Κατηγορία: Ιστορίες Επιτυχίας

 

Chloe Irrigation Systems: Καινοτομία στα προϊόντα ποτίσματος

Ο Λουκάς Μπάσιος και ο Λουκάς Γραβιάς έχουν πολλά κοινά να τους ενώνουν, πέρα από το ίδιο όνομα. Το πιο σημαντικό, το κοινό τους όραμα να μπορέσουν να προσφέρουν το καλύτερο δυνατό προϊόν ποτίσματος σε αγρότες και ταυτόχρονα να μπορέσουν να  συνεισφέρουν στην προστασία του περιβάλλοντος, μειώνοντας τη σπατάλη του νερού. Μαζί με το τρίτο μέλος της ομάδας, τον γεωπόνο Άρη Παναγιωτόπουλο, έχουν δημιουργήσει την εταιρεία Chloe Irrigation Systems, για την οποία βραβεύτηκαν με τη 2^η θέση στον τελικό του διαγωνισμού TROPHY-ΤΡΟΦΗ Challenge, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούλιο στο Μουσείο Μπενάκη και αποτελούν σήμερα πρεσβευτές του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά».

Συμμαθητές και φίλοι από το σχολείο, οι τρείς τους ξεκίνησαν το 2017 με στόχο τη δημιουργία μιας πλατφόρμας η οποία θα βελτιστοποιεί τη διαδικασία ποτίσματος και θα μπορεί να προσφέρει απομακρυσμένο έλεγχο στους χρήστες. «Ο παππούς μου είναι αγρότης και έτσι, μια μέρα μου είπε να πάμε δύο η ώρα το βράδυ να ποτίσουμε, καθώς αυτή η ώρα ήταν η πιο καλή για τα χωράφια του. Και σκέφτηκα, θα υπάρχει πιο εύκολος τρόπος να το κάνεις!» αναφέρει ο Λουκάς Γραβιάς, CEO της CHLOE και μηχανολόγος-μηχανικός ο οποίος ασχολείται με τις επιστήμες δεδομένων και πιο συγκεκριμένα με τον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. «Έτσι, σκεφτήκαμε ότι μπορούμε να φτιάξουμε έναν αλγόριθμο ο οποίος  θα εκπαιδεύεται για κάθε χρήστη ξεχωριστά και θα λαμβάνει υπόψιν του παραμέτρους όπως την ποικιλία του χωραφιού, το έδαφος αλλά και τις καιρικές συνθήκες, ώστε να παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις για το σωστό πότισμα κάθε φορά», συμπληρώνει ο Λουκάς Μπάσιος, CTO της εταιρείας και προγραμματιστής λογισμικού στο επάγγελμα.

Χρησιμοποιώντας τα πλέον σύγχρονα τεχνολογικά μέσα και την επιστήμη της τεχνητής νοημοσύνης, κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα «έξυπνο» σύστημα, το οποίο διευκολύνει τον αγρότη βρίσκοντας κάθε φορά τις βέλτιστες λύσεις ποτίσματος για κάθε χωράφι κάθε χρήστη ξεχωριστά ενώ παράλληλα, μειώνει την κατανάλωση νερού βοηθώντας σημαντικά στο παγκόσμιο πρόβλημα της εξάντλησης του υδροφόρου ορίζοντα. Πρακτικά, αυτό συμβαίνει με την τοποθέτηση ειδικών αισθητήρων σε κάθε χωράφι, οι οποίοι συλλέγουν όλα τα απαραίτητα δεδομένα που χρειάζονται ώστε να επιτευχθεί το σωστό πότισμα. «Προσπαθούμε να διευκολύνουμε τον αγρότη και να απλοποιήσουμε τη διαδικασία ώστε το μόνο που να χρειάζεται να κάνει, είναι να βλέπει στην οθόνη του κινητού ή του tablet του την προτεινόμενη από το σύστημα διαδικασία ποτίσματος και απλά να πατάει «Ναι» αν συμφωνεί ή διαφορετικά να κάνει απομακρυσμένα τις διορθωτικές κινήσεις που θεωρεί πως πρέπει να γίνουν», λέει ο Λουκάς Μπάσιος.

 

Βράβευση στο TROPHY-ΤΡΟΦΗ Challenge

Η ομάδα της Chloe Irrigation Systems έλαβε μέρος στα bootcamps του TROPHY-ΤΡΟΦΗ CHALLENGE και κατάφερε να προκριθεί στους 10 φιναλίστ οι οποίοι διαγωνίστηκαν μπροστά στους κριτές στον τελικό. Εκεί, παρουσίασαν το καινοτόμο προϊόν τους στην κριτική επιτροπή και κέρδισαν τη 2^η θέση στην κατηγορία Agritech, την οποία και μοιράστηκαν με την ομάδα FIBRO-I. «Για μένα πολύ ενδιαφέρον ήταν το γεγονός πως οι μέντορες στα bootcamps ήταν άτομα της αγοράς, με μεγάλη εμπειρία, κάτι το οποίο μας προσέφερε ουσιαστική ανατροφοδότηση αλλά και συμβουλές για το πως να προσεγγίσουμε συγκεκριμένoυς τομείς της αγοράς ώστε να προωθήσουμε το προϊόν μας» αναφέρει ο Λουκάς Γραβιάς.

Πέρα από το χρηματικό έπαθλο το οποίο κέρδισαν από τη βράβευση τους στο διαγωνισμό, για το Λουκά Μπάσιο πολύ σημαντικό έπαθλο αποτέλεσε και η συμμετοχή τους τόσο στον παγκόσμιο διαγωνισμό Future Agro Challenge (FAC) που πραγματοποιήθηκε στο Παγκόσμιο Συνέδριο Επιχειρηματικότητας (GEC), όσο και στη 84^η Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. «Η συμμετοχή μας στο GEC αλλά και στη ΔΕΘ ήταν μια μοναδική εμπειρία, γνωρίσαμε πολλές startup επιχειρήσεις, ήρθαμε σε άμεση επαφή με κόσμο από τον αγροδιατροφικό τομέα και καταφέραμε να κάνουμε τις διασυνδέσεις που θέλουμε για την προώθηση τους προϊόντος μας. Για παράδειγμα, μόνο από τη ΔΕΘ, γνωρίσαμε αρκετούς αγρότες οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για το προϊόν μας και έτσι μπορέσαμε να χτίσουμε ένα εν δυνάμει πελατολόγιο. Χωρίς το TROPHY-ΤΡΟΦΗ CHALLENGE δεν νομίζω πως θα μας δινόταν αυτή η ευκαιρία!», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Οι τρείς συνάδελφοι και φίλοι, στοχεύουν μέχρι τον Μάϊο του 2020 να ξεκινήσουν την παραγωγή του προϊόντος τους και να μπορέσουν σταδιακά να κάνουν την Chloe Irrigation Systems γνωστή όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, στην Αμερική και σε χώρες όπως το Ισραήλ και τα Αραβικά Εμιράτα, όπου εμφανίζεται ήδη μεγάλο πρόβλημα έλλειψης νερού. Όπως χαρακτηριστικά λέει και ο Λουκάς Γραβιάς, «Μπορεί στην Ελλάδα να μην το καταλαβαίνουμε τόσο, όμως το πρόβλημα της λειψυδρίας επηρεάζει όλο και περισσότερο τον πλανήτη μας. Με το προϊόν μας, ελπίζουμε να συνεισφέρουμε σημαντικά στην προστασία του περιβάλλοντος αλλά και να μειώσουμε τελικά το κόστος για τους αγρότες και να διευκολύνουμε την παραγωγή τους».  

