Συντάκτης: superadmin

Chloe Irrigation Systems: Καινοτομία στα προϊόντα ποτίσματος

Ο Λουκάς Μπάσιος και ο Λουκάς Γραβιάς έχουν πολλά κοινά να τους ενώνουν, πέρα από το ίδιο όνομα. Το πιο σημαντικό, το κοινό τους όραμα να μπορέσουν να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό προϊόν ποτίσματος σε αγρότες και ταυτόχρονα να μπορέσουν να  συνεισφέρουν στην προστασία του περιβάλλοντος, μειώνοντας τη σπατάλη του νερού. Μαζί με το τρίτο μέλος της ομάδας, τον γεωπόνο Άρη Παναγιωτόπουλο, έχουν δημιουργήσει την εταιρεία Chloe Irrigation Systems, για την οποία βραβεύτηκαν με τη 2^η θέση στον τελικό του διαγωνισμού TROPHY-ΤΡΟΦΗ Challenge, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο στο Μουσείο Μπενάκη και αποτελούν σήμερα πρεσβευτές του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά».

Συμμαθητές και φίλοι από το σχολείο, οι τρείς τους ξεκίνησαν το 2017 με στόχο τη δημιουργία μιας πλατφόρμας η οποία θα βελτιστοποιεί τη διαδικασία ποτίσματος και θα μπορεί να προσφέρει απομακρυσμένο έλεγχο στους χρήστες. «Ο παππούς μου είναι αγρότης και έτσι, μια μέρα μου είπε να πάμε δύο η ώρα το βράδυ να ποτίσουμε, καθώς αυτή η ώρα ήταν η πιο καλή για τα χωράφια του. Και σκέφτηκα, θα υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να το κάνεις!» αναφέρει ο Λουκάς Γραβιάς, CEO της CHLOE και μηχανολόγος-μηχανικός ο οποίος ασχολείται με τις επιστήμες δεδομένων και πιο συγκεκριμένα με τον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. «Έτσι, σκεφτήκαμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε έναν αλγόριθμο ο οποίος  θα εκπαιδεύεται για κάθε χρήστη ξεχωριστά και θα λαμβάνει υπόψιν του παραμέτρους όπως την ποικιλία του χωραφιού, το έδαφος αλλά και τις καιρικές συνθήκες, ώστε να παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις για το σωστό πότισμα κάθε φορά», συμπληρώνει ο Λουκάς Μπάσιος, CTO της εταιρείας και προγραμματιστής λογισμικού στο επάγγελμα.

Χρησιμοποιώντας τα πλέον σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και την επιστήμη της τεχνητής νοημοσύνης, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα «έξυπνο» σύστημα, το οποίο διευκολύνει τον αγρότη βρίσκοντας κάθε φορά τις βέλτιστες λύσεις ποτίσματος για κάθε χωράφι κάθε χρήστη ξεχωριστά ενώ παράλληλα, μειώνει την κατανάλωση νερού βοηθώντας σημαντικά στο παγκόσμιο πρόβλημα της εξάντλησης του υδροφόρου ορίζοντα. Πρακτικά, αυτό συμβαίνει με την τοποθέτηση ειδικών αισθητήρων σε κάθε χωράφι, οι οποίοι συλλέγουν όλα τα απαραίτητα δεδομένα που χρειάζονται ώστε να επιτευχθεί το σωστό πότισμα. «Προσπαθούμε να διευκολύνουμε τον αγρότη και να απλοποιήσουμε τη διαδικασία ώστε το μόνο που να χρειάζεται να κάνει, είναι να βλέπει στην οθόνη του κινητού ή του tablet του την προτεινόμενη από το σύστημα διαδικασία ποτίσματος και απλά να πατάει «Ναι» αν συμφωνεί ή διαφορετικά να κάνει απομακρυσμένα τις διορθωτικές κινήσεις που θεωρεί πως πρέπει να γίνουν», λέει ο Λουκάς Μπάσιος.

Βράβευση στο TROPHY-ΤΡΟΦΗ Challenge

Η ομάδα της Chloe Irrigation Systems έλαβε μέρος στα bootcamps του TROPHY-ΤΡΟΦΗ CHALLENGE και κατάφερε να προκριθεί στους 10 φιναλίστ οι οποίοι διαγωνίστηκαν μπροστά στους κριτές στον τελικό. Εκεί, παρουσίασαν το καινοτόμο προϊόν τους στην κριτική επιτροπή και κέρδισαν τη 2^η θέση στην κατηγορία Agritech, την οποία και μοιράστηκαν με την ομάδα FIBRO-I. «Για μένα πολύ ενδιαφέρον ήταν το γεγονός πως οι μέντορες στα bootcamps ήταν άτομα της αγοράς, με μεγάλη εμπειρία, κάτι το οποίο μας προσέφερε ουσιαστική ανατροφοδότηση αλλά και συμβουλές για το πως να προσεγγίσουμε συγκεκριμένoυς τομείς της αγοράς ώστε να προωθήσουμε το προϊόν μας» αναφέρει ο Λουκάς Γραβιάς.

Πέρα από το χρηματικό έπαθλο το οποίο κέρδισαν από τη βράβευση τους στο διαγωνισμό, για το Λουκά Μπάσιο πολύ σημαντικό έπαθλο αποτέλεσε και η συμμετοχή τους τόσο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Future Agro Challenge (FAC) που πραγματοποιήθηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Επιχειρηματικότητας (GEC), όσο και στη 84^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. «Η συμμετοχή μας στο GEC αλλά και στη ΔΕΘ ήταν μια μοναδική εμπειρία, γνωρίσαμε πολλές startup επιχειρήσεις, ήρθαμε σε άμεση επαφή με κόσμο από τον αγροδιατροφικό τομέα και καταφέραμε να κάνουμε τις διασυνδέσεις που θέλουμε για την προώθηση τους προϊόντος μας. Για παράδειγμα, μόνο από τη ΔΕΘ, γνωρίσαμε αρκετούς αγρότες οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για το προϊόν μας και έτσι μπορέσαμε να χτίσουμε ένα εν δυνάμει πελατολόγιο. Χωρίς το TROPHY-ΤΡΟΦΗ CHALLENGE δεν νομίζω πως θα μας δινόταν αυτή η ευκαιρία!», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Οι τρείς συνάδελφοι και φίλοι, στοχεύουν μέχρι τον Μάϊο του 2020 να ξεκινήσουν την παραγωγή του προϊόντος τους και να μπορέσουν σταδιακά να κάνουν την Chloe Irrigation Systems γνωστή όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε χώρες όπως το Ισραήλ και τα Αραβικά Εμιράτα, όπου εμφανίζεται ήδη μεγάλο πρόβλημα έλλειψης νερού. Όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Λουκάς Γραβιάς, «Μπορεί στην Ελλάδα να μην το καταλαβαίνουμε τόσο, όμως το πρόβλημα της λειψυδρίας επηρεάζει όλο και περισσότερο τον πλανήτη μας. Με το προϊόν μας, ελπίζουμε να συνεισφέρουμε σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος αλλά και να μειώσουμε τελικά το κόστος για τους αγρότες και να διευκολύνουμε την παραγωγή τους».  

