές αυτές. Η γεωργία είναι ο κλάδος της οικονομίας που είναι συνυφασμένος με τις περιοχές της υπαίθρου, αν καταφέρεις να αυξήσεις την ποιότητα και την ποσότητα της γεωργικής παραγωγής θα βοηθήσεις αρχικά στην εξασφάλιση της τροφής των ανθρώπων εκεί. Και από εκεί και πέρα, δίνεις τη δυνατότητα στους ανθρώπους αυτούς να έχουν κάποια αυξημένα έσοδα μέσα από την γεωργική παραγωγή. Είναι μια συνολική προσέγγιση στην αποκεντρωμένη ανάπτυξη που στηρίζεται στην τοπική ανάπτυξη των περιοχών, αλλά με έναν τρόπο βιώσιμο, που να αναδεικνύει την κοινωνική συνοχή και τις δυνατότητες της κάθε περιοχής», είπε ο Γιώργος.

Η ομάδα, προετοιμάζεται πλέον για την επόμενη ημέρα δεδομένων και των δύσκολων συνθηκών που προέκυψαν, λόγω της μεγάλης πανδημίας κορωνοϊού που έπληξε τον πλανήτη. Άμεσος στόχος τους είναι η ολοκλήρωση του επιχειρηματικού τους σχεδίου αλλά και ενός πλήρως λειτουργικού demo, το οποίο θα πραγματοποιηθεί στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέσω αυτού, θα μπορεί όποιος ενδιαφερόμενος επιθυμεί να δει το προϊόν σε λειτουργία σε σχεδόν πραγματικές συνθήκες.

Σε μια εποχή όπου όλα φαίνονται να αλλάζουν, αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο η σημασία της προστασίας του περιβάλλοντος και της αξιοποίησης του αγροδιατροφικού τομέα ως μέσο ευημερίας, οικονομικής αλλά και κοινωνικής. Αυτό ακριβώς είχαν στο μυαλό τους η Κατερίνα, η Θεανώ, η Νικολία και ο Ανδρέας, όταν πριν από περίπου 2 χρόνια, ξεκίνησαν να δουλεύουν γύρω από μια ιδέα, η οποία εξελίχθηκε στη δημιουργία της ProsPer.

 

Καινοτομία και κυκλική οικονομία στο προσκήνιο

Η ProsPer αξιοποιεί τα υποπροϊόντα ψαριών ελληνικής ιχθυοκαλλιέργειας, ότι δηλαδή απορρίπτεται κατά τη διαδικασία φιλετοποίησης (κεφάλια, κόκκαλα, πτερύγια), φτιάχνοντας μια σειρά από πούδρες οι οποίες έχουν υψηλή θρεπτική αξία και ιδιαίτερη γεύση. Οι πούδρες αυτές, μπορούν μεταξύ άλλων να χρησιμοποιηθούν σε διαφόρων ειδών σάλτσες, σε σούπες αλλά και σε σαλάτες.

Πιο συγκεκριμένα, η ομάδα έχει δημιουργήσει τριών ειδών πούδρες, μια πούδρα υψηλή σε ασβέστιο, μια υψηλή σε πρωτεΐνη και μια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ενισχυτικό γεύσης σε νέες συνταγές ενώ στόχος είναι να ξεκινήσουν ως B2B και έτσι, να απευθυνθούν σε εστιατόρια και συνεταιρισμούς τροφίμων, ώστε να χρησιμοποιήσουν το προϊόν ως ενισχυτικό γεύσης και θρεπτικής αξίας.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η ιδέα για το προϊόν της ProsPer ήταν αποτέλεσμα 4ετους έρευνας της Κατερίνας Κανδυλιάρη στο πλαίσιο του διδακτορικού της στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όπως λέει χαρακτηριστικά «Είδαμε ότι όλο αυτό ερχόταν και συμπλήρωνε κάποια κομμάτια όπως είναι η κυκλική οικονομία και η αξιοποίηση των φυσικών πόρων, οπότε αποφασίσαμε να το μετατρέψουμε σε επιχειρηματική ιδέα. Άλλωστε, η έννοια της αειφορίας και της μείωσης του περιβαλλοντικού αποτυπώματος ήταν από τα θέματα που μας προβλημάτιζαν από την αρχή».

Η Κατερίνα, η Θεανώ αλλά και η Νικολία ήταν μαζί στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μάλιστα, η Θεανώ Μικρού κάνει τώρα το διδακτορικό της στην «Τεχνολογία Τροφίμων» και η Νικολία Σάμαρη στην «Οικολογία και Φυσικό Περιβάλλον». Το 4ο μέλος της ομάδας, τον Ανδρέα Γκουγκούση, Μηχανολόγο-Μηχανικό και απόφοιτο Πολυτεχνείου, τον γνώρισαν μέσω του Θερινού Σχολείου του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά», όπου και συμμετείχε ενώ η Κατερίνα ήταν μέλος της ομάδας διοργάνωσης. «Ο Ανδρέας ήταν ωφελούμενος του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά». Είδαμε πως τον ενδιέφερε πολύ η ιδέα, και έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε την ομάδα», λέει η Κατερίνα.