 

Πρόγραμμα κατάρτισης εναλλακτικού τουρισμού: Άσκηση ως ναυαγοί

Και έφτασε το πολυπόθητο email. “Μετά από κλήρωση , ανάμεσα στους σπουδαστές του προγράμματος κατάρτισης Εναλλακτικού Τουρισμού που υλοποιείται από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» θα επιλέξουμε 8 για την συμμετοχή στην άσκηση της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης, 24 ώρες σε σχεδία.”

Η σκέψη: “μακάρι να είμαι στους οχτώ. Θα είμαι στους οχτώ!” Λαμβάνω τηλεφώνημα λίγες μέρες μετά: “Δυστυχώς μετά από την κλήρωση δεν είστε στους 8”. Αμέσως μετά από λίγα λεπτά και δεύτερο τηλεφώνημα: “Μετά από άρνηση ενός, επιλεχθήκατε να είστε εσείς ένας από τους 8”. Η χαρά σε άλλο επίπεδο!

Φτάνουν οι μέρες και για την μεταφορά μου επιλέγω το αυτοκίνητο μου. Λίγες ώρες πριν την ώρα που θα έπρεπε να είμαι στην Ν. Αγχίαλο, ανάβει η ένδειξη υψηλής θερμοκρασίας στο καντράν. Πηγαίνω στο γκαράζ. “Φλάντζα! Το αφήνεις εδώ δεν πας πουθενά!”
Συνεχής επικοινωνία με την Α.Γ.Σ. και την συνοδοιπόρο την Φ. (τη μοναδικό ναυαγό που γνώριζα).

Μεταβαίνουμε  μαζί στην Ν. Αγχίαλο με ΚΤΕΛ μέσω Τρικάλων. Φτάνουμε στο ξενοδοχείο. Εκεί είναι ήδη μαζεμένοι σε στρογγυλή τράπεζα οι ναυαγοί και ο Ν. Κ., υπεύθυνος της άσκησης από την ΕΟΔ. Λίγα λόγια διαδικαστικά και πηγαίνουμε για φαγητό.

Την επόμενη μέρα ξύπνημα στις 06.10. Τρέξιμο 2χλμ – γνωριμία με το περιβάλλον της Ν. Αγχιάλου, επιστροφή, πρωινό και ραντεβού με ψυχολόγο. Δίνει το ΟΚ,  είμαστε ικανοί για την άσκηση!

Μπαίνουμε σε μίνι βαν, φτάνουμε στο λιμάνι. Τα ρούχα μας, ένα νερό και κάτι αποξηραμένα φρούτα, μπανάνα και μπάρες θα είναι τα εφόδια μας για το επόμενο 24ωρο. Μας φοράνε τα σωσίβια. Επιβίβαση στα φουσκωτά της ΕΟΔ. Μπροστά οι μηχανές με κατεύθυνση το Datum. Μας περιμένει το σκάφος του λιμενικού. Στα χέρια μας το βαρελάκι. Το πετάμε. Ανοίγει, φουσκώνει και εγένετο στο λεπτό πλωτή σχεδία.

Μπαίνουμε μέσα. Ώρα 10:45 18/10/2019, 7 ναυαγοί, ένας διασώστης και μια ερευνήτρια. Τα σκάφη αποχωρούν, παραμένει ένα της ΕΟΔ σε απόσταση. Αρχίζει να μετράει ο χρόνος. Τακτοποιούμαστε σε θέσεις περιμετρικά με τα πόδια στο κέντρο. Μια σχεδία για 10 άτομα, μια σχεδία που θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας μας σε περίπτωση ναυαγίου.

Ανοίγουμε την σακούλα που ήταν ήδη μέσα και περιείχε τον εξοπλισμό ανάγκης. Φωτοβολίδα, καπνογόνα, σφουγγάρια για να στραγγίζουμε το νερό, ένα μικρό δοχείο -φτυαράκι- για να βγάζουμε το νερό που τυχόν θα εισέλθει στην σχεδία μας, καθρέπτης για σινιάλο σε πλοία ή στην στεριά, μαχαίρι με στρογγυλή μύτη, υλικά για να μπαλώσουμε τυχόν σχίσιμο της σχεδίας, 2 τηλεσκοπικά κουπιά, τρόμπα, δραμαμινες. Τις κατάπιαν προληπτικά όλοι εκτός εμού και της Δ.

Ο διασώστης έφερε μαζί του ασύρματο και συσκευή εντοπισμού. Κάτι που σε πραγματικό σενάριο μπορεί να υπάρχει σε πλοίο σε κοινή θέα για την περίπτωση ναυαγίου.

Ο καιρός νηνεμία, μπουνάτσα που λένε και οι ναυτικοί. Ο ήλιος κάνει την εμφάνιση του μέσα από τα σύννεφα. Είναι ανοιχτά και τα δύο ανοίγματα της σχεδίας. Αν σε βλέπει ο ήλιος ψήνεσαι. Η διάταξη μας, πλάτη στα τοιχώματα και πόδια στο κέντρο ή μαζεμένα και ανά λίγα λεπτά εναλλαγή. Πιάσιμο, ανάγκη για τέντωμα. Ανάγκη για οριζόντια θέση.

Περνάει η ώρα, το σκάφος της ΕΟΔ μας φέρνει έναν ακόμα ναυαγό. Είμαστε πλέον 10 άτομα σε μια σχεδία για 10. Στριμωγμένοι περισσότερο. Είχαμε γίνει μια ομάδα αυτές τις ώρες με τους υπόλοιπους 8 και ο νεότερος δεν ήταν καλοδεχούμενος. Μας περιόριζε. Θέλαμε το γρηγορότερο να φύγει…

Με την κουβέντα μας κέρδισε. Παρέμεινε όμως ένας επιπλέον και θέλαμε να φύγει για να είμαστε λίγο καλύτερα. Άρχισε να φυσάει. Κάπου κάπου με προβατάκια στις κορυφές των κυμάτων. Κουνούσε αρκετά. Η ερευνήτρια, ο νέος και η Μ. ανακατεύτηκαν και ας είχαν πάρει δραμαμίνες όπως προβλεπόταν προληπτικά. Στις 7 περίπου έρχεται το σκάφος που θα έπαιρνε τους 2 πρώτους. Πλέον μπορούσες να τεντωθείς. Ήταν σίγουρα πιο άνετα. Ήμασταν οριακά οριζόντιοι, ο ένας δίπλα στον άλλον με τα πόδια του άλλου στο κεφάλι σου. Τέσσερις από την μια πλευρά και τέσσερις από την απέναντι. Αλλάζει και ο διασώστης. Το κύμα που είναι στα 20 εκατοστά σε κάνει να νιώθεις το στομάχι που ανακατεύεται. Ο ήλιος δύει και η θέση μας αρχοντική. Λίγα εκατοστά πάνω από τα κύματα, μέσα στην θάλασσα. Κλείνουμε το ένα παράθυρο της σχεδίας.

