Συντάκτης: superadmin

Μιλώντας με τους Μιχάλη Μωραΐτη και Βαϊόπουλο Κωνσταντίνο

O Μιχάλης Μωραΐτης και ο Κωνσταντίνος Βαϊόπουλος είναι δύο νέοι με πολλές ανησυχίες αλλά και με λαμπρές ιδέες. Μια από αυτές, κατάφερε να κερδίσει τη πρώτη θέση στον διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά, στην κατηγορία Agri–Tech & Food–Tech Ideas.

Συζητώντας μαζί τους, μπορεί κάποιος να δει πως οι σκέψεις αλλά και η φιλοσοφία του ενός, συμπληρώνει αρμονικά τις σκέψεις και τη φιλοσοφία του άλλου. Ο Μιχάλης είναι από την Αθήνα και ο Κωνσταντίνος από την Καρδίτσα, όμως κοντά, τους έφερε η Θεσσαλονίκη.

Ο Μιχάλης έχει τελειώσει το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με κατεύθυνση στη Γεωργική μηχανική. Εκεί γνώρισε από πρώτο χέρι την γεωργία ακριβείας  ή όπως αλλιώς λέγεται «έξυπνη γεωργία», και αυτό τον τράβηξε. Έτσι, μετά από αναζήτηση κατέληξε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου και παρακολουθεί τα τελευταία 2 χρόνια το μεταπτυχιακό του δίπλωμα με τίτλο «Προηγμένα συστήματα υπολογιστών και επικοινωνιών», ενώ παραδέχεται πως ήταν ένα δύσκολο βήμα, ένας Γεωπόνος να στραφεί ξαφνικά προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Κων/νος από την άλλη, βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη το 2010, αφού πέρασε στο τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας του είναι αγρότης, οπότε γνωρίζει από πρώτο χέρι τον αγροτικό τομέα καθώς κάθε χρόνο πηγαίνει και βοηθάει τον πατέρα του σε όλα τα στάδια ανάπτυξης των φυτών που καλλιεργούν. Πριν ένα χρόνο, το 2019 ξεκίνησε και εκείνος τις Μεταπτυχιακές σπουδές του στο Τμήμα Πληροφορικής του ίδιου Πανεπιστημίου, αλλά αυτή τη φορά, επέλεξε το αντικείμενο της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Οι δυο τους γνωρίστηκαν ως συνεργάτες στο Ινστιτούτο Βιοοικονομίας και Αγροτεχνολογίας, ένα από τα 5 Ινστιτούτα του Εθνικού Κέντρου Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης, όπου και εργάζονται τον τελευταίο ένα χρόνο. Πέρα από τη συνεργασία τους στη δουλειά, οι δυο τους ξεκίνησαν να κάνουν παρέα και εκτός εργασίας και να ανακαλύπτουν πολλά κοινά ενδιαφέροντα. «Όταν συζητούσαμε με τον Μιχάλη, οι ιδέες ερχόντουσαν αρκετά εύκολα και αβίαστα. Κάπως έτσι, μέσα από την κουβέντα και από προσωπικές μας ανησυχίες γεννήθηκε και η ιδέα του CityVeg”, λέει ο Κων/νος. «Ή θα συνεργαζόμασταν σε κάτι τέτοιο, ή στη μουσική!», προσθέτει γελώντας ο Μιχάλης.

CityVeg: Τρισδιάστατη ρομποτική πλατφόρμα άρδευσης, λίπανσης και ζιζανοκτονίας

Τι είναι όμως το CityVegκαι πως προέκυψε ως ιδέα; «Ο σπινθήρας άναψε όταν σε μια συζήτηση με τον Μιχάλη, αναρωτιόμασταν για το πόσο κάποιος είναι σίγουρος για την ποιότητα των λαχανικών που καταναλώνει, από τη στιγμή που δεν ξέρει ακριβώς με ποιο τρόπο αυτά έχουν παραχθεί. Αυτή η αμφισβήτηση, μας οδήγησε στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερο να μπορεί κάποιος να καλλιεργεί μόνος του τα λαχανικά αυτά, παντού, ακόμα και μέσα στην πόλη» λέει ο Κων/νος με τον Μιχάλη να συμπληρώνει «άλλα πως να το κάνει μόνος του ένας άνθρωπος ο οποίος ζει στην πόλη, εργάζεται κάθε μέρα και το πρόγραμμα του δεν του επιτρέπει αυτή την ενασχόληση;» Αυτή άλλωστε ήταν και η δική μου απορία.

Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα της δημιουργίας μιας πλατφόρμας η οποία να αναλάβει πλήρως αυτό τον ρόλο. Το CityVeg είναι μια τρισδιάστατη ρομποτική πλατφόρμα που εφαρμόζεται πάνω σε ένα παρτέρι, έχει τη δυνατότητα κίνησης σε όλο το μήκος και το πλάτος του παρτεριού και εφαρμόζει άρδευση, λίπανση και ζιζανοκτονία βάσει των αναγκών του εκάστοτε φυτού.

«Είναι σαν ένας μεγάλος 3D printer”, μου εξηγεί ο Μιχάλης. «έχει ακριβώς την ίδια φιλοσοφία, είναι ένα καρτεσιανό ρομπότ», προσθέτει ο Κων/νος. Πως όμως αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του κάθε φυτού; Όπως μου εξηγεί ο Κων/νος, το CityVeg είναι προγραμματισμένο έτσι, ώστε 1 με 2 φορές την ημέρα να αποτυπώνει φωτογραφικά την κάτοψη του παρτεριού. Αυτές οι φωτογραφίες, στέλνονται μέσω σύνδεσης WI-FI σε ειδικό λογισμικό το οποίο βρίσκεται σε cloud τροφοδοτώντας ένα νευρωνικό δίκτυο το οποίο η ομάδα έχει εκπαιδεύσει με πληθώρα φωτογραφιών φυτών πολλών ειδών, και έτσι μπορεί να εντοπίσει με ακρίβεια ποιο φυτό είναι. Στη συνέχεια, συμπληρώνει ο Μιχάλης πως «έχοντας αναγνωρίσει το φυτό, το λογισμικό βλέπει τις συντεταγμένες στο χώρο και το μέγεθός τους. Ταυτόχρονα, λαμβάνει και δεδομένα υγρασίας από έναν ανεξάρτητο αισθητήρα που εγκαθίσταται στο έδαφος του παρτεριού και έτσι, αντιλαμβάνεται το πόσο νερό χρειάζεται το κάθε φυτό». Με την ίδια λογική, μπορεί να αναγνωρίσει και την ανάγκη για υδρολίπανση αλλά και για βιολογική ζιζανιοκτονία.

«Η μεγάλη καινοτομία του CityVeg είναι ακριβώς αυτή η ακρίβεια που έχει», μου εξηγεί ο Κων/νος. «Στόχος μας είναι μια οικογένεια να ξεχάσει το πήγαινε-έλα στο σούπερ μάρκετ όσον αφορά τα λαχανικά της, να καλύπτει μόνη της τις ανάγκες της, ενώ ταυτόχρονα να είναι σίγουρη ότι η ποιότητα είναι η καλύτερη δυνατή».

Η συμμετοχή τους στο Trophy-Τροφή Challenge και η νίκη

Θέλοντας να εξελίξουν την ιδέα τους αλλά και να μπορέσουν τελικά να την κάνουν πράξη, ο Κων/νος και ο Μιχάλης, αποφάσισαν να συμμετάσχουν στον διαγωνισμό Trophy-Τροφή Challenge του οργανισμού Νέα Γεωργία Νέα Γενιά, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2020.

Έμαθαν για τον διαγωνισμό μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αλλά και μέσω πρότασης γνωστών, φίλων και συναδέλφων που είχαν ακούσει για το πρόγραμμα και θεώρησαν πως μπορεί να προσφέρει πολλά στην ομάδα, ανεξάρτητα από τα έπαθλα τα οποία μπορεί να κέρδιζαν. Τελικά, αυτή η πολλαπλή συνεισφορά της συγκεκριμένης διαγωνιστικής διαδικασίας έγινε αισθητή και στον Κων/νο και στον Μιχάλη, παρόλο που τελικά κατάφεραν να πάρουν και την 1^η θέση στην κατηγορία Agri–Tech & Food–TechI deas του διαγωνισμού.