 

Το Trophy-Τροφή Challenge ως εφαλτήριο

Η πρωτοβουλία για τη δημιουργία της ProsPer ξεκίνησε το 2018 μέσα από έναν διαγωνισμό του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος έδινε τη δυνατότητα εκπαίδευσης σε θέματα επιχειρηματικότητας. Έτσι, έχοντας πλέον τις βασικές γνώσεις γύρω από το επιχειρηματικό σκέλος, άκουσαν για τον διαγωνισμό Trophy- Τροφή Challenge του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» και δούλεψαν όλοι μαζί, με στόχο τη διαμόρφωση της ιδέας τους έγκαιρα, έτσι ώστε να μπορέσουν να συμμετέχουν.

Η ομάδα είδε τον διαγωνισμό ως ευκαιρία. Όπως λέει χαρακτηριστικά η Κατερίνα «Θεωρούσαμε πως αυτά που προσέφερε ο διαγωνισμός Trophy- Τροφή Challenge θα μας βοηθούσαν στο να εξελίξουμε την ιδέα μας. Επομένως, η συμμετοχή μας ήταν εφαλτήριο στο να δουλέψουμε εντατικά πάνω σε αυτήν».

Έτσι, ξεκίνησαν τη διαμόρφωση ενός business plan όπου σκέφτηκαν πως με στόχο τη μείωση του αρχικού κεφαλαίου, θα μπορούσε να λειτουργήσει η εταιρεία ως spin-off του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά λοιπόν από επικοινωνία με το ΓΠΑ είδαν πως κάτι τέτοιο είναι εφικτό, και μαζί με την κυρία Καψοκεφάλου, υπεύθυνη καθηγήτρια στο ΓΠΑ και μέλος της ProsPer ως μέντορας, ξεκίνησαν την διαδικασία. «Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα να χρησιμοποιούμε τις εγκαταστάσεις και τις υποδομές του ΓΠΑ για συνεχή έρευνα και ανάπτυξη πάνω στο προϊόν αλλά και για την μελλοντική 1η παραγωγή του προϊόντος μας», λέει η Κατερίνα.

Η ομάδα νιώθει κερδισμένη πέρα από τα έπαθλα που κατάφερε να λάβει από την νίκη στον διαγωνισμό. Trophy-Τροφή Challenge «Από την πρώτη στιγμή που παρουσιάσαμε την ιδέα μας, εισπράξαμε τεράστιο ενδιαφέρον, από ένα μεγάλο κοινό που περιλάμβανε μεταξύ άλλων τόσο ειδικούς από τον χώρο των τροφίμων όσο και από τον χώρο των επιχειρήσεων και της αγοράς», αναφέρει η Κατερίνα ενώ συνεχίζει λέγοντας «Το προϊόν και η ιδέα μας μπόρεσε να αποκτήσει δημοσιότητα συνολικά. Αφενός εκτεθήκαμε σε ένα μεγάλο κοινό στον τελικό που έλαβε χώρα στο Μουσείο Μπενάκη και αφετέρου, μέσα από τον διαγωνισμό μπορέσαμε να συμμετέχουμε και στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, διευρύνοντας τους επαγγελματικούς μας ορίζοντες».

Ιδιαίτερα σημαντική βέβαια ήταν και η υποστήριξη που έλαβαν για την τελική υλοποίηση της ιδέας τους αλλά φυσικά και το χρηματικό έπαθλο, το οποίο και χρησιμοποίησαν με στόχο την προβολή της ομάδας και της ιδέας, αλλά και την δικτύωση και τη συμμετοχή τους σε Διεθνείς Διαγωνισμούς όπως το Future Agro Challenge και συνέδρια όπως το EU&U. Ακόμη, όπως λέει η Κατερίνα «Με τα χρήματα που λάβαμε, μπορέσαμε να συνεχίσουμε την έρευνα πάνω στο προϊόν αλλά και να χρηματοδοτήσουμε τις απαραίτητες διαδικασίες για την ίδρυση της εταιρείας μας».

Πέρα από το χρηματικό έπαθλο όμως, στους νικητές του Trophy-Τροφή Challenge δινόταν η ευκαιρία υποστήριξης από την Endeavor Greece για ένα έτος, ενώ παράλληλα, κέρδισαν μια επίσκεψη στο Rutgers University στην Αμερική, ένα από τα μεγαλύτερα και πρωτοπόρα Πανεπιστήμια παγκοσμίως στον αγροδιατροφικό τομέα.