Πρόγραμμα κατάρτισης εναλλακτικού τουρισμού: Άσκηση ως ναυαγοί

Και έφτασε το πολυπόθητο email. “Μετά από κλήρωση , ανάμεσα στους σπουδαστές του προγράμματος κατάρτισης Εναλλακτικού Τουρισμού που υλοποιείται από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» θα επιλέξουμε 8 για την συμμετοχή στην άσκηση της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, 24 ώρες σε σχεδία.”

Η σκέψη: “μακάρι να είμαι στους οχτώ. Θα είμαι στους οχτώ!” Λαμβάνω τηλεφώνημα λίγες μέρες μετά: “Δυστυχώς μετά από την κλήρωση δεν είστε στους 8”. Αμέσως μετά από λίγα λεπτά και δεύτερο τηλεφώνημα: “Μετά από άρνηση ενός, επιλεχθήκατε να είστε εσείς ένας από τους 8”. Η χαρά σε άλλο επίπεδο!

Φτάνουν οι μέρες και για την μεταφορά μου επιλέγω το αυτοκίνητο μου. Λίγες ώρες πριν την ώρα που θα έπρεπε να είμαι στην Ν. Αγχίαλο, ανάβει η ένδειξη υψηλής θερμοκρασίας στο καντράν. Πηγαίνω στο γκαράζ. “Φλάντζα! Το αφήνεις εδώ δεν πας πουθενά!”
Συνεχής επικοινωνία με την Α.Γ.Σ. και την συνοδοιπόρο την Φ. (τη μοναδικό ναυαγό που γνώριζα).

Μεταβαίνουμε  μαζί στην Ν. Αγχίαλο με ΚΤΕΛ μέσω Τρικάλων. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο. Εκεί είναι ήδη μαζεμένοι σε στρογγυλή τράπεζα οι ναυαγοί και ο Ν. Κ., υπεύθυνος της άσκησης από την ΕΟΔ. Λίγα λόγια διαδικαστικά και πηγαίνουμε για φαγητό.

Την επόμενη μέρα ξύπνημα στις 06.10. Τρέξιμο 2χλμ – γνωριμία με το περιβάλλον της Ν. Αγχιάλου, επιστροφή, πρωινό και ραντεβού με ψυχολόγο. Δίνει το ΟΚ,  είμαστε ικανοί για την άσκηση!

Μπαίνουμε σε μίνι βαν, φτάνουμε στο λιμάνι. Τα ρούχα μας, ένα νερό και κάτι αποξηραμένα φρούτα, μπανάνα και μπάρες θα είναι τα εφόδια μας για το επόμενο 24ωρο. Μας φοράνε τα σωσίβια. Επιβίβαση στα φουσκωτά της ΕΟΔ. Μπροστά οι μηχανές με κατεύθυνση το Datum. Μας περιμένει το σκάφος του λιμενικού. Στα χέρια μας το βαρελάκι. Το πετάμε. Ανοίγει, φουσκώνει και εγένετο στο λεπτό πλωτή σχεδία.

Μπαίνουμε μέσα. Ώρα 10:45 18/10/2019, 7 ναυαγοί, ένας διασώστης και μια ερευνήτρια. Τα σκάφη αποχωρούν, παραμένει ένα της ΕΟΔ σε απόσταση. Αρχίζει να μετράει ο χρόνος. Τακτοποιούμαστε σε θέσεις περιμετρικά με τα πόδια στο κέντρο. Μια σχεδία για 10 άτομα, μια σχεδία που θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας μας σε περίπτωση ναυαγίου.

Ανοίγουμε την σακούλα που ήταν ήδη μέσα και περιείχε τον εξοπλισμό ανάγκης. Φωτοβολίδα, καπνογόνα, σφουγγάρια για να στραγγίζουμε το νερό, ένα μικρό δοχείο -φτυαράκι- για να βγάζουμε το νερό που τυχόν θα εισέλθει στην σχεδία μας, καθρέπτης για σινιάλο σε πλοία ή στην στεριά, μαχαίρι με στρογγυλή μύτη, υλικά για να μπαλώσουμε τυχόν σχίσιμο της σχεδίας, 2 τηλεσκοπικά κουπιά, τρόμπα, δραμαμινες. Τις κατάπιαν προληπτικά όλοι εκτός εμού και της Δ.

Ο διασώστης έφερε μαζί του ασύρματο και συσκευή εντοπισμού. Κάτι που σε πραγματικό σενάριο μπορεί να υπάρχει σε πλοίο σε κοινή θέα για την περίπτωση ναυαγίου.

Ο καιρός νηνεμία, μπουνάτσα που λένε και οι ναυτικοί. Ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του μέσα από τα σύννεφα. Είναι ανοιχτά και τα δύο ανοίγματα της σχεδίας. Αν σε βλέπει ο ήλιος ψήνεσαι. Η διάταξη μας, πλάτη στα τοιχώματα και πόδια στο κέντρο ή μαζεμένα και ανά λίγα λεπτά εναλλαγή. Πιάσιμο, ανάγκη για τέντωμα. Ανάγκη για οριζόντια θέση.

Περνάει η ώρα, το σκάφος της ΕΟΔ μας φέρνει έναν ακόμα ναυαγό. Είμαστε πλέον 10 άτομα σε μια σχεδία για 10. Στριμωγμένοι περισσότερο. Είχαμε γίνει μια ομάδα αυτές τις ώρες με τους υπόλοιπους 8 και ο νεότερος δεν ήταν καλοδεχούμενος. Μας περιόριζε. Θέλαμε το γρηγορότερο να φύγει…

Με την κουβέντα μας κέρδισε. Παρέμεινε όμως ένας επιπλέον και θέλαμε να φύγει για να είμαστε λίγο καλύτερα. Άρχισε να φυσάει. Κάπου κάπου με προβατάκια στις κορυφές των κυμάτων. Κουνούσε αρκετά. Η ερευνήτρια, ο νέος και η Μ. ανακατεύτηκαν και ας είχαν πάρει δραμαμίνες όπως προβλεπόταν προληπτικά. Στις 7 περίπου έρχεται το σκάφος που θα έπαιρνε τους 2 πρώτους. Πλέον μπορούσες να τεντωθείς. Ήταν σίγουρα πιο άνετα. Ήμασταν οριακά οριζόντιοι, ο ένας δίπλα στον άλλον με τα πόδια του άλλου στο κεφάλι σου. Τέσσερις από την μια πλευρά και τέσσερις από την απέναντι. Αλλάζει και ο διασώστης. Το κύμα που είναι στα 20 εκατοστά σε κάνει να νιώθεις το στομάχι που ανακατεύεται. Ο ήλιος δύει και η θέση μας αρχοντική. Λίγα εκατοστά πάνω από τα κύματα, μέσα στην θάλασσα. Κλείνουμε το ένα παράθυρο της σχεδίας.