«Η όλη διαδικασία της συμμετοχής στον διαγωνισμό, τα bootcamps, ήταν μια πολύ θετική εμπειρία με διαδραστικότητα και έντονη συνεργατικότητα», μου λέει ο Μιχάλης και προσθέτει «Μιλήσαμε με έμπειρους επαγγελματίες του αγροδιατροφικού κλάδου, οι οποίοι είχαν να μας δώσουν πολύτιμες συμβουλές ενώ ταυτόχρονα, μας εισήγαγαν στον κόσμο του business, κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε και ήταν ένας βασικός στόχος μας να το μάθουμε καλύτερα».

Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον πως όταν κατέθεσαν την πρότασή τους για τη συμμετοχή στην κατηγορία Agri-Tech & Food-Tech Ideas, ο Μιχάλης και ο Κων/νος εργαζόντουσαν ακόμη πάνω στα τεχνικά μέρη του CityVeg. Όμως, μέχρι να επιλεγούν είχαν ήδη καταφέρει να αναπτύξουν σε μεγάλο βαθμό μια πρωτότυπη μονάδα CityVeg, περνώντας από την ιδέα, στην πράξη. Ο Κων/νος, ο οποίος είναι ένας εν γένει θετικός άνθρωπος δηλώνει πως «Εγώ πίστευα πάρα πολύ από την αρχή ότι θα τα καταφέρουμε να κερδίσουμε, πίστευα στην ιδέα μας!» Και έτσι και έγινε.

Το χρηματικό έπαθλο που κέρδισαν από τον διαγωνισμό σκοπεύουν να το αξιοποιήσουν για την αγορά επιπρόσθετου εξοπλισμού, το σημαντικότερο όμως έπαθλο για εκείνους, κρίνουν πως είναι το mentoring το οποίο θα ακολουθήσει και ανυπομονούν για αυτό, ώστε να μπορέσουν να προχωρήσουν στα επόμενα βήματα, τα οποία είναι τόσο η ολοκλήρωση  του πρωτοτύπου όσο και στη συνέχεια, η διενέργεια πιλοτικών tests σε διαφορετικές περιβαλλοντικές συνθήκες, με στόχο την δημιουργία ενός προϊόντος το οποίο να είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει εντός των προσεχών ετών στις αγορές.

Ο Κων/νος μου λέει πως το CityVeg, απευθύνεται σε οικογενειάρχες μεσαίου ή υψηλού εισοδήματος, σε άτομα που νοιάζονται για τη διατροφή τους και έχουν αποφασίσει να υιοθετήσουν έναν «πράσινο» τρόπο ζωής. Ενώ προσθέτει πως «τώρα με την πανδημία του covid-19, πολλοί άνθρωποι επέλεξαν τοπικά μαγαζιά για τις αγορές τους και άλλοι, απέφευγαν τα σούπερ μάρκετ λόγω του συνωστισμού. Αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν να επωφεληθούν έχοντας το CityVeg στο σπίτι τους. Σου δίνει μια αυτονομία». Ακόμη, καθώς παρέχει απομακρυσμένο έλεγχο, ο χρήστης θα μπορεί να το εγκαταστήσει ακόμη και στο εξοχικό του και να επιτηρεί τη διαδικασία μέσω app.

Κλείνοντας, με μεγάλη χαρά βλέπω πως το CityVeg μπορεί να τελέσει και έναν ακόμη σκοπό, ένα κοινωνικό σκοπό, καθώς μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε άτομα με αναπηρίες ή με κινητικά προβλήματα. «Πιστεύουμε πως μπορεί να δώσει στα άτομα αυτά μια ανεξαρτησία, πράγμα το οποίο είναι βασικό για την καλή ποιότητα ζωής τους. Πέρα από αυτό όμως, μπορεί να τους προσφέρει και αυτοπεποίθηση, καθώς θα μπορούν να παράγουν μόνοι τους κάτι βασικό για τη διατροφή τους, άρα και για τη ζωή τους», λέει ο Μιχάλης. Ακόμη, μου εκμυστηρεύτηκαν και ένα μικρό μυστικό, ότι σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν ακόμη και τη δυνατότητα φωνητικών εντολών, ώστε να εξυπηρετεί ακόμη περισσότερο τους συνανθρώπους μας με αναπηρία. 