Το πρόβλημα που συνεχώς σκεπτόμαστε είναι πως θα πάμε τουαλέτα. Αυτός είναι και ο λόγος που αποφεύγαμε οι περισσότεροι να πιούμε νερό. Να μπούμε στη θάλασσα, να βραχούμε και να επιστρέψουμε στη σχεδία απορρίπτεται. Θα φέρναμε νερό στη σχεδία και τα ρούχα μας θα ήταν βρεγμένα. Επομένως έπρεπε να το λύσουμε ή με κάποιο μπουκάλι ή κάνοντας την ανάγκη μας στη θάλασσα κρατημένοι από κάτι και βρισκόμενοι πάνω στα τοιχώματα της σχεδίας. Ήμασταν όμως ομάδα. Και ως ομάδα ενεργήσαμε, χωρίς να βραχούμε, κάνοντας και το μπιντε μας…

Φαγητό, λίγους ξηρούς καρπούς. Ο Κ. μπάρες με ταυρίνη και καφεΐνη! Οι διασώστες άλλαζαν κάθε 6 ώρες. Εμείς έπρεπε να κοιμηθούμε. Η Μ. ζαλίστηκε και έκανε αυτό που κάνουν όλοι στα καράβια. Εκτός της σχεδίας, έδωσε το σύνθημα και ο χώρος για να βγάλει το κεφάλι της έξω απελευθερώθηκε σε χρόνο dt. Αμέσως έγινε καλά και πάλι ευδιάθετη.

Εγώ κρυώνω από το κάτω μέρος. Βρίσκομαι στην μια πλευρά της σχεδίας. Βάζω από κάτω παπούτσια, μπουκάλια με νερό, πετσέτα, τα σφουγγάρια και πάλι κρυώνω. Ο διασώστης Ν. μου δίνει το μπουφάν του να σκεπαστώ. Χίλια ευχαριστώ! Και πάλι κρυώνω. Αλλάζω θέση με την Μ. που ήταν στο κέντρο της σχεδίας και νιώθω καλύτερα. Πλέον με ζεσταίνουν δύο αριστερά και δεξιά μου.

Πλησιάζει 12 το βράδυ. Νέος διασώστης που όμως η κούραση μας έκανε λίγο απολίτιστους μαζί του. Κορμιά κάτω και καληνύχτα. Ξυπνάω κατά καιρούς. Κλείνουμε το φως, ξυπνάω ζεστός! Ήμουν σκεπασμένος με αλουμινοκουβέρτα!!! Έκανε θαύμα! Ήταν δύο αλουμινοκουβέρτες που μας άφησε ο διασώστης Ν. Κλείσαμε και το δεύτερο παράθυρο και ήταν πολύ καλά από θέμα θερμοκρασίας.

Περνάει η ώρα, φτάνει 6 το πρωί. Αλλάζει διασώστης. Πάλι ο διασώστης Α. Αν και νύχτα ακόμα, μιλήσαμε αρκετά. Το ότι ήταν γνώριμος έκανε την Μ. πιο εύκολη στον ύπνο.
Ξημερώνει. Πλέον γνωρίζουμε ότι σε λίγες ώρες θα μας βρουν (τέλος άσκησης).

Πλησιάζει 10. Έρχονται, δυστυχώς μόνο τα θαλάσσια μέσα. Επιλέγω να διασωθώ μέσα από το νερό και όχι πατώντας στην Zodiac της ΕΟΔ από την σχεδία. Βουτώ στη θάλασσα, κάνω τον τρομαγμένο, προσπαθώ να πνιγώ, σφυρίζω με την σφυρίχτρα, φωνάζω βοήθεια και νιώθω έναν βατραχάνθρωπο να με πλησιάζει. Με καθησυχάζει, με απαλές κινήσεις με τραβαει προς το διασωστικό. Μου λέει θα σε τραβήξουμε πάνω με δίχτυ. Το νιώθω γύρω μου, λίγο άβολα όταν κοιτάζω προς τα κάτω καθώς είμαι περιτυλιγμένος από αυτό σαν λουκάνικο. Τελειώνει όμως τόσο γρήγορα που δεν σου δίνει χρόνο να φοβηθείς. Είμαι πλέον στο διασωστικό. 

Με πλησιάζουν άλλοι διασώστες. Με ρωτάνε πως είμαι, μου βάζουν αλουμινοκουβέρτα κάτω από το σωσίβιο και στα πόδια. Ζεσταίνομαι. Ανεβαίνουν και τα υπόλοιπα παιδιά. Είμαστε όλοι σώοι!

Όλο αυτό το έζησα σε μορφή σεναρίου. 24 ώρες μέσα σε σχεδία. Όχι όμως σε πραγματικό ναυάγιο αλλά σε μορφή άσκησης.

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους διασώστες της ΕΟΔ. Όχι για τις ενέργειες τους τώρα, σε αυτήν την άσκηση, αλλά για τις ενέργειες που κάνουν εκτός άσκησης. Για τους ανθρώπους που έχουν σώσει με κίνδυνο την ζωή τους, για τις φορές που βρίσκονται αντιμέτωποι με πτώματα, για τις φορές που αισθάνονται ότι δεν κατάφεραν να κάνουν τίποτα, φεύγοντας άπραγοι. Και όχι, δεν τους πληρώνει το κράτος, εθελοντές είναι.

Θα ήθελα,  αν κάποιος  διάβασε το κείμενό μου μέχρι εδώ, να κοιτάξει και τον διπλανό του. Να σώσει τον διπλανό του με κάθε έννοια του σώζω, με κάθε έννοια του πνιγμού. Όταν και όποτε ζητάει βοήθεια. Δεν χάνεις, μόνο κερδίζεις.

Και δυστυχώς οι άνθρωποι που βρίσκονται σε κίνδυνο και ζητάνε βοήθεια είναι πολλοί. Και ναι, δεν έχει διαφορά αν είναι άσπρος, μαύρος, βοσκός ή πολιτικός μηχανικός αυτός που βρίσκεται σε κίνδυνο. Είμαστε όλοι άνθρωποι του κόσμου, του πλανήτη που λέγεται Γη.

Και όταν θα βοηθήσεις κάποια στιγμή κάποιον θα νοιώσεις τόσο χαρούμενος, μα τόσο χαρούμενος….

Η  άσκηση της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης  έγινε σε συνεργασία με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, το Λιμενικό Σώμα, την 111 Πτέρυγα Μάχης,  την Πολεμική Αεροπορία, την Ιατρική Σχολή ΑΠΘ (εργαστήριο Ιατρικής Φυσικής), το ΕΚΑΒ, την ΕΜΥ,  την εταιρεία σωστικών μέσων Lalizas,  την εταιρεία υπηρεσιών γεωπληροφορικής Terra Spatium και την Aegean. 

Συμμετέχοντες απόφοιτοι του τμήματος εναλλακτικού τουρισμού: Ηλίας Σταματέλος, Φωτεινή Τάτση, Μαρία Ζιώγα, Βασίλης Ράπτης, Δομινίκη Τζιάκα, Δήμητρα Κουκουβίνου.

       

Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά: Εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Το Θερινό Σχολείο”

Γνωρίστε τις Aδελφές Καρρά

Η Ιωάννα Καρρά, 28 ετών, και οι δίδυμες αδελφές της Ζωή και Αθανασία, 26 ετών, είναι τέταρτης-γενιάς κτηνοτρόφοι αιγών από το Ελληνόκαστρο, 25 χιλιόμετρα έξω από τα Τρίκαλα. Διαχειρίζονται την οικογενειακή φάρμα «Καρρά-Μανδράκη» με 1.200 γίδια ελευθέρας βοσκής. Οι αδελφές παρακολούθησαν το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Θερινό Σχολείο» που υλοποιείται από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ), ένα κομμάτι του προγράμματος Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά. 