Το πρόβλημα που συνεχώς σκεπτόμαστε είναι πως θα πάμε τουαλέτα. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγαμε οι περισσότεροι να πιούμε νερό. Να μπούμε στη θάλασσα, να βραχούμε και να επιστρέψουμε στη σχεδία απορρίπτεται. Θα φέρναμε νερό στη σχεδία και τα ρούχα μας θα ήταν βρεγμένα. Επομένως έπρεπε να το λύσουμε ή με κάποιο μπουκάλι ή κάνοντας την ανάγκη μας στη θάλασσα κρατημένοι από κάτι και βρισκόμενοι πάνω στα τοιχώματα της σχεδίας. Ήμασταν όμως ομάδα. Και ως ομάδα ενεργήσαμε, χωρίς να βραχούμε, κάνοντας και το μπιντε μας…

Φαγητό, λίγους ξηρούς καρπούς. Ο Κ. μπάρες με ταυρίνη και καφεΐνη! Οι διασώστες άλλαζαν κάθε 6 ώρες. Εμείς έπρεπε να κοιμηθούμε. Η Μ. ζαλίστηκε και έκανε αυτό που κάνουν όλοι στα καράβια. Εκτός της σχεδίας, έδωσε το σύνθημα και ο χώρος για να βγάλει το κεφάλι της έξω απελευθερώθηκε σε χρόνο dt. Αμέσως έγινε καλά και πάλι ευδιάθετη.

Εγώ κρυώνω από το κάτω μέρος. Βρίσκομαι στην μια πλευρά της σχεδίας. Βάζω από κάτω παπούτσια, μπουκάλια με νερό, πετσέτα, τα σφουγγάρια και πάλι κρυώνω. Ο διασώστης Ν. μου δίνει το μπουφάν του να σκεπαστώ. Χίλια ευχαριστώ! Και πάλι κρυώνω. Αλλάζω θέση με την Μ. που ήταν στο κέντρο της σχεδίας και νιώθω καλύτερα. Πλέον με ζεσταίνουν δύο αριστερά και δεξιά μου.

Πλησιάζει 12 το βράδυ. Νέος διασώστης που όμως η κούραση μας έκανε λίγο απολίτιστους μαζί του. Κορμιά κάτω και καληνύχτα. Ξυπνάω κατά καιρούς. Κλείνουμε το φως, ξυπνάω ζεστός! Ήμουν σκεπασμένος με αλουμινοκουβέρτα!!! Έκανε θαύμα! Ήταν δύο αλουμινοκουβέρτες που μας άφησε ο διασώστης Ν. Κλείσαμε και το δεύτερο παράθυρο και ήταν πολύ καλά από θέμα θερμοκρασίας.

Περνάει η ώρα, φτάνει 6 το πρωί. Αλλάζει διασώστης. Πάλι ο διασώστης Α. Αν και νύχτα ακόμα, μιλήσαμε αρκετά. Το ότι ήταν γνώριμος έκανε την Μ. πιο εύκολη στον ύπνο.
Ξημερώνει. Πλέον γνωρίζουμε ότι σε λίγες ώρες θα μας βρουν (τέλος άσκησης).

Πλησιάζει 10. Έρχονται, δυστυχώς μόνο τα θαλάσσια μέσα. Επιλέγω να διασωθώ μέσα από το νερό και όχι πατώντας στην Zodiac της ΕΟΔ από την σχεδία. Βουτώ στη θάλασσα, κάνω τον τρομαγμένο, προσπαθώ να πνιγώ, σφυρίζω με την σφυρίχτρα, φωνάζω βοήθεια και νιώθω έναν βατραχάνθρωπο να με πλησιάζει. Με καθησυχάζει, με απαλές κινήσεις με τραβαει προς το διασωστικό. Μου λέει θα σε τραβήξουμε πάνω με δίχτυ. Το νιώθω γύρω μου, λίγο άβολα όταν κοιτάζω προς τα κάτω καθώς είμαι περιτυλιγμένος από αυτό σαν λουκάνικο. Τελειώνει όμως τόσο γρήγορα που δεν σου δίνει χρόνο να φοβηθείς. Είμαι πλέον στο διασωστικό. 

Με πλησιάζουν άλλοι διασώστες. Με ρωτάνε πως είμαι, μου βάζουν αλουμινοκουβέρτα κάτω από το σωσίβιο και στα πόδια. Ζεσταίνομαι. Ανεβαίνουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Είμαστε όλοι σώοι!

Όλο αυτό το έζησα σε μορφή σεναρίου. 24 ώρες μέσα σε σχεδία. Όχι όμως σε πραγματικό ναυάγιο αλλά σε μορφή άσκησης.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διασώστες της ΕΟΔ. Όχι για τις ενέργειες τους τώρα, σε αυτήν την άσκηση, αλλά για τις ενέργειες που κάνουν εκτός άσκησης. Για τους ανθρώπους που έχουν σώσει με κίνδυνο την ζωή τους, για τις φορές που βρίσκονται αντιμέτωποι με πτώματα, για τις φορές που αισθάνονται ότι δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα, φεύγοντας άπραγοι. Και όχι, δεν τους πληρώνει το κράτος, εθελοντές είναι.

Θα ήθελα,  αν κάποιος  διάβασε το κείμενό μου μέχρι εδώ, να κοιτάξει και τον διπλανό του. Να σώσει τον διπλανό του με κάθε έννοια του σώζω, με κάθε έννοια του πνιγμού. Όταν και όποτε ζητάει βοήθεια. Δεν χάνεις, μόνο κερδίζεις.

Και δυστυχώς οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κίνδυνο και ζητάνε βοήθεια είναι πολλοί. Και ναι, δεν έχει διαφορά αν είναι άσπρος, μαύρος, βοσκός ή πολιτικός μηχανικός αυτός που βρίσκεται σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι άνθρωποι του κόσμου, του πλανήτη που λέγεται Γη.

Και όταν θα βοηθήσεις κάποια στιγμή κάποιον θα νοιώσεις τόσο χαρούμενος, μα τόσο χαρούμενος….

Η  άσκηση της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης  έγινε σε συνεργασία με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, το Λιμενικό Σώμα, την 111 Πτέρυγα Μάχης,  την Πολεμική Αεροπορία, την Ιατρική Σχολή ΑΠΘ (εργαστήριο Ιατρικής Φυσικής), το ΕΚΑΒ, την ΕΜΥ,  την εταιρεία σωστικών μέσων Lalizas,  την εταιρεία υπηρεσιών γεωπληροφορικής Terra Spatium και την Aegean. 

Συμμετέχοντες απόφοιτοι του τμήματος εναλλακτικού τουρισμού: Ηλίας Σταματέλος, Φωτεινή Τάτση, Μαρία Ζιώγα, Βασίλης Ράπτης, Δομινίκη Τζιάκα, Δήμητρα Κουκουβίνου.

Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Το Θερινό Σχολείο”

Γνωρίστε τις Aδελφές Καρρά

Η Ιωάννα Καρρά, 28 ετών, και οι δίδυμες αδελφές της Ζωή και Αθανασία, 26 ετών, είναι τέταρτης-γενιάς κτηνοτρόφοι αιγών από το Ελληνόκαστρο, 25 χιλιόμετρα έξω από τα Τρίκαλα. Διαχειρίζονται την οικογενειακή φάρμα «Καρρά-Μανδράκη» με 1.200 γίδια ελευθέρας βοσκής. Οι αδελφές παρακολούθησαν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Θερινό Σχολείο» που υλοποιείται από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ), ένα κομμάτι του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά. 

Από όταν ήταν παιδιά, οι αδελφές θα πήγαιναν στη φάρμα και θα πήγαιναν τα γίδια στα βουνά. «Ζήσαμε ως μετακινούμενοι αγρότες για τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μας», δήλωσε η Ιωάννα. «Κάθε καλοκαίρι, από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, παίζαμε με τα κατσίκια. Ζούσαμε σε μια καλύβα και μερικές φορές χρειαζόταν να αλλάξουμε τις περιοχές βόσκησης. Πηγαίναμε μέχρι τα Γρεβενά. Αρχικά, η μητέρα μας ήθελε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, γιατί η κτηνοτροφία είναι δύσκολη δουλειά. Εμάς όμως αυτό δεν μας πειράζει. Τώρα εργαζόμαστε μαζί με τη μητέρα μας και το θείο μας. Κι αν δεν έχουμε χρόνο για διακοπές, δεν μας ενοχλεί».

Δεν είναι εύκολη ζωή. Όταν οι αδελφές κάνουν τυρί και δοκιμάζουν νέα προϊόντα, μια τυπική μέρα διαρκεί από τις 7 έως τις 8 το βράδυ. Δουλεύουν με όλες τις καιρικές συνθήκες και μερικές φορές έχουν προβλήματα με τους κυνηγούς που φοβίζουν τις κατσίκες ή σκοτώνουν τα σκυλιά τους. Και αν δεν έχουν αρκετά σκυλιά για να προστατεύσουν τις κατσίκες όσο βόσκουν, μπορούν να πέσουν θύματα λύκων. «Τους τελευταίους δύο μήνες χάσαμε 15 κατσίκες», ανέφερε η Ιωάννα.

Οι αδελφές γνώριζαν από νεαρή ηλικία ότι ήθελαν να δουλέψουν στο αγρόκτημα και να ακολουθήσουν σπουδές που θα τις βοηθούσαν να εκσυγχρονίσουν και να αναπτύξουν την οικογενειακή επιχείρηση. Η Ιωάννα σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων. Οι δίδυμες σπούδασαν στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας: η Ζωή σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών στην Αθήνα με ειδικότητα στα τρόφιμα και η Αθανασία σπούδασε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικός υπολογιστών στην Αθήνα με ειδίκευση στη διαχείριση μηχανών και παραγωγής ενέργειας. Τον καιρό των σπουδών τους οι αδελφές εργάζονταν παράλληλα στο αγρόκτημα την περίοδο των διακοπών και των εορτών. Άρχισαν να απασχολούνται αποκλειστικά στο αγρόκτημα με την εκτροφή των κατσικιών από το 2015.

Η Ιωάννα και οι αδελφές της βελτιώνουν τη διαδικασία παραγωγής και σταθεροποιούν την ποιότητα των προϊόντων τους. Για παράδειγμα, στο παρελθόν, στη διαδικασία θέρμανσης του γάλακτος για την παραγωγή γιαουρτιού, η μητέρα τους έλεγχε τη θερμοκρασία με το χέρι της. Αν μπορούσε να κρατήσει το χέρι της στο γάλα για 30 δευτερόλεπτα, ήξερε ότι ήταν η ώρα να προσθέσει στο γάλα γιαούρτι αραιωμένο με γάλα. Τώρα οι αδελφές θερμαίνουν το γάλα σε μια ακριβή θερμοκρασία. «Ήταν δύσκολο για τους γονείς μας να ασχοληθούν με τη νέα τεχνολογία», δήλωσε η Ιωάννα. «Μπορούμε να παρακολουθήσουμε την υγεία των κατσικιών, την τροφή τους, την ποιότητα του γάλακτος. Έχουμε και την τεχνογνωσία και το χρόνο».

Οι κατσίκες βόσκουν στο δάσος και επιστρέφουν στο αγρόκτημα για το άρμεγμα και να κοιμηθούν. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας διέθεσε συσκευές GPS έτσι ώστε οι αδελφές μπορούν να παρακολουθούν τις κατσίκες και να γνωρίζουν ποιά φυτά τρώνε. «Έχουμε 15 σκυλιά για να οδηγούμε τις κατσίκες, και ακολουθούμε τις κατσίκες», είπε η Ιωάννα. «Οι κατσίκες γεννάνε γύρω στον Οκτώβριο και χωρίζουμε τις έγκυες κατσίκες από τις υπόλοιπες. Παρακολουθούμε τις έγκυες με ένα αυτοκίνητο και τις φέρνουμε παίρνουμε πίσω στο αγρόκτημα όταν είναι ώρα».

“Θερινό Σχολείο”: Συμβολή και όραμα για το μέλλον

Οι αδελφές Καρρά θα ήθελαν να δημιουργήσουν τη δική τους επωνυμία γαλακτοκομικών προϊόντων: γάλα, γιαούρτι, κεφίρ, νιβατό και άλλα τυριά από κατσικίσιο γάλα. Προσπαθούν να αποδείξουν ότι τα φυτά που τρώνε τα γίδια (που κυμαίνονται από μέντα και κίστο έως δρυ και κουμαριά) έχουν αντίκτυπο όχι μόνο στη γεύση του γάλακτος αλλά και στη θρεπτική τους αξία. Κατά τη διάρκεια του εβδομαδιαίου «Θερινού Σχολείου» της ΓΠΑ στα Τρίκαλα, οι αδελφές δοκίμασαν διάφορα προϊόντα όπως η φέτα με τρούφα, τα οποία τους έδωσαν ιδέες για δικά τους προϊόντα. Έλαβαν επίσης θεωρητική εκπαίδευση και επαγγελματικές συμβουλές και είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν άλλους τοπικούς παραγωγούς.