Μιλώντας με την Αντωνία Ποριάζη, ωφελούμενη του προγράμματος Regeneration Academy for Food Innovation

Η Αντωνία Ποριάζη είναι μια νέα επιστήμονας που ασχολείται με τον κλάδο της αγροδιατροφής, έχοντας μια βαθιά οικογενειακή παράδοση την οποία ονειρεύεται να αναπτύξει. H Αντωνία, συμμετείχε στο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation που υλοποιήθηκε από τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» σε συνεργασία με τον οργανισμό ReGeneration Greece, ακριβώς για αυτό τον λόγο. Μίλησα μαζί της και μου περιέγραψε τις εμπειρίες της αλλά και τα σχέδια της για το μέλλον.

Η Αντωνία κατάγεται από την όμορφη Λήμνο. Αποφάσισε να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη, στο τμήμα «Τεχνολογίας Τροφίμων» του τότε Αλεξάνδρειου Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος από το οποίο και αποφοίτησε πριν ενάμιση χρόνο. Ο λόγος που την ώθησε να ασχοληθεί με τον κλάδο της αγροδιατροφής, είναι η μεγάλη παράδοση που έχει η οικογένεια της στον χώρο, καθώς από το 1919, η προγιαγιά της ίδρυσε την οικογενειακή επιχείρηση «Οικογένεια Ποριάζη-Λήμνος». Η επιχείρηση δραστηριοποιείται στον τομέα παραγωγής παραδοσιακών προϊόντων όπως το παξιμάδι και τα ζυμαρικά δίνοντας έμφαση στη πρώτη ύλη, ενώ τα τελευταία 3 χρόνια παράγει το δικό της αλεύρι από σκληρά σιτάρια Λήμνου το οποίο και χρησιμοποιεί για την παραγωγή τόσο των παξιμαδιών όσο και των ζυμαρικών, τα οποία μάλιστα στην τοπική διάλεκτο της Λήμνου ονομάζονται «φλωμάρια».

«Μεγαλώνοντας στο νησί, και έχοντας αρκετά βιώματα τόσο από τη γαστρονομία της Λήμνου όσο και από τον χώρο της βιομηχανίας τροφίμων, ήξερα αρκετά νωρίς με τι ήθελα να ασχοληθώ στο μέλλον» μου λέει χαρακτηριστικά.

Παράδοση και αγάπη για τον κλάδο της αγροδιατροφής

Αφότου τελείωσε τις σπουδές της και πραγματοποίησε την πρακτική της άσκηση σε βιομηχανία μπισκότων στα Διαβατά, ξεκίνησε αμέσως να εργάζεται στην Unismack, μια εταιρεία που εξειδικεύεται σε αλμυρά gluten free snacks και εδρεύει στο Κικλίς. Στην Unismack όπου εργάζεται μέχρι και σήμερα απασχολείται στο Τμήμα Ποιότητας της εταιρείας ενώ ταυτόχρονα ασχολείται μερικώς και με την ανάπτυξη νέων προϊόντων.

Παρόλα αυτά, φαίνεται πως ο τόπος της την καλεί να γυρίσει πίσω καθώς μου αναφέρει πως σε λίγες εβδομάδες θα επιστρέψει στη Λήμνο για να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση. Η απόφασή της να επιστρέψει πάρθηκε πολύ γρήγορα. «Είμαι πάρα πολύ ικανοποιημένη με την εργασία μου εδώ στη Unismack», μου λέει. «Όμως καθώς εγκρίθηκε ένα ερευνητικό πρόγραμμα το οποίο πραγματοποιείται σε συνεργασία της οικογενειακής επιχείρησης μας, «Οικογένεια Ποριάζη-Λήμνος» με το Τμήμα Επιστήμης και Διατροφής του Πανεπιστήμιο Αιγαίου, προέκυψε η θέση τεχνολόγου τροφίμων ο οποίος αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του Πανεπιστημίου και της επιχείρησης με στόχο την ανάπτυξη νέων προϊόντων. Και αυτό ήταν κάτι που δεν ήθελα να χάσω». Και προσθέτει πως «Νιώθω πως δεν θα έβρισκα πιο ιδανική στιγμή, πιο τέλεια συγκυρία από αυτή, για να επιστρέψω πίσω στη Λήμνο!»