Η ομάδα της ProsPer λοιπόν, ως μια εκ των νικητών του διαγωνισμού, είχε πλήρη υποστήριξη από την Endeavor Greece, η οποία προσέφερε τόσο σειρά σεμιναρίων προσαρμοσμένα στις ανάγκες της ομάδας όσο και συναντήσεις δικτύωσης με στελέχη από τον κλάδο των ιχθυοκαλλιεργειών αλλά και από εταιρείες και ανθρώπους της αγοράς. Όπως λέει η Κατερίνα «Στην Endeavor Greece διάλεγαν τους κατάλληλους ανθρώπους ώστε να μας φέρουν σε επαφή, δουλεύοντας σαν μέντορες», ενώ προσθέτει πως «Τα σεμινάρια ήταν εξαιρετικά και οι άνθρωποι οι οποίοι τα παρουσίαζαν είχαν πραγματικά μεγάλη εμπειρία. Νιώθω πως έχουμε κερδίσει πολλά τόσο σε θέματα επικοινωνίας όσο και ηγεσίας. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχεις ανθρώπους που μπορείς να τους πεις ακριβώς τι χρειάζεσαι και ανά πάσα στιγμή να σε βοηθούν πάνω σε αυτό, εξατομικευμένα».

Όσον αφορά στην επίσκεψη της ομάδας στο Rutgers University, αν και η Κατερίνα δεν κατάφερε να πάει για επαγγελματικούς λόγους, η εμπειρία που της μετέφεραν η Θεανώ και η Νικολία ήταν τόσο έντονη που όπως είπε χαρακτηριστικά «Ήταν λες και ήμουν εκεί!». Τα δύο μέλη της ομάδας επισκέφθηκαν το Πανεπιστήμιο τον Φεβρουάριο του 2020 ως ένα ακόμη έπαθλο από το Trophy-Τροφή Challenge. και μέσα από την επίσκεψη αυτή ένιωσαν πως πήραν σημαντική ανατροφοδότηση για την ιδέα τους ενώ ταυτόχρονα μπόρεσαν να σκεφτούν νέα πράγματα που θα μπορούσαν να εφαρμόσουν είτε στο τελικό προϊόν είτε στις διαδικασίες παραγωγής».

Όπως αναφέρει η Κατερίνα, λες και ήταν και η ίδια εκεί, «Ήρθαμε σε επαφή με επιστήμονες από τον τομέα των τροφίμων, καθηγητές στο Rutgers και επισκεφθήκαμε διάφορα εργαστήρια. Ακόμη, είχαμε την ευκαιρία να δούμε το Food Innovation Center, μια μοναδική εμπειρία καθώς δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην χώρα μας! Μέσα στους χώρους του Πανεπιστημίου, υπάρχει ένα πρωτοποριακό κέντρο καινοτομίας των τροφίμων που παρέχει εξοπλισμό και προσωπικό λειτουργώντας ως μια θερμοκοιτίδα, ένα εκκολαπτήριο για νέες ιδέες και νέες επιχειρήσεις».

Αυτό που τους έκανε μεγάλη εντύπωση όπως λένε, είναι το πόσο εξελίσσεται ο τομέας των τροφίμων και πόσες νέες ιδέες υπάρχουν. «Όταν εκτίθεσαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον, ένα από τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια παγκοσμίως με τεράστια εμπειρία και κατάρτιση, σίγουρα αυτά που κερδίζεις είναι σημαντικά εφόδια για το μέλλον», τονίζει η Κατερίνα. «Ήρθαμε σε επαφή με άλλους νέους και επιστήμονες που έχουν και αυτοί με τη σειρά τους ξεκινήσει start-ups και είδαμε πως στην Αμερική δίνεται ευκολότερα η δυνατότητα διασύνδεσης του επιστημονικού με τον επαγγελματικό χώρο στα τρόφιμα. Το Πανεπιστήμιο Rutgers άλλωστε είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που το αποδεικνύει», προσθέτει.

Σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον, ιδέες όπως αυτή της ProsPer μπορούν να δημιουργήσουν ένα γόνιμο έδαφος για ανάπτυξη, η οποία σέβεται το περιβάλλον χρησιμοποιώντας υποπροϊόντα μιας βιομηχανίας με στόχο τη δημιουργία ενός νέου προϊόντος. Ενός προϊόντος που τελικά λειτουργεί ευεργετικά τόσο για τον άνθρωπο, όσο και για το περιβάλλον, σκιαγραφώντας με τον καλύτερο τρόπο τον ορισμό της κυκλικής οικονομίας.

Η ομάδα είναι πλέον έτοιμη να ξεκινήσει την πιλοτική παραγωγή του προϊόντος αλλά και τη διάθεση του σε δίκτυο συνεργατών, ενώ ταυτόχρονα έχει έρθει σε επαφή με ιχθυοκαλλιέργειες της Ελλάδας και του εξωτερικού, έχοντας ήδη εξαιρετική ανταπόκριση.