Από όταν ήταν παιδιά, οι αδελφές θα πήγαιναν στη φάρμα και θα πήγαιναν τα γίδια στα βουνά. «Ζήσαμε ως μετακινούμενοι αγρότες για τα πρώτα 12 χρόνια της ζωής μας», δήλωσε η Ιωάννα. «Κάθε καλοκαίρι, από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο, παίζαμε με τα κατσίκια. Ζούσαμε σε μια καλύβα και μερικές φορές χρειαζόταν να αλλάξουμε τις περιοχές βόσκησης. Πηγαίναμε μέχρι τα Γρεβενά. Αρχικά, η μητέρα μας ήθελε να ασχοληθούμε με κάτι άλλο, γιατί η κτηνοτροφία είναι δύσκολη δουλειά. Εμάς όμως αυτό δεν μας πειράζει. Τώρα εργαζόμαστε μαζί με τη μητέρα μας και το θείο μας. Κι αν δεν έχουμε χρόνο για διακοπές, δεν μας ενοχλεί».

Δεν είναι εύκολη ζωή. Όταν οι αδελφές κάνουν τυρί και δοκιμάζουν νέα προϊόντα, μια τυπική μέρα διαρκεί από τις 7 έως τις 8 το βράδυ. Δουλεύουν με όλες τις καιρικές συνθήκες και μερικές φορές έχουν προβλήματα με τους κυνηγούς που φοβίζουν τις κατσίκες ή σκοτώνουν τα σκυλιά τους. Και αν δεν έχουν αρκετά σκυλιά για να προστατεύσουν τις κατσίκες όσο βόσκουν, μπορούν να πέσουν θύματα λύκων. «Τους τελευταίους δύο μήνες χάσαμε 15 κατσίκες», ανέφερε η Ιωάννα.

Οι αδελφές γνώριζαν από νεαρή ηλικία ότι ήθελαν να δουλέψουν στο αγρόκτημα και να ακολουθήσουν σπουδές που θα τις βοηθούσαν να εκσυγχρονίσουν και να αναπτύξουν την οικογενειακή επιχείρηση. Η Ιωάννα σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων. Οι δίδυμες σπούδασαν στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο της Αθήνας: η Ζωή σπούδασε στη Σχολή Χημικών Μηχανικών στην Αθήνα με ειδικότητα στα τρόφιμα και η Αθανασία σπούδασε στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικός υπολογιστών στην Αθήνα με ειδίκευση στη διαχείριση μηχανών και παραγωγής ενέργειας. Τον καιρό των σπουδών τους οι αδελφές εργάζονταν παράλληλα στο αγρόκτημα την περίοδο των διακοπών και των εορτών. Άρχισαν να απασχολούνται αποκλειστικά στο αγρόκτημα με την εκτροφή των κατσικιών από το 2015.

Η Ιωάννα και οι αδελφές της βελτιώνουν τη διαδικασία παραγωγής και σταθεροποιούν την ποιότητα των προϊόντων τους. Για παράδειγμα, στο παρελθόν, στη διαδικασία θέρμανσης του γάλακτος για την παραγωγή γιαουρτιού, η μητέρα τους έλεγχε τη θερμοκρασία με το χέρι της. Αν μπορούσε να κρατήσει το χέρι της στο γάλα για 30 δευτερόλεπτα, ήξερε ότι ήταν η ώρα να προσθέσει στο γάλα γιαούρτι αραιωμένο με γάλα. Τώρα οι αδελφές θερμαίνουν το γάλα σε μια ακριβή θερμοκρασία. «Ήταν δύσκολο για τους γονείς μας να ασχοληθούν με τη νέα τεχνολογία», δήλωσε η Ιωάννα. «Μπορούμε να παρακολουθήσουμε την υγεία των κατσικιών, την τροφή τους, την ποιότητα του γάλακτος. Έχουμε και την τεχνογνωσία και το χρόνο».

Οι κατσίκες βόσκουν στο δάσος και επιστρέφουν στο αγρόκτημα για το άρμεγμα και να κοιμηθούν. Το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας διέθεσε συσκευές GPS έτσι ώστε οι αδελφές μπορούν να παρακολουθούν τις κατσίκες και να γνωρίζουν ποιά φυτά τρώνε. «Έχουμε 15 σκυλιά για να οδηγούμε τις κατσίκες, και ακολουθούμε τις κατσίκες», είπε η Ιωάννα. «Οι κατσίκες γεννάνε γύρω στον Οκτώβριο και χωρίζουμε τις έγκυες κατσίκες από τις υπόλοιπες. Παρακολουθούμε τις έγκυες με ένα αυτοκίνητο και τις φέρνουμε παίρνουμε πίσω στο αγρόκτημα όταν είναι ώρα».

“Θερινό Σχολείο”: Συμβολή και όραμα για το μέλλον

Οι αδελφές Καρρά θα ήθελαν να δημιουργήσουν τη δική τους επωνυμία γαλακτοκομικών προϊόντων: γάλα, γιαούρτι, κεφίρ, νιβατό και άλλα τυριά από κατσικίσιο γάλα. Προσπαθούν να αποδείξουν ότι τα φυτά που τρώνε τα γίδια (που κυμαίνονται από μέντα και κίστο έως δρυ και κουμαριά) έχουν αντίκτυπο όχι μόνο στη γεύση του γάλακτος αλλά και στη θρεπτική τους αξία. Κατά τη διάρκεια του εβδομαδιαίου «Θερινού Σχολείου» της ΓΠΑ στα Τρίκαλα, οι αδελφές δοκίμασαν διάφορα προϊόντα όπως η φέτα με τρούφα, τα οποία τους έδωσαν ιδέες για δικά τους προϊόντα. Έλαβαν επίσης θεωρητική εκπαίδευση και επαγγελματικές συμβουλές και είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν άλλους τοπικούς παραγωγούς.

«Θέλουμε να προχωρήσουμε, αλλά είναι πιο δύσκολο από όσο ήταν πριν από 10 χρόνια», δήλωσε η Ιωάννα. «Η τιμή του γάλακτος μειώνεται κάθε χρόνο και το κέρδος μειώνεται. Τώρα 0,45 ευρώ το κιλό για το μη βιολογικό και 0,50 ευρώ το κιλό για βιολογικό κατσικίσιο γάλα θεωρείται καλή τιμή». Οι αδελφές θέλουν να ανοίξουν μία μονάδα επεξεργασίας γαλακτοκομικών προϊόντων ελεύθερης βοσκής μαζί με άλλους τοπικούς παραγωγούς για να αποκτήσει το γάλα τους την πραγματική του αξία. Έκαναν σχέδια και μελέτες για τη νέα επιχείρηση και έκαναν αίτηση σε ένα ελληνικό πρόγραμμα χρηματοδότησης αγροτών για την παραγωγή προϊόντων. Όμως είναι δύσκολο να βρεθούν συνεργάτες. «Υπάρχουν πέντε ακόμα αιγοτρόφοι στο Ελληνόκαστρο, αλλά είναι σκεπτικοί για το σχέδιό μας. Oι αγρότες είναι επιφυλακτικοί για το μερίδιο της κερδοφορίας τους», δήλωσε η Ιωάννα. «Πριν, όλοι ήθελαν να είναι μόνοι τους στην κορυφή, αλλά τώρα θέλουν να συνεργάζονται. Θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε αυτή τη νοοτροπία».