Όσον αφορά στην οικογενειακή τους επιχείρηση, πρόκειται για μια καθετοποιημένη μονάδα που ασχολείται τόσο με τον πρωτογενή τομέα, καθώς διαθέτουν χωράφια στο νησί όπου καλλιεργούνται τοπικές ποικιλίες από σιτάρι και κριθάρι, όσο και με την συμβολαιακή γεωργία καθώς δίνουν τον σπόρο στους αγρότες, εποπτεύουν την καλλιέργεια και στη συνέχεια αγοράζουν την παραγόμενη ποσότητα σιτηρών από αυτούς, στηρίζοντας την τοπική οικονομία αλλά και τους αγρότες της Λήμνου κρατώντας ζωντανό τον πρωτογενή τομέα του νησιού, κάτι το οποίο αποτελεί και όραμα της εταιρίας. Η Αντωνία νιώθει πως ήρθε η ώρα να βάλει και εκείνη το λιθαράκι της στην ανάπτυξη της οικογενειακής αυτής παράδοσης. «Σήμερα η εταιρία διοικείται από την 3η γενιά στην οποία ανήκω εγώ, οι αδερφές μου και οι ξαδέρφες μου, καθώς επίσης και από την 4η γενιά, αυτή των γονιών μας», μου λέει.

 

Η συμμετοχή της στο Regeneration Academy for Food Innovation

Παρόλο που η Αντωνία είχε ήδη βρει εργασία στον αγροδιατροφικό κλάδο την εποχή που έκανε την αίτησή συμμετοχής της στο πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation, θεώρησε πως το πρόγραμμα είχε να της δώσει πολλά.

Έτσι, μαθαίνοντας για το πρόγραμμα μέσω διαδικτύου, αποφάσισε να αιτηθεί τη συμμετοχή της, η οποία και έγινε δεκτή. «Ξέρω πως ίσως για τους περισσότερους τελικός στόχος συμμετοχής στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι πιθανά η εύρεση εργασίας και εγώ εργαζόμουν ήδη. Όμως, διαβάζοντας το περιεχόμενο του προγράμματος και βλέποντας τους καταξιωμένους επαγγελματίες που συμμετείχαν, το έβαλα στόχο να ακούσω και να μάθω πράγματα τα οποία ήμουν σίγουρη ότι θα μου προσέφεραν πολλά στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία στο μέλλον», μου λέει.

Το σημαντικό για εκείνη είναι ότι κέρδισε πολλές ενδιαφέρουσες γνώσεις, όχι μόνο για τα τρόφιμα, αλλά και για επιχειρηματικούς τρόπους διαχείρισης, για τις διαδικασίες του supply chain, για το κομμάτι της προώθησης και πολλά άλλα, μου αναφέρει. «Κέρδισα πολλά πράγματα, όπως ότι γνώρισα πολλούς καταξιωμένους ανθρώπους μέσω της συμμετοχής μου στο πρόγραμμα και ταυτόχρονα, γνώρισα και άλλους νέους και νέες με πάθος όπως εγώ, με τους οποίους ανταλλάξαμε απόψεις. Αυτό ήταν κάτι που μου άρεσε πάρα πολύ, δεν βρίσκεις εύκολα άτομα με ίδια ενδιαφέροντα και ίδιους στόχους», μου λέει ενώ προσθέτει πως, «το πρόγραμμα κάλυψε μια ευρεία γκάμα θεμάτων τα οποία μου φάνηκαν χρήσιμα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Τα αξιοποίησα αμέσως στη δουλειά που είμαι τώρα και είμαι σίγουρη ότι θα μου χρειαστούν και στο μέλλον».

Οι πρώτες συναντήσεις του προγράμματος μπόρεσαν να πραγματοποιηθούν από κοντά, με τους συμμετέχοντες να έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν για λίγο, πριν ξεσπάσει το 1ο κύμα της πανδημίας κορωνοϊού. Οι υπόλοιπες συναντήσεις, αν και πραγματοποιήθηκαν διαδικτυακά, φαίνεται πως δεν απογοήτευσαν καθόλου την Αντωνία. «Πρέπει να ομολογήσω πως οι διαδικτυακές συναντήσεις μας δεν διέφεραν και πολύ από τις δια ζώσης συναντήσεις μας. Οι παρουσιάσεις ήταν εξίσου άρτιες , ενδιαφέρουσες και αποδοτικές», μου αναφέρει.