«Θέλουμε να προχωρήσουμε, αλλά είναι πιο δύσκολο από όσο ήταν πριν από 10 χρόνια», δήλωσε η Ιωάννα. «Η τιμή του γάλακτος μειώνεται κάθε χρόνο και το κέρδος μειώνεται. Τώρα 0,45 ευρώ το κιλό για το μη βιολογικό και 0,50 ευρώ το κιλό για βιολογικό κατσικίσιο γάλα θεωρείται καλή τιμή». Οι αδελφές θέλουν να ανοίξουν μία μονάδα επεξεργασίας γαλακτοκομικών προϊόντων ελεύθερης βοσκής μαζί με άλλους τοπικούς παραγωγούς για να αποκτήσει το γάλα τους την πραγματική του αξία. Έκαναν σχέδια και μελέτες για τη νέα επιχείρηση και έκαναν αίτηση σε ένα ελληνικό πρόγραμμα χρηματοδότησης αγροτών για την παραγωγή προϊόντων. Όμως είναι δύσκολο να βρεθούν συνεργάτες. «Υπάρχουν πέντε ακόμα αιγοτρόφοι στο Ελληνόκαστρο, αλλά είναι σκεπτικοί για το σχέδιό μας. Oι αγρότες είναι επιφυλακτικοί για το μερίδιο της κερδοφορίας τους», δήλωσε η Ιωάννα. «Πριν, όλοι ήθελαν να είναι μόνοι τους στην κορυφή, αλλά τώρα θέλουν να συνεργάζονται. Θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε αυτή τη νοοτροπία».

Στο μέλλον, οι αδελφές θα ήθελαν να δέχονται επισκέπτες στο αγρόκτημα για να δουν πώς δουλεύουν. «Θα μπορούσατε να παίξετε με μια μικρή κατσίκα, να δείτε πώς την ταΐζουμε και αρμέγουμε, μετά να ακολουθήσετε τους κατσικόδρομους μέσα στο δάσος, και στο τέλος να δοκιμάσετε μερικά από τα μοναδικά προϊόντα μας που θα σας προσφέρουμε», δήλωσε η Ιωάννα. «Οι περισσότεροι θαυμάζουν ότι είμαστε νεαρές γυναίκες που διαχειριζόμαστε αυτό το αγρόκτημα. Θέλουμε οι άνθρωποι να αγαπούν τα κατσίκια όσο κι εμείς. Είναι πολύ έξυπνα!»

Larissa, Greece – After a successful year in Volos and Karditsa, the program of training seminars in apiculture, implemented by the Agricultural University of Athens (AUA) as part of the New Agriculture for a New Generation program, has begun its second year in three new cities in Thessaly. The program offers young people with an interest in beekeeping 100 hours of theoretical and practical training. Under the direction of Paschalis Harizanis, a professor in the Faculty of Crop Science and Director of the Laboratory of Sericulture and Apiculture at AUA, the program is currently running in Larissa, Lamia, and Aliartos. Paschalis and his team travel to these cities to lead four-day training sessions throughout the spring. 

The team from AUA consists of Paschalis, a full professor; Assistant Professor Georgios Goras; Lab Professor Dimitrios Lazarakis; three PhD candidates and trained beekeepers, Thanasis, Yiannis, and Vaggelis; and Dimitris Mavronasios, who received his BA from AUA and runs a good beekeeping business in Corinth with over 200 colonies. 

In Larissa, the 20 beneficiaries come from diverse backgrounds, and most don’t have hives yet, though some have family background in beekeeping. Anastasia Dimitriadou, a hotel manager from Orestiada, became interested in beekeeping while searching for healthy, natural food products for her young children. Dimitris Theodorakis, an agronomist in his second year at the Technological Educational Institute (TEI) of Thessaly, wants to create his own bee products while enriching his apple, cherry, and chestnut cultivations. And Ioannis Theodorou, who studied Business Administration at TEI and already has two bee colonies, dreams of turning his ancestral home in the village in Pyrgetos, Olympus, into a beekeeping center where he can sell his products and hold beekeeping events and exhibits.

The four-day seminars take place at the Averofios Farm School in Larissa from 9.00 to 14.00. Participants spent half their time inside the lecture hall learning theory and the other half outside doing practical training in the field, using the bee hives at Averofios for demonstrations. 

“It was so helpful to have Professor Harizanis and Dimitris walk us through every step from the beginning,” Anastasia said. “I didn’t want the seminar to end!”  

They each received a textbook written by Professor Harizanis that details everything they need to know about beekeeping as well as access to notes, internet resources, and over 55 instructional videos, 15-20 minutes long, created by Harizanis and his lab. The videos show participants how to open and inspect the hive, how do light pine needles in the smoker, and how to set up and paint a hive correctly so that it will last for 40-50 years. The beneficiaries also have the opportunity to meet professional beekeepers from Larissa.

A sample business plan provided by the program models growth from five to 240 bee colonies in six years. “By the end of the program, the beneficiaries will get a complete education in apiculture,” Paschalis said. “We keep in touch with them over the next two years to follow up on their progress and offer advice and help with their new businesses.”

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη Μελισσοκομία: Θεωρία και πρακτική άσκηση

Λάρισα, Ελλάδα – Μετά από ένα επιτυχημένο χρόνο στο Βόλο και την Καρδίτσα, το πρόγραμμα εκπαιδευτικών σεμιναρίων στην μελισσοκομία που υλοποίησε από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ) στο πλαίσιο του προγράμματος “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά” ξεκίνησε το δεύτερο έτος σε τρεις νέες πόλεις στη Θεσσαλία. Το πρόγραμμα προσφέρει στους νέους που ενδιαφέρονται για τη μελισσοκομία 100 ώρες θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης. Με επικεφαλής τον Πασχάλη Χαριζάνη, καθηγητή στο Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής και Διευθυντή του Εργαστηρίου Σηροτροφίας και Μελισσοκομίας στο ΓΠΑ, το πρόγραμμα λειτουργεί φέτος στη Λάρισα, τη Λαμία, και την Αλίαρτο. Ο Πασχάλης και η ομάδα του ταξιδεύουν σε αυτές τις πόλεις για να δώσουν τετραήμερα σεμινάρια όλη την άνοιξη.

Η ομάδα από το ΓΠΑ αποτελείται από τον καθηγητή Πασχάλη, τον επίκουρο καθηγητή Γεώργιο Γκόρα, τον εργαστηριακό διδακτικό προσωπικό (ΕΔΙΠ) Δημήτριο Λαζαράκη, τρεις υποψήφιους διδάκτορες και τους εκπαιδευόμενους μελισσοκόμους, Θανάση, Γιάννη, και Βαγγέλη και τον Δημήτρη Μαυρονάσιο, ο οποίος έλαβε το πτυχίο του από το ΓΠΑ και διαχειρίζεται μια καλή μελισσοκομική επιχείρηση στην Κόρινθο με πάνω από 200 αποικίες μελισσών.