Στο μέλλον, οι αδελφές θα ήθελαν να δέχονται επισκέπτες στο αγρόκτημα για να δουν πώς δουλεύουν. «Θα μπορούσατε να παίξετε με μια μικρή κατσίκα, να δείτε πώς την ταΐζουμε και αρμέγουμε, μετά να ακολουθήσετε τους κατσικόδρομους μέσα στο δάσος, και στο τέλος να δοκιμάσετε μερικά από τα μοναδικά προϊόντα μας που θα σας προσφέρουμε», δήλωσε η Ιωάννα. «Οι περισσότεροι θαυμάζουν ότι είμαστε νεαρές γυναίκες που διαχειριζόμαστε αυτό το αγρόκτημα. Θέλουμε οι άνθρωποι να αγαπούν τα κατσίκια όσο κι εμείς. Είναι πολύ έξυπνα!»

Larissa, Greece – After a successful year in Volos and Karditsa, the program of training seminars in apiculture, implemented by the Agricultural University of Athens (AUA) as part of the New Agriculture for a New Generation program, has begun its second year in three new cities in Thessaly. The program offers young people with an interest in beekeeping 100 hours of theoretical and practical training. Under the direction of Paschalis Harizanis, a professor in the Faculty of Crop Science and Director of the Laboratory of Sericulture and Apiculture at AUA, the program is currently running in Larissa, Lamia, and Aliartos. Paschalis and his team travel to these cities to lead four-day training sessions throughout the spring. 

The team from AUA consists of Paschalis, a full professor; Assistant Professor Georgios Goras; Lab Professor Dimitrios Lazarakis; three PhD candidates and trained beekeepers, Thanasis, Yiannis, and Vaggelis; and Dimitris Mavronasios, who received his BA from AUA and runs a good beekeeping business in Corinth with over 200 colonies. 

In Larissa, the 20 beneficiaries come from diverse backgrounds, and most don’t have hives yet, though some have family background in beekeeping. Anastasia Dimitriadou, a hotel manager from Orestiada, became interested in beekeeping while searching for healthy, natural food products for her young children. Dimitris Theodorakis, an agronomist in his second year at the Technological Educational Institute (TEI) of Thessaly, wants to create his own bee products while enriching his apple, cherry, and chestnut cultivations. And Ioannis Theodorou, who studied Business Administration at TEI and already has two bee colonies, dreams of turning his ancestral home in the village in Pyrgetos, Olympus, into a beekeeping center where he can sell his products and hold beekeeping events and exhibits.

The four-day seminars take place at the Averofios Farm School in Larissa from 9.00 to 14.00. Participants spent half their time inside the lecture hall learning theory and the other half outside doing practical training in the field, using the bee hives at Averofios for demonstrations. 

“It was so helpful to have Professor Harizanis and Dimitris walk us through every step from the beginning,” Anastasia said. “I didn’t want the seminar to end!”  

They each received a textbook written by Professor Harizanis that details everything they need to know about beekeeping as well as access to notes, internet resources, and over 55 instructional videos, 15-20 minutes long, created by Harizanis and his lab. The videos show participants how to open and inspect the hive, how do light pine needles in the smoker, and how to set up and paint a hive correctly so that it will last for 40-50 years. The beneficiaries also have the opportunity to meet professional beekeepers from Larissa.

A sample business plan provided by the program models growth from five to 240 bee colonies in six years. “By the end of the program, the beneficiaries will get a complete education in apiculture,” Paschalis said. “We keep in touch with them over the next two years to follow up on their progress and offer advice and help with their new businesses.”

 

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τη Μελισσοκομία: Θεωρία και πρακτική άσκηση

Λάρισα, Ελλάδα – Μετά από ένα επιτυχημένο χρόνο στο Βόλο και την Καρδίτσα, το πρόγραμμα εκπαιδευτικών σεμιναρίων στην μελισσοκομία που υλοποίησε από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ) στο πλαίσιο του προγράμματος “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά” ξεκίνησε το δεύτερο έτος σε τρεις νέες πόλεις στη Θεσσαλία. Το πρόγραμμα προσφέρει στους νέους που ενδιαφέρονται για τη μελισσοκομία 100 ώρες θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης. Με επικεφαλής τον Πασχάλη Χαριζάνη, καθηγητή στο Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής και Διευθυντή του Εργαστηρίου Σηροτροφίας και Μελισσοκομίας στο ΓΠΑ, το πρόγραμμα λειτουργεί φέτος στη Λάρισα, τη Λαμία, και την Αλίαρτο. Ο Πασχάλης και η ομάδα του ταξιδεύουν σε αυτές τις πόλεις για να δώσουν τετραήμερα σεμινάρια όλη την άνοιξη.

Η ομάδα από το ΓΠΑ αποτελείται από τον καθηγητή Πασχάλη, τον επίκουρο καθηγητή Γεώργιο Γκόρα, τον εργαστηριακό διδακτικό προσωπικό (ΕΔΙΠ) Δημήτριο Λαζαράκη, τρεις υποψήφιους διδάκτορες και τους εκπαιδευόμενους μελισσοκόμους, Θανάση, Γιάννη, και Βαγγέλη και τον Δημήτρη Μαυρονάσιο, ο οποίος έλαβε το πτυχίο του από το ΓΠΑ και διαχειρίζεται μια καλή μελισσοκομική επιχείρηση στην Κόρινθο με πάνω από 200 αποικίες μελισσών.

Στη Λάρισα, οι 20 ωφελούμενοι προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα και οι περισσότεροι δεν έχουν ακόμα κυψέλες, αν και κάποιοι έχουν οικογενειακό υπόβαθρο στη μελισσοκομία. Η Αναστασία Δημητριάδου, υπεύθυνη ξενοδοχείου από την Ορεστιάδα, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη μελισσοκομία ενώ αναζητούσε υγιεινά, φυσικά τρόφιμα για τα μικρά της παιδιά. Ο Δημήτρης Θεοδωράκης, γεωπόνος του δεύτερου έτους στο Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΤΕΙ) Θεσσαλίας, θέλει να δημιουργήσει τα δικά του προϊόντα μελισσών παράλληλα με την εκμετάλλευση των μελισσιών για να εμπλουτίσει τις καλλιέργειες μήλων, κερασιών, και καστανιάς. Και ο Ιωάννης Θεοδώρου, ο οποίος σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων σε ΤΕΙ και έχει ήδη δύο αποικίες μελισσών, ονειρεύεται να μετατρέψει το προγονικό του αρχοντικό στο χωριό του Πυργετού κοντά στον Όλυμπο σε ένα μελισσοκομικό κέντρο όπου θα μπορεί να πουλά τα προϊόντα του και να φιλοξενεί μελισσοκομικές εκδηλώσεις και εκθέσεις.

 

Εκπαίδευση στη μελισσοκομία: Πρόγραμμα θεωρίας και πρακτική άσκηση

Τα τετραήμερα σεμινάρια διεξάγονται στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή στη Λάρισα από τις 9.00 έως τις 14.00. Οι συμμετέχοντες πέρασαν το μισό χρόνο στην αίθουσα μαθαίνοντας θεωρία και το άλλο μισό έξω στα χωράφια κάνοντας πρακτική άσκηση, χρησιμοποιώντας τις κυψέλες μελισσών στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή για παρουσιάσεις.

«Ήταν τόσο χρήσιμη η καθοδήγηση που είχαμε από τον καθηγητή Χαριζάνη και τον Δημήτρη σε κάθε βήμα από την αρχή», ανέφερε η Αναστασία. «Δεν ήθελα να τελειώσει το σεμινάριο!»