Η Αντωνία δηλώνει εντυπωσιασμένη από τη συμμετοχή της στο Regeneration Academy for Food Innovation. Όπως μου λέει χαρακτηριστικά, «Είμαι απολύτως ευχαριστημένη από τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα. Η οργάνωση ήταν εξαιρετική, ακόμη κι όταν η «Νέα Γεωργία Νέα Γενιά» κλήθηκε σε ένα τόσο μικρό χρονικό διάστημα να κάνει όλη τη διαδικασία διαδικτυακά, η ενημέρωση ήταν άψογη και η διαχείριση επίσης». Ενώ χαμογελώντας προσθέτει πως «Άλλωστε έχω ήδη συστήσει σε πολλές φίλες και φίλους μου να δηλώσουν συμμετοχή στο επόμενο Regeneration Academy for Food Innovation!».

Επιστροφή στις ρίζες συνεχίζοντας την παράδοση

Τα πλάνα της Αντωνίας για το μέλλον είναι συγκροτημένα και μεθοδικά, όπως άλλωστε φαίνεται να είναι και η ίδια. Ως πρώτος στόχος της είναι να συνεχίσει τις σπουδές της μέσω ενός μεταπτυχιακού προγράμματος, το οποίο να προσανατολίζεται περισσότερους στους τομείς της οργάνωσης και της διοίκησης, κάτι το οποίο θα βοηθήσει την οικογενειακή επιχείρηση ακόμη περισσότερο.

Παράλληλα, σκοπεύει να συνεχίσει την οικογενειακή παράδοση, μαζί με τις αδελφές και τις ξαδέλφες της. Το όνειρό της είναι να μπορέσουν να επεκτείνουν την επιχείρηση και να καταφέρουν να προωθήσουν τα προϊόντα τους, τόσο εντός όσο και εκτός της Ελλάδας. «Έχω πολλές ιδέες και πολύ διάθεση και όρεξη για δουλειά. Πιστεύω στην «Οικογένεια Ποριάζη-Λήμνος» θα μπορέσουμε να αναπτύξουμε νέα προϊόντα, φτιαγμένα πάντα με αγάπη για τον τόπο αλλά και τους ανθρώπους», μου λέει κλείνοντας τη συζήτησή μας.

Regeneration Academy for Food Innovation – Συζήτηση με τον Δημήτρη Φίρμπα, ωφελούμενο του προγράμματος

Μιλώντας με τον Δημήτρη Φίρμπα, ωφελούμενο του Regeneration Academy for Food Innovation που υλοποιήθηκε από το πρόγραμμα Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, το πρώτο που βλέπει κάποιος είναι πως πραγματικά αγαπάει αυτό το οποίο κάνει.

Ο Δημήτρης είναι 26 χρονών και κατάγεται από την Ξάνθη. Η οικογένεια του έχει 50 στρέμματα στην περιοχή της Ξάνθης και έτσι, ο Δημήτρης ασχολούταν με αυτά από μικρός. «Θυμάμαι πως μαζί με τους γονείς μου ξεκίνησα από νωρίς και ασχολούμουν με τα πάντα». Σιγά σιγά άρχισα να ασχολούμαι όλο και περισσότερο και τελικά αποφάσισα να διαλέξω έναν κλάδο με τον οποίο είχα επαφή και εξοικείωση».

Και αυτό και έκανε, με μεγάλη επιτυχία μάλιστα. Έτσι, πήρε το πτυχίο του πάνω στη Διαχείριση Αγροπεριβαλλοντικών συστημάτων από το Perrotis College, της Αμερικάνικης Γεωργικής Σχολής,  με εξειδίκευση στη Γεωργία Ακριβείας ενώ αυτή τη στιγμή, ξεκινάει το master του στο πρόγραμμα Αειφορική Γεωργία και Διαχείριση του ιδίου πανεπιστημίου.