Στη Λάρισα, οι 20 ωφελούμενοι προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα και οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμα κυψέλες, αν και κάποιοι έχουν οικογενειακό υπόβαθρο στη μελισσοκομία. Η Αναστασία Δημητριάδου, υπεύθυνη ξενοδοχείου από την Ορεστιάδα, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μελισσοκομία ενώ αναζητούσε υγιεινά, φυσικά τρόφιμα για τα μικρά της παιδιά. Ο Δημήτρης Θεοδωράκης, γεωπόνος του δεύτερου έτους στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΤΕΙ) Θεσσαλίας, θέλει να δημιουργήσει τα δικά του προϊόντα μελισσών παράλληλα με την εκμετάλλευση των μελισσιών για να εμπλουτίσει τις καλλιέργειες μήλων, κερασιών, και καστανιάς. Και ο Ιωάννης Θεοδώρου, ο οποίος σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων σε ΤΕΙ και έχει ήδη δύο αποικίες μελισσών, ονειρεύεται να μετατρέψει το προγονικό του αρχοντικό στο χωριό του Πυργετού κοντά στον Όλυμπο σε ένα μελισσοκομικό κέντρο όπου θα μπορεί να πουλά τα προϊόντα του και να φιλοξενεί μελισσοκομικές εκδηλώσεις και εκθέσεις.

Εκπαίδευση στη μελισσοκομία: Πρόγραμμα θεωρίας και πρακτική άσκηση

Τα τετραήμερα σεμινάρια διεξάγονται στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή στη Λάρισα από τις 9.00 έως τις 14.00. Οι συμμετέχοντες πέρασαν το μισό χρόνο στην αίθουσα μαθαίνοντας θεωρία και το άλλο μισό έξω στα χωράφια κάνοντας πρακτική άσκηση, χρησιμοποιώντας τις κυψέλες μελισσών στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή για παρουσιάσεις.

«Ήταν τόσο χρήσιμη η καθοδήγηση που είχαμε από τον καθηγητή Χαριζάνη και τον Δημήτρη σε κάθε βήμα από την αρχή», ανέφερε η Αναστασία. «Δεν ήθελα να τελειώσει το σεμινάριο!»

Κάθε ωφελούμενος έλαβε ένα εγχειρίδιο γραμμένο από τον καθηγητή Χαριζάνη που περιγράφει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουν για τη μελισσοκομία καθώς και τους τρόπους πρόσβασης σε σημειώσεις, πόρους στο διαδίκτυο, και πάνω από 55 εκπαιδευτικά βίντεο, 15-20 λεπτών, που δημιουργούνται από τον Χαριζάνη και το εργαστήριό του. Τα βίντεο δείχνουν στους συμμετέχοντες πώς να ανοίγουν και να επιθεωρούν την κυψέλη, πώς να ανάβουν τις βελόνες του πεύκου στο καπνιστήρι, και πώς να στήνουν και να βάφουν μια κυψέλη σωστά έτσι ώστε να αντέχει 40-50 χρόνια. Οι ωφελούμενοι έχουν επίσης την ευκαιρία να συναντήσουν μερικούς επαγγελματίες μελισσοκόμους από τη Λάρισα.

Ένα δείγμα επιχειρηματικού σχεδίου που παρέχεται από το πρόγραμμα περιγράφει την ανάπτυξη από πέντε έως 240 αποικίες μελισσών σε έξι χρόνια. «Μέχρι το τέλος του προγράμματος, οι ωφελούμενοι θα αποκτήσουν πλήρη εκπαίδευση στη μελισσοκομία», δήλωσε ο Πασχάλης. «Έχουμε επαφή μαζί τους τα επόμενα δύο χρόνια για να παρακολουθήσουμε την πρόοδό τους και να τους συμβουλεύσουμε και να τους βοηθήσουμε στις νέες τους επιχειρήσεις».

Ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα: συνεργασία προγράμματος “Αιγοπροβατοτροφία” και “Εναλλακτικός Τουρισμός”

Θεσσαλονίκη, Ελλάδα – Φέτος, το πρόγραμμα «Αιγοπροβατοτροφία:Αναδεικνύοντας τα Ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα» που υλοποιείται από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή (ΑΓΣ), στο πλαίσιο του προγράμματος “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά“, συνεργάστηκε με το πρόγραμμα του Εναλλακτικού Τουρισμού για να προωθήσουν την πόλη της Ξάνθης με ένα τριήμερο διεθνές συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 7-9 Ιουνίου, γιορτάζοντας την “Belle Epoque” της Ξάνθης και αναδεικνύοντας την ξεχασμένη  βραχυκερατικής φυλή βοοειδών 

Στην Ξάνθη και τα βουνά της Ροδόπης εκτρέφονται τα ελληνικά βοοειδή βραχυκερατικής φυλής, η μόνη εγχώρια φυλή που παραμένει στην Ελλάδα. «Προσπαθούμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε αυτή την ειδική φυλή», δήλωσε η Βίκυ Κρυσταλλίδου, που ηγείται του προγράμματος «Αιγοπροβατοτροφία». «Αν χαθεί ,δεν θα υπάρχει καμία άλλη εγχώρια φυλή. Όλες οι άλλες φυλές εισάγονται από την Ευρώπη». Σήμερα απομένουν μόνο 600-700 βοοειδή που βόσκουν ελεύθερα στα βουνά μεταξύ Ξάνθης και Κομοτηνής. «Ελπίζουμε να πιστοποιήσουμε τη φυλή, δίνοντας στους κτηνοτρόφους την ευκαιρία να πουλάνε σε υψηλότερη τιμή», δήλωσε η Βίκυ. «Εάν αμείβονται καλύτερα, θα έχουν έναν λόγο να την προστατεύσουν. Αυτό το έχουμε κάνει και πριν, με τη φυλή βοοειδών Dexter στο Ηνωμένο Βασίλειο». Τα shorthorn βοοειδή δεν παράγουν πολύ γάλα, αλλά το πρόγραμμα έχει συνεργαστεί με την μπριγκάντα, την Ένωση σεφ, που θα έρθει στην Ξάνθη για να δημιουργήσει συνταγές με το κρέας. «Μου λένε ότι πραγματικά έχει καλύτερη γεύση», είπε η Βίκυ. «Και καθώς η φυλή προέρχεται από τα Πομακοχώρια, θα έχουμε επίσης την ευκαιρία να συνεργαστούμε με τους Πομάκους, Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν σε χωριά στα βουνά της Ροδόπης, και να προβάλλουμε τον πολιτισμό τους και την ενασχόλησή τους με την εκτροφή βοοειδών».

Πρόγραμμα “Αιγοπροβατοτροφία”: Πρωτοβουλίες και συνεργασίες

Το πρόγραμμα «Αιγοπροβατοτροφία» περιλαμβάνει και άλλες συναρπαστικές πρωτοβουλίες. Η Βίκυ επισκέπτεται αγροκτήματα σε 12 περιοχές σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, από τα Ιωάννινα έως την Ορεστιάδα και νότια ως την Καρδίτσα. Κάθε περιοχή έχει περίπου οκτώ κτηνοτρόφους των οποίων τα αγροκτήματα επισκέπτεται δύο τρεις φορές το μήνα. Εξετάζει τα ζώα των κτηνοτρόφων και τους δίνει συμβουλές σχετικά με την αναπαραγωγή, τη διατροφή και τις ασθένειες προκειμένου να τους βοηθήσει να βελτιώσουν τα προϊόντα τους. Συνεργάζεται επίσης μαζί τους για να θέσουν συγκεκριμένους στόχους. «Η κοινωνική δυναμική της κάθε ομάδας είναι διαφορετική», είπε.