Κάθε ωφελούμενος έλαβε ένα εγχειρίδιο γραμμένο από τον καθηγητή Χαριζάνη που περιγράφει όλα όσα χρειάζεται να γνωρίζουν για τη μελισσοκομία καθώς και τους τρόπους πρόσβασης σε σημειώσεις, πόρους στο διαδίκτυο, και πάνω από 55 εκπαιδευτικά βίντεο, 15-20 λεπτών, που δημιουργούνται από τον Χαριζάνη και το εργαστήριό του. Τα βίντεο δείχνουν στους συμμετέχοντες πώς να ανοίγουν και να επιθεωρούν την κυψέλη, πώς να ανάβουν τις βελόνες του πεύκου στο καπνιστήρι, και πώς να στήνουν και να βάφουν μια κυψέλη σωστά έτσι ώστε να αντέχει 40-50 χρόνια. Οι ωφελούμενοι έχουν επίσης την ευκαιρία να συναντήσουν μερικούς επαγγελματίες μελισσοκόμους από τη Λάρισα.

Ένα δείγμα επιχειρηματικού σχεδίου που παρέχεται από το πρόγραμμα περιγράφει την ανάπτυξη από πέντε έως 240 αποικίες μελισσών σε έξι χρόνια. «Μέχρι το τέλος του προγράμματος, οι ωφελούμενοι θα αποκτήσουν πλήρη εκπαίδευση στη μελισσοκομία», δήλωσε ο Πασχάλης. «Έχουμε επαφή μαζί τους τα επόμενα δύο χρόνια για να παρακολουθήσουμε την πρόοδό τους και να τους συμβουλεύσουμε και να τους βοηθήσουμε στις νέες τους επιχειρήσεις».

 

Ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα: συνεργασία προγράμματος “Αιγοπροβατοτροφία” και “Εναλλακτικός Τουρισμός”

Θεσσαλονίκη, Ελλάδα – Φέτος, το πρόγραμμα «Αιγοπροβατοτροφία:Αναδεικνύοντας τα Ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα» που υλοποιείται από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή (ΑΓΣ), στο πλαίσιο του προγράμματος “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά“, συνεργάστηκε με το πρόγραμμα του Εναλλακτικού Τουρισμού για να προωθήσουν την πόλη της Ξάνθης με ένα τριήμερο διεθνές συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 7-9 Ιουνίου, γιορτάζοντας την “Belle Epoque” της Ξάνθης και αναδεικνύοντας την ξεχασμένη  βραχυκερατικής φυλή βοοειδών 

Στην Ξάνθη και τα βουνά της Ροδόπης εκτρέφονται τα ελληνικά βοοειδή βραχυκερατικής φυλής, η μόνη εγχώρια φυλή που παραμένει στην Ελλάδα. «Προσπαθούμε να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να σώσουμε αυτή την ειδική φυλή», δήλωσε η Βίκυ Κρυσταλλίδου, που ηγείται του προγράμματος «Αιγοπροβατοτροφία». «Αν χαθεί ,δεν θα υπάρχει καμία άλλη εγχώρια φυλή. Όλες οι άλλες φυλές εισάγονται από την Ευρώπη». Σήμερα απομένουν μόνο 600-700 βοοειδή που βόσκουν ελεύθερα στα βουνά μεταξύ Ξάνθης και Κομοτηνής. «Ελπίζουμε να πιστοποιήσουμε τη φυλή, δίνοντας στους κτηνοτρόφους την ευκαιρία να πουλάνε σε υψηλότερη τιμή», δήλωσε η Βίκυ. «Εάν αμείβονται καλύτερα, θα έχουν έναν λόγο να την προστατεύσουν. Αυτό το έχουμε κάνει και πριν, με τη φυλή βοοειδών Dexter στο Ηνωμένο Βασίλειο». Τα shorthorn βοοειδή δεν παράγουν πολύ γάλα, αλλά το πρόγραμμα έχει συνεργαστεί με την μπριγκάντα, την Ένωση σεφ, που θα έρθει στην Ξάνθη για να δημιουργήσει συνταγές με το κρέας. «Μου λένε ότι πραγματικά έχει καλύτερη γεύση», είπε η Βίκυ. «Και καθώς η φυλή προέρχεται από τα Πομακοχώρια, θα έχουμε επίσης την ευκαιρία να συνεργαστούμε με τους Πομάκους, Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν σε χωριά στα βουνά της Ροδόπης, και να προβάλλουμε τον πολιτισμό τους και την ενασχόλησή τους με την εκτροφή βοοειδών».

 

Πρόγραμμα “Αιγοπροβατοτροφία”: Πρωτοβουλίες και συνεργασίες

Το πρόγραμμα «Αιγοπροβατοτροφία» περιλαμβάνει και άλλες συναρπαστικές πρωτοβουλίες. Η Βίκυ επισκέπτεται αγροκτήματα σε 12 περιοχές σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, από τα Ιωάννινα έως την Ορεστιάδα και νότια ως την Καρδίτσα. Κάθε περιοχή έχει περίπου οκτώ κτηνοτρόφους των οποίων τα αγροκτήματα επισκέπτεται δύο τρεις φορές το μήνα. Εξετάζει τα ζώα των κτηνοτρόφων και τους δίνει συμβουλές σχετικά με την αναπαραγωγή, τη διατροφή και τις ασθένειες προκειμένου να τους βοηθήσει να βελτιώσουν τα προϊόντα τους. Συνεργάζεται επίσης μαζί τους για να θέσουν συγκεκριμένους στόχους. «Η κοινωνική δυναμική της κάθε ομάδας είναι διαφορετική», είπε.

Η Βίκυ συνεργάζεται επίσης με επιστήμονες τροφίμων, κρεοπώλες, τυροκόμους και σεφ για να αναπτύξουν νέα προϊόντα από κατσικίσιο γάλα. «Η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην παραγωγή αιγών, αλλά δεν έχουμε ένα μοναδικό κατσικίσιο τυρί», ανέφερε. Σε συνεργασία με την Έφη Κουτσομητροπούλου στο New Milk, τη νέα πρωτοβουλία του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης της Creta Farms, και τον καθηγητή Θωμά Μοσχάκη από το Τμήμα Επιστήμης και Τεχνολογίας Τροφίμων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, δημιούργησε ένα νέο ρόφημα που παρασκευάζεται από ζυμωμένο γιαούρτι από κατσικίσιο γάλα που διατίθεται σε απλή γεύση, φράουλας, και σύκου. Τον επόμενο χρόνο, η Βίκυ στοχεύει στην παραγωγή ενός τυριού επάλειψης από κατσικίσιο γάλα, και τον μεθεπόμενο, ένα σκληρό κίτρινο τυρί από κατσικίσιο γάλα.