«Η γεωργία ακριβείας έχει αρχίσει και ανεβαίνει τα τελευταία χρόνια στα μάτια του Έλληνα αγρότη, κάτι το οποίο είναι πολύ θετικό», μου λέει ο Δημήτρης. Όμως τι είναι αλήθεια η γεωργία ακριβείας; Ο Δημήτρης μου εξηγεί πως ουσιαστικά, η γεωργία ακριβείας έχει ως στόχο τη βελτιστοποίηση των εισροών ώστε να μεγιστοποιηθεί η παραγωγή. «Χρησιμοποιούμε την τελευταία λέξη της τεχνολογίας που είναι διαθέσιμη στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα drones και συστήματα GPS, για να μπορέσουμε να γίνουμε πιο ακριβείς και να λειτουργήσουμε στοχευμένα ώστε να μην σπαταλά ο αγρότης χρόνο αλλά και χρήμα».

Μόλις πήρε το πτυχίο του, Ο Δημήτρης πήγε για περίπου 2 χρόνια στην Αμερική, μετά την προτροπή του καθηγητή του στο Perrotis College, κύριου Κωνσταντίνου Ρότσιου. Εκεί, είχε την ευκαιρία να πραγματοποιήσει την πρακτική του άσκηση πάνω σε θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις σε ένα φυτώριο στη Μασαχουσέτη, όπου και πέρασε 14 μήνες. Ο ίδιος χαρακτηρίζει την πρακτική του αυτή ως μοναδική εμπειρία. Στη συνέχεια, παρακολούθησε για 6 μήνες μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. «Άλλαξε ο τρόπος σκέψης μου και ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι πολλά πράγματα, απέκτησα ουσιαστική επαγγελματική εμπειρία», μου λέει ο Δημήτρης.

Μετά την επιστροφή του το 2017 από την Αμερική, Ο Δημήτρης ξεκίνησε την αναζήτηση απασχόλησης στην Ελλάδα και παράλληλα, ξεκίνησε να ασχολείται περισσότερο εντατικά με τα οικογενειακά χωράφια.

Συμμετέχονταςστο Regeneration Academy for Food Innovation

Στις αρχές Ιανουαρίου του 2020, ο Δημήτρης ανακάλυψε μέσω αναζήτησης στην ιστοσελίδα του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, το πρόγραμμα Regeneration Academy for Food Innovation. Ήταν αμέσως κάτι που του τράβηξε την προσοχή και αποφάσισε να συμμετέχει.

Άλλωστε, η συμμετοχή του στο Regeneration Academy for Food Innovation, θα σήμαινε και την επιστροφή του στην Θεσσαλονίκη, την οποία αγαπάει πολύ, άρα δεν θα έχανε με τίποτα αυτή την ευκαιρία, όπως μου λέει αστειευόμενος.

«Συμμετέχοντας στο Regeneration Academy, γνώρισα άτομα από τον κλάδο του αγροδιατροφικού τομέα που ενδεχομένως θα έκανα πολλά χρόνια να τα συναντήσω, διότι οι περισσότεροι ήταν ήδη junior στελέχη σε επιχειρήσεις, και είχαν αρκετή εμπειρία», μου λέει ο Δημήτρης και προσθέτει «με την επαφή που είχαμε μπόρεσα να κατατοπιστώ λίγο στην ελληνική πραγματικότητα και να αποκομίσω γνώσεις, καθώς μέχρι τότε δεν είχα εργασθεί στην Ελλάδα».

Μου αναφέρει πως τα σεμινάρια ήταν άκρως κατατοπιστικά κατά τη γνώμη του αλλά και βοηθητικά στο να δημιουργήσουν μια ολοκληρωμένη εικόνα, με επαγγελματίες από όλο το φάσμα του κλάδου.  «Παρόλο που η πλειοψηφία των μαθημάτων έγιναν online λόγω του κορωνοϊού, η ποιότητα τους ήταν η ίδια», προσθέτει.