Η Βίκυ συνεργάζεται επίσης με επιστήμονες τροφίμων, κρεοπώλες, τυροκόμους και σεφ για να αναπτύξουν νέα προϊόντα από κατσικίσιο γάλα. «Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην παραγωγή αιγών, αλλά δεν έχουμε ένα μοναδικό κατσικίσιο τυρί», ανέφερε. Σε συνεργασία με την Έφη Κουτσομητροπούλου στο New Milk, τη νέα πρωτοβουλία του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης της Creta Farms, και τον καθηγητή Θωμά Μοσχάκη από το Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, δημιούργησε ένα νέο ρόφημα που παρασκευάζεται από ζυμωμένο γιαούρτι από κατσικίσιο γάλα που διατίθεται σε απλή γεύση, φράουλας, και σύκου. Τον επόμενο χρόνο, η Βίκυ στοχεύει στην παραγωγή ενός τυριού επάλειψης από κατσικίσιο γάλα, και τον μεθεπόμενο, ένα σκληρό κίτρινο τυρί από κατσικίσιο γάλα.

Επιπλέον, η Βίκυ συνεργάζεται με τον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό ΔΗΜΗΤΡΑ (ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ) για να κάνει έρευνα σχετικά με τη σκοπιμότητα παραγωγής αρνιών υψηλού σωματικού βάρους “heavyweight”. Τα αρνιά στην Ελλάδα που συνήθως σφάζονται για το Πάσχα έχουν βάρος 12 κιλά, ενώ τα βαριά αρνιά 18-20 κιλά. «Αν και η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στην παραγωγή αιγοπροβάτων στην Ευρώπη, εισάγουμε πολύ από το κρέας μας από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία», ανέφερε. «Υπάρχει μια ευκαιρία εδώ, αλλά οι κτηνοτρόφοι δεν το γνωρίζουν. Ενθαρρύνοντας τους κτηνοτρόφους να περάσουν στην παραγωγή αμνών μεγάλου σωματικού βάρους, μπορούμε να μειώσουμε την εξάρτησή μας σε εισαγωγές από τις άλλες χώρες». Η Βίκυ διενεργεί διάφορα πειράματα με τον ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ για να συγκρίνει τα shorthorn βοοειδή με εγχώριες φυλές από τη Φλώρινα και τη Χίο και μια σειρά εισαγόμενων φυλών. «Εκτελούμε αισθητηριακές αναλύσεις, μετρώντας την κατανομή του λίπους, τις διαφορές στα κρέατα. Παρακολουθούμε επίσης το κόστος εκτροφής των ζώων με βάση την ηλικία και το βάρος», δήλωσε η Βίκυ. «Εάν οι κτηνοτρόφοι εκτρέφουν τα ζώα περισσότερο χρόνο, πρέπει να γνωρίζουν ότι σίγουρα θα κερδίσουν».

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα Εναλλακτικού Τουρισμού: Συμβολή στην ορνιθολογία

Γνωρίστε την Τόνια

Η Τόνια Γαλάνη, 31 ετών, είναι ορνιθολόγος και συνιδρύτρια της εταιρείας πτηνοπαρατήρησης “Plegadis”. Ζει στα Ιωάννινα και συμμετείχε στον πρώτο κύκλο του προγράμματος Εναλλακτικού Τουρισμού που υλοποιήθηκε από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» (ΝΓΝΓ). Αγαπούσε τα πουλιά από όταν ήταν παιδί. Την άνοιξη έμενε συχνά μερικές εβδομάδες με τον παππού της στα βουνά του Ανατολικού Ζαγορίου. «Θυμάμαι ότι είχαμε έναν κούκο (Cuculus canorus) που επισκεπτόταν τα δέντρα κοντά στο σπίτι μας νωρίς το πρωί», δήλωσε η Τόνια. «Ο παππούς μου αγάπησε το πρωινό του τραγούδι τόσο πολύ που συχνά έβγαζε το παλιό κασετόφωνό μας και ηχογραφούσε το τραγούδι του κούκου. Μετά έπαιζε την κασέτα στα Ιωάννινα το χειμώνα για να του θυμίζει το χωριό του και την άνοιξη εκεί».

Ο παππούς της Τόνιας τής δίδαξε τα πρώτα της τραγούδια των πουλιών και έτσι της ενσταλάχτηκε η αγάπη για τη φύση. «Τα πουλιά είναι ζωντανά. Γεμίζουν το χώρο με τις ενεργητικές κινήσεις τους και τα υπέροχά τους χρώματα. Παρατηρώντας τα, συχνά καταλαβαίνετε καλύτερα τον τόπο στον οποίον βρίσκεστε. Εάν ακούτε προσεκτικά, μπορείτε να καταλάβετε και τις αλλαγές στις εποχές. Τα πουλιά είναι μια υπενθύμιση ότι δεν θα παραιτηθούν ποτέ και πάντα θα προσπαθούν να τραγουδούν, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολα είναι το χειμώνα. Τι μπορούμε λοιπόν να μην αγαπάμε για τα πουλιά;»Η Τόνια επέλεξε να σπουδάσει βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Η αγάπη της για τη πτηνοπαρατήρηση την οδήγησε σε μια εκδρομή που πήρε στη Λίμνη Κερκίνη με μια τάξη ορνιθολογίας. «Όταν φτάσαμε, ήμουν έκπληκτος από τους τεράστιους πληθυσμούς κορμοράνων και πελεκάνων που ψαρεύουν μαζί», δήλωσε η Τόνια. «Τότε βλέπαμε με τα κιάλια και τα fieldscopes, και όλα όσα μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι έγιναν ακόμα πιο συναρπαστικά, καθώς κοιτάζαμε από κοντά όλα τα πουλιά μπροστά μας. Ήταν σαν να παρακολουθώ ένα ντοκιμαντέρ φύσης μπροστά στα μάτια μου. Ύστερα από αυτό πήρα τα πρώτα μου κιάλια και από τότε, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει ένα πουλί χωρίς να γυρίσω το κεφάλι μου για να το αναγνωρίσω».