Επιπλέον, η Βίκυ συνεργάζεται με τον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό ΔΗΜΗΤΡΑ (ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ) για να κάνει έρευνα σχετικά με τη σκοπιμότητα παραγωγής αρνιών υψηλού σωματικού βάρους “heavyweight”. Τα αρνιά στην Ελλάδα που συνήθως σφάζονται για το Πάσχα έχουν βάρος 12 κιλά, ενώ τα βαριά αρνιά 18-20 κιλά. «Αν και η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στην παραγωγή αιγοπροβάτων στην Ευρώπη, εισάγουμε πολύ από το κρέας μας από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία», ανέφερε. «Υπάρχει μια ευκαιρία εδώ, αλλά οι κτηνοτρόφοι δεν το γνωρίζουν. Ενθαρρύνοντας τους κτηνοτρόφους να περάσουν στην παραγωγή αμνών μεγάλου σωματικού βάρους, μπορούμε να μειώσουμε την εξάρτησή μας σε εισαγωγές από τις άλλες χώρες». Η Βίκυ διενεργεί διάφορα πειράματα με τον ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ για να συγκρίνει τα shorthorn βοοειδή με εγχώριες φυλές από τη Φλώρινα και τη Χίο και μια σειρά εισαγόμενων φυλών. «Εκτελούμε αισθητηριακές αναλύσεις, μετρώντας την κατανομή του λίπους, τις διαφορές στα κρέατα. Παρακολουθούμε επίσης το κόστος εκτροφής των ζώων με βάση την ηλικία και το βάρος», δήλωσε η Βίκυ. «Εάν οι κτηνοτρόφοι εκτρέφουν τα ζώα περισσότερο χρόνο, πρέπει να γνωρίζουν ότι σίγουρα θα κερδίσουν».

Εκπαιδευτικό πρόγραμμα Εναλλακτικού Τουρισμού: Συμβολή στην ορνιθολογία

Γνωρίστε την Τόνια

Η Τόνια Γαλάνη, 31 ετών, είναι ορνιθολόγος και συνιδρύτρια της εταιρείας πτηνοπαρατήρησης “Plegadis”. Ζει στα Ιωάννινα και συμμετείχε στον πρώτο κύκλο του προγράμματος Εναλλακτικού Τουρισμού που υλοποιήθηκε από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, στο πλαίσιο του προγράμματος «Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά» (ΝΓΝΓ). Αγαπούσε τα πουλιά από όταν ήταν παιδί. Την άνοιξη έμενε συχνά μερικές εβδομάδες με τον παππού της στα βουνά του Ανατολικού Ζαγορίου. «Θυμάμαι ότι είχαμε έναν κούκο (Cuculus canorus) που επισκεπτόταν τα δέντρα κοντά στο σπίτι μας νωρίς το πρωί», δήλωσε η Τόνια. «Ο παππούς μου αγάπησε το πρωινό του τραγούδι τόσο πολύ που συχνά έβγαζε το παλιό κασετόφωνό μας και ηχογραφούσε το τραγούδι του κούκου. Μετά έπαιζε την κασέτα στα Ιωάννινα το χειμώνα για να του θυμίζει το χωριό του και την άνοιξη εκεί».

Ο παππούς της Τόνιας τής δίδαξε τα πρώτα της τραγούδια των πουλιών και έτσι της ενσταλάχτηκε η αγάπη για τη φύση. «Τα πουλιά είναι ζωντανά. Γεμίζουν το χώρο με τις ενεργητικές κινήσεις τους και τα υπέροχά τους χρώματα. Παρατηρώντας τα, συχνά καταλαβαίνετε καλύτερα τον τόπο στον οποίον βρίσκεστε. Εάν ακούτε προσεκτικά, μπορείτε να καταλάβετε και τις αλλαγές στις εποχές. Τα πουλιά είναι μια υπενθύμιση ότι δεν θα παραιτηθούν ποτέ και πάντα θα προσπαθούν να τραγουδούν, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολα είναι το χειμώνα. Τι μπορούμε λοιπόν να μην αγαπάμε για τα πουλιά;»Η Τόνια επέλεξε να σπουδάσει βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Η αγάπη της για τη πτηνοπαρατήρηση την οδήγησε σε μια εκδρομή που πήρε στη Λίμνη Κερκίνη με μια τάξη ορνιθολογίας. «Όταν φτάσαμε, ήμουν έκπληκτος από τους τεράστιους πληθυσμούς κορμοράνων και πελεκάνων που ψαρεύουν μαζί», δήλωσε η Τόνια. «Τότε βλέπαμε με τα κιάλια και τα fieldscopes, και όλα όσα μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι έγιναν ακόμα πιο συναρπαστικά, καθώς κοιτάζαμε από κοντά όλα τα πουλιά μπροστά μας. Ήταν σαν να παρακολουθώ ένα ντοκιμαντέρ φύσης μπροστά στα μάτια μου. Ύστερα από αυτό πήρα τα πρώτα μου κιάλια και από τότε, δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει ένα πουλί χωρίς να γυρίσω το κεφάλι μου για να το αναγνωρίσω».

Πράγματι, όταν συναντήθηκα με την Τόνια κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής εκδήλωσης «Train the Trainers» στο Ελατοχώρι, ήμουν γοητευμένος από τον μεταδοτικό της ενθουσιασμό και τις εγκυκλοπαιδικές της γνώσεις των πτηνών στην περιοχή. Συχνά κατά τη διάρκεια της συνομιλίας μας, θα σταματούσε για να εντοπίσει τις κλήσεις των σπουργιτιών, γυρίζοντας το κεφάλι της σαν να ακούει μουσική. «Αν έπρεπε να διαλέξω το αγαπημένο μου πουλί, θα επέλεγα το Pied Avocet (Recurvirostra avosetta, ευρωπαϊκή αβοκέτα) λόγω της σπάνιας ομορφιάς και του μοναδικού ράμφους του. Είναι ασπρόμαυρο με πολύ καθαρές γραμμές και λόγω του καμπύλου ράμφους, αναζητά την τροφή του με πολύ χαριτωμένο τρόπο, σκαλίζοντας αριστερά και δεξιά στη λάσπη των ακτών και είναι πραγματικά απόλαυση να το βλέπω».

 

Ίδρυση της Εταιρείας Πτηνοπαρατήρησης Plegadis

Η Τόνια και ο ορνιθολόγος Νίκος Μπούκας ίδρυσαν το Plegadis τον Μάρτιο του 2017, ενώ εργάζονταν ως ερευνητές της ορνιθολογίας. Τους άρεσε να παίρνουν τους φίλους τους σε εκδρομές πτηνοπαρατήρησης στον Αμβρακικό Κόλπο και στο Δέλτα του Ποταμού Καλαμά, δύο από τους σημαντικότερους και πλούσιους σε πτηνά υγρότοπους στην Ελλάδα. «Η Ήπειρος είναι ένα μοναδικό μέρος για πτηνοπαρατήρηση γιατί εξισορροπεί τις μοναδικές ορεινές περιοχές. όπως το Ζαγόρι και τα Τζουμέρκα, και τους όμορφους υγρότοπους», δήλωσε η Τόνια. «Το Ζαγόρι ήδη προσελκύει πολλούς επισκέπτες που λατρεύουν στη φύση και την πτηνοπαρατήρηση, κάτι που μπορεί να βελτιώσει τις εμπειρίες πεζοπορίας τους».

Οι συνεργάτες ξεπέρασαν πολλή γραφειοκρατία για να ιδρύσουν το Plegadis γιατί οι εκδρομές πτηνοπαρατήρησης ήταν μια νέα ιδέα στην Ελλάδα. «Συναντηθήκαμε με πολλούς υπαλλήλους του Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού, της Φορολογικής Υπηρεσίας, και με λογιστές και δικηγόρους για να βεβαιωθούμε ότι βαδίζουμε σύμφωνα με όλους τους τουριστικούς νόμους και τους φορολογικούς κανόνες», δήλωσε η Τόνια. «Στη συνέχεια, επιλέξαμε τον κατάλληλο εξοπλισμό για τις δραστηριότητές μας: κιάλια, fieldscopes, εργαλεία digiscoping, οδηγούς πεδίου, παιδικό εξοπλισμό, μεταφορά. Επισκεφτήκαμε πολλές εκθέσεις για να δοκιμάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα κιάλια και fieldscopes, για να αποφασίσουμε ποια θα ταιριάζουν καλύτερα με τις προσδοκίες και τον προϋπολογισμό μας». Το πρόγραμμα του Εναλλακτικού Τουρισμού βοήθησε το Plegadis να κερδίσει αναγνώριση και να αναπτύξει το δίκτυο τοπικών συνεργατών του. Η Τόνια και ο Νίκος συνεργάζονται με άλλες εταιρείες που προσφέρουν εναλλακτικές εμπειρίες στην Ήπειρο, όπως πεζοπορίες στα βουνά ή πεζοπορίες με ποδήλατο, και θέλουν να προσφέρουν επίσης εκδρομές πτηνοπαρατήρησης.