Μετά το πέρας της εκπαίδευσης, οι συμμετέχοντες στο Regeneration Academy for Food Innovation έχουν την δυνατότητα να έρθουν σε επαφή με μεγάλες εταιρείες του αγροδιατροφικού κλάδου. Το πρόγραμμα επέλεγε με ποιες εταιρείες θα μπορούσαν να συνεργαστούν οι ωφελούμενοι, και στην περίπτωση του Δημήτρη, σίγουρα η επιλογή ήταν 100% σωστή. «Στάθηκα τυχερός γιατί στην πρώτη συνέντευξη που διοργανώθηκε από τη Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά, ο δεύτερος interviewer ήταν ο Υπεύθυνος Ανθρωπίνου Δυναμικού της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης, οπότε έγινε από νωρίς μια πρώτη επαφή, η οποία ευοδώθηκε αρκετά σύντομα», μου αναφέρει ο Δημήτρης.

Από εκείνη τη στιγμή στις αρχές Μαΐου, όπου και έγινε η συνέντευξη για την πρόσληψη του, κατάλαβε πως οι στόχοι του είναι κοινοί με αυτούς της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης, ή όπως είναι ευρέως γνωστή «ΒΕΡΓΙΝΑ». 2 εβδομάδες μετά τη συνέντευξη, στα τέλη Μαΐου, ο Δημήτρης προσλήφθηκε στη Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης.

Όπως μου λέει με ενθουσιασμό, «Τα πιστεύω μου ταιριάζουν απόλυτα με την φιλοσοφία, τις αξίες και το όραμα της Ζυθοποιίας Μακεδονίας Θράκης. Στο πλαίσιο του προγράμματος συμβολαιακής καλλιέργειας, που πρώτη εφάρμοσε η ΖΜΘ στην Ελλάδα, συνεργαζόμαστε και στηρίζουμε έμπρακτα πάρα πολλούς αγρότες, ενδυναμώνοντας την τοπική και εθνική οικονομία».

Και προσθέτει πως «στόχος μας είναι η συστηματική υποστήριξη των αγροτών και η συνεχής παρακολούθηση του συνόλου των καλλιεργούμενων εκτάσεων, επιλέγοντας προσεκτικά τις κατάλληλες ποικιλίες κριθαριού για κάθε περιοχή ξεχωριστά.  Άρα, ουσιαστικά δρούμε σαν γεωργικοί σύμβουλοι και με την τεχνογνωσία μας καθοδηγούμε τον παραγωγό καθ’ όλη τη διάρκεια της γεωργικής περιόδου, ώστε να διασφαλίσουμε την καλύτερη δυνατή πρώτη ύλη αλλά και την καλύτερη δυνατή τιμή για τα κριθάρια τους».

 

Regeneration Academy for Food Innovation – συνδέοντας τους νέους επαγγελματίες με εταιρείες

Ο Δημήτρης μου είπε πως νιώθει ότι το Regeneration Academy for Food Innovation του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά λειτούργησε καταλυτικά στην επαγγελματική του εξέλιξη. «Δεν είμαι σίγουρος ότι αν δεν είχα συμμετάσχει στο πρόγραμμα, θα μου είχε δοθεί η ευκαιρία να μπορέσω να εργάζομαι σε μια εταιρεία όπως η ΒΕΡΓΙΝΑ». Μου ανέφερε ακόμη πως θεωρεί ότι και να είχε βρει κάποια εργασία πάνω στο αντικείμενο του, δύσκολα θα μπορούσε να είναι κάτι που να του προσφέρει μεταξύ άλλων και προσωπική πλήρωση, κάτι το οποίο το έχει καταφέρει, μέσα από την απασχόληση του στη ΒΕΡΓΙΝΑ.

Για εκείνον είναι πολύ σημαντικό ότι το Regeneration Academy for Food Innovation και η Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά φέρνουν σε επαφή νέους με εταιρείες. «Οι εταιρείες πλέον ξέρουν τι ζητάνε όμως οι νέοι δεν ξέρουν πως να το προσφέρουν, οπότε το Regeneration Academy τους βοηθάει μεταξύ άλλων να ανακαλύψουν τις δεξιότητες τους και να τις προωθήσουν σωστά», αναφέρει.

«Μέσα από όλο αυτό το ταξίδι αλλά και μέσα από την συνεργασία μου με την Ζυθοποιία Μακεδονίας Θράκης, έχω πάρει εμπειρία, όχι μόνο σαν γεωπόνος αλλά και σαν άνθρωπος», μου λέει περήφανα κλείνοντας τη συζήτησή μας ο Δημήτρης.