Πράγματι, όταν συναντήθηκα με την Τόνια κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής εκδήλωσης «Train the Trainers» στο Ελατοχώρι, ήμουν γοητευμένος από τον μεταδοτικό της ενθουσιασμό και τις εγκυκλοπαιδικές της γνώσεις των πτηνών στην περιοχή. Συχνά κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, θα σταματούσε για να εντοπίσει τις κλήσεις των σπουργιτιών, γυρίζοντας το κεφάλι της σαν να ακούει μουσική. «Αν έπρεπε να διαλέξω το αγαπημένο μου πουλί, θα επέλεγα το Pied Avocet (Recurvirostra avosetta, ευρωπαϊκή αβοκέτα) λόγω της σπάνιας ομορφιάς και του μοναδικού ράμφους του. Είναι ασπρόμαυρο με πολύ καθαρές γραμμές και λόγω του καμπύλου ράμφους, αναζητά την τροφή του με πολύ χαριτωμένο τρόπο, σκαλίζοντας αριστερά και δεξιά στη λάσπη των ακτών και είναι πραγματικά απόλαυση να το βλέπω».

Ίδρυση της Εταιρείας Πτηνοπαρατήρησης Plegadis

Η Τόνια και ο ορνιθολόγος Νίκος Μπούκας ίδρυσαν το Plegadis τον Μάρτιο του 2017, ενώ εργάζονταν ως ερευνητές της ορνιθολογίας. Τους άρεσε να παίρνουν τους φίλους τους σε εκδρομές πτηνοπαρατήρησης στον Αμβρακικό Κόλπο και στο Δέλτα του Ποταμού Καλαμά, δύο από τους σημαντικότερους και πλούσιους σε πτηνά υγρότοπους στην Ελλάδα. «Η Ήπειρος είναι ένα μοναδικό μέρος για πτηνοπαρατήρηση γιατί εξισορροπεί τις μοναδικές ορεινές περιοχές. όπως το Ζαγόρι και τα Τζουμέρκα, και τους όμορφους υγρότοπους», δήλωσε η Τόνια. «Το Ζαγόρι ήδη προσελκύει πολλούς επισκέπτες που λατρεύουν στη φύση και την πτηνοπαρατήρηση, κάτι που μπορεί να βελτιώσει τις εμπειρίες πεζοπορίας τους».

Οι συνεργάτες ξεπέρασαν πολλή γραφειοκρατία για να ιδρύσουν το Plegadis γιατί οι εκδρομές πτηνοπαρατήρησης ήταν μια νέα ιδέα στην Ελλάδα. «Συναντηθήκαμε με πολλούς υπαλλήλους του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, της Φορολογικής Υπηρεσίας, και με λογιστές και δικηγόρους για να βεβαιωθούμε ότι βαδίζουμε σύμφωνα με όλους τους τουριστικούς νόμους και τους φορολογικούς κανόνες», δήλωσε η Τόνια. «Στη συνέχεια, επιλέξαμε τον κατάλληλο εξοπλισμό για τις δραστηριότητές μας: κιάλια, fieldscopes, εργαλεία digiscoping, οδηγούς πεδίου, παιδικό εξοπλισμό, μεταφορά. Επισκεφτήκαμε πολλές εκθέσεις για να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα κιάλια και fieldscopes, για να αποφασίσουμε ποια θα ταιριάζουν καλύτερα με τις προσδοκίες και τον προϋπολογισμό μας». Το πρόγραμμα του Εναλλακτικού Τουρισμού βοήθησε το Plegadis να κερδίσει αναγνώριση και να αναπτύξει το δίκτυο τοπικών συνεργατών του. Η Τόνια και ο Νίκος συνεργάζονται με άλλες εταιρείες που προσφέρουν εναλλακτικές εμπειρίες στην Ήπειρο, όπως πεζοπορίες στα βουνά ή πεζοπορίες με ποδήλατο, και θέλουν να προσφέρουν επίσης εκδρομές πτηνοπαρατήρησης.

Ο Αμβρακικός Κόλπος είναι ένα από τα αγαπημένα σημεία της Τόνιας για τουριστικές εκδρομές γιατί είναι ένας μεγάλος χώρος που συνδυάζει την πτηνοπαρατήρηση και τη φωτογραφία με εξαιρετικές γαστρονομικές επιλογές. «Ξεκινάμε την περιοδεία μας νωρίς το πρωί από το βόρειο κομμάτι του υγροτόπου. Πηγαίνουμε με όχημα 4×4 που έχει όλο τον εξοπλισμό που θα χρειαστούν οι ταξιδιώτες. Σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής, κάνουμε σύντομες στάσεις σε λιμνοθάλασσες ή βάλτους για να παρατηρήσουμε και να φωτογραφίσουμε τα πουλιά με τον εξοπλισμό μας. Είναι τόσο μεγάλη η ανταμοιβή που συναντάμε διαφορετικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο και τους βοηθάμε να εντοπίσουν τα είδη πτηνών που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ, ή να διδάξουμε στους αρχάριους τα βασικά της πτηνοπαρατήρησης. Συνήθως σταματάμε για μεσημεριανό στην Κορωνησία, ένα μοναδικό μέρος πάνω στη στενή λωρίδα γης ανάμεσα στη θάλασσα και τη λιμνοθάλασσα. Στη συνέχεια, καθώς ταξιδεύουμε νότια, τα χρώματα το απόγευμα δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα, ενώ τα κοπάδια των πουλιών γεμίζουν τον ουρανό, πηγαίνοντας στον τόπο που κουρνιάζουν. Η μέρα μας τελειώνει με ένα γεύμα στην Πρέβεζα, που φημίζεται για τις νόστιμες ψαροταβέρνες της». Οι επισκέπτες του Νίκου και της Τόνιας συχνά τους στέλνουν φωτογραφίες που έβγαλαν στην εκδρομή και μοιράζονται μαζί τους τις φωτογραφίες των πουλιών που παρατηρούν στις πατρίδες τους.

«Κάθε χρόνος είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, και ήδη έχουμε κρατήσεις για τους ερχόμενους μήνες την άνοιξη», δήλωσε η Τόνια. «Το όνειρό μας είναι να εδραιώσουμε περαιτέρω την παρουσία μας στο πακέτο του εναλλακτικού τουριστικού της Ηπείρου και να προωθήσουμε το ενδιαφέρον της πτηνοπαρατήρησης σε αυτήν την προστατευόμενη περιοχή. Ελπίζουμε να κάνουμε την Ελλάδα έναν δημοφιλή προορισμό πτηνοπαρατήρησης και το χειμώνα. Οι περισσότεροι από τους πελάτες μας προέρχονται από την Ευρώπη και την Αμερική και επισκέπτονται την άνοιξη και το καλοκαίρι, αλλά η πτηνοπαρατήρηση στην Ελλάδα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και κατά τη χειμερινή περίοδο, γιατί πολλά είδη μεταναστεύουν εδώ από τη Βόρεια ή την Ανατολική Ευρώπη. Οι Έλληνες ταξιδιώτες δεν γνωρίζουν ακόμα την ιδέα της πτηνοπαρατήρησης. Γι΄ αυτό το λόγο, ένα από τα οράματά μας ως ορνιθολόγοι είναι να αυξήσουμε την επίγνωση και το ενδιαφέρον των Ελλήνων ταξιδιωτών για την πτηνοπαρατήρηση, για να τους βοηθήσουμε να αναγνωρίσουν την ομορφιά των πουλιών».