Ο Αμβρακικός Κόλπος είναι ένα από τα αγαπημένα σημεία της Τόνιας για τουριστικές εκδρομές γιατί είναι ένας μεγάλος χώρος που συνδυάζει την πτηνοπαρατήρηση και τη φωτογραφία με εξαιρετικές γαστρονομικές επιλογές. «Ξεκινάμε την περιοδεία μας νωρίς το πρωί από το βόρειο κομμάτι του υγροτόπου. Πηγαίνουμε με όχημα 4×4 που έχει όλο τον εξοπλισμό που θα χρειαστούν οι ταξιδιώτες. Σε όλη τη διάρκεια της εκδρομής, κάνουμε σύντομες στάσεις σε λιμνοθάλασσες ή βάλτους για να παρατηρήσουμε και να φωτογραφίσουμε τα πουλιά με τον εξοπλισμό μας. Είναι τόσο μεγάλη η ανταμοιβή που συναντάμε διαφορετικούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο και τους βοηθάμε να εντοπίσουν τα είδη πτηνών που δεν έχουν ξαναδεί ποτέ, ή να διδάξουμε στους αρχάριους τα βασικά της πτηνοπαρατήρησης. Συνήθως σταματάμε για μεσημεριανό στην Κορωνησία, ένα μοναδικό μέρος πάνω στη στενή λωρίδα γης ανάμεσα στη θάλασσα και τη λιμνοθάλασσα. Στη συνέχεια, καθώς ταξιδεύουμε νότια, τα χρώματα το απόγευμα δημιουργούν μια όμορφη ατμόσφαιρα, ενώ τα κοπάδια των πουλιών γεμίζουν τον ουρανό, πηγαίνοντας στον τόπο που κουρνιάζουν. Η μέρα μας τελειώνει με ένα γεύμα στην Πρέβεζα, που φημίζεται για τις νόστιμες ψαροταβέρνες της». Οι επισκέπτες του Νίκου και της Τόνιας συχνά τους στέλνουν φωτογραφίες που έβγαλαν στην εκδρομή και μοιράζονται μαζί τους τις φωτογραφίες των πουλιών που παρατηρούν στις πατρίδες τους.

«Κάθε χρόνος είναι καλύτερος από τον προηγούμενο, και ήδη έχουμε κρατήσεις για τους ερχόμενους μήνες την άνοιξη», δήλωσε η Τόνια. «Το όνειρό μας είναι να εδραιώσουμε περαιτέρω την παρουσία μας στο πακέτο του εναλλακτικού τουριστικού της Ηπείρου και να προωθήσουμε το ενδιαφέρον της πτηνοπαρατήρησης σε αυτήν την προστατευόμενη περιοχή. Ελπίζουμε να κάνουμε την Ελλάδα έναν δημοφιλή προορισμό πτηνοπαρατήρησης και το χειμώνα. Οι περισσότεροι από τους πελάτες μας προέρχονται από την Ευρώπη και την Αμερική και επισκέπτονται την άνοιξη και το καλοκαίρι, αλλά η πτηνοπαρατήρηση στην Ελλάδα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και κατά τη χειμερινή περίοδο, γιατί πολλά είδη μεταναστεύουν εδώ από τη Βόρεια ή την Ανατολική Ευρώπη. Οι Έλληνες ταξιδιώτες δεν γνωρίζουν ακόμα την ιδέα της πτηνοπαρατήρησης. Γι΄ αυτό το λόγο, ένα από τα οράματά μας ως ορνιθολόγοι είναι να αυξήσουμε την επίγνωση και το ενδιαφέρον των Ελλήνων ταξιδιωτών για την πτηνοπαρατήρηση, για να τους βοηθήσουμε να αναγνωρίσουν την ομορφιά των πουλιών».

Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά: Το πρόγραμμα της μελισσοκομίας

Γνωρίστε τον Πασχάλη

Ο Πασχάλης Χαριζάνης, 66 ετών, γεννήθηκε στις Σέρρες. Είναι καθηγητής στο Τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής και Διευθυντής του Εργαστηρίου Σηροτροφίας και Μελισσοκομίας στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΓΠΑ), όπου διδάσκει Σηροτροφία – Μελισσοκομία, Παθολογία Παραγωγικών Εντόμων, Παθολογία Μέλισσας – Μεταξοσκώληκα. Το Εργαστήριο Σηροτροφίας, τμήμα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, είναι το εργαστήριο αναφοράς για τη σηροτροφία σε όλη την Ελλάδα. Είναι υπεύθυνος του εκπαιδευτικού προγράμματος για τη“Μελισσοκομία” που υλοποίησε από το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών για το πρόγραμμα “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά”.

Το ενδιαφέρον του Πασχάλη για τις μέλισσες άρχισε όταν ήταν παιδί 12 χρονών, όταν φοιτούσε στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή (ΑΓΣ). Το πρώτο μάθημα στην ΑΓΣ ήταν σχετικό με τη μελισσοκομία, και παρόλο που και δεν είχε σκοπό να σπουδάσει μελισσοκομία, η σχολή τον έκανε να αλλάξει γνώμη. Πήρε πτυχίο στη Γενική Γεωργία από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, και παράλληλα με τις σπουδές του, δούλευε τα καλοκαίρια στην ΑΓΣ. Το καλοκαίρι του 1973, το πρώτο καλοκαίρι που εργάστηκε στη σχολή, συναντήθηκε με έναν καθηγητή μελισσοκομίας από το OhioState University—Columbus, ο οποίος προμήθευε εξωτερική τεχνική βοήθεια στην Ελλάδα. «Ρώτησα αν θα μπορούσα να τον βοηθήσω και να μάθω κάποια πράγματα για τη μελισσοκομία», είπε ο Πασχάλης. «Και στο τέλος του καλοκαιριού, με ρώτησε αν ήθελα να πάω στις ΗΠΑ και τον Καναδά για τρεις μήνες το επόμενο καλοκαίρι για να ζήσω με δύο οικογένειες μελισσοκόμων. Φυσικά είπα ναι». Το επόμενο καλοκαίρι, ο Πασχάλης μοίρασε το χρόνο του μεταξύ Καναδά και ΗΠΑ. Ενώ ήταν εκεί, κατάφερε να αναπτύξει τις δεξιότητές του στα αγγλικά, και στον Καναδά, ο καθηγητής τον πήγε σε ένα μελισσοκομικό συνέδριο, όπου συναντήθηκε με έναν καθηγητή από το University of California–Davis, ο οποίος τον ενθάρρυνε να υποβάλει αίτηση για διδακτορικό. «Ήμουν ήδη μελισσοκόμος πια, οπότε δεν χρειαζόταν να μάθω τις τεχνικές, αυτό ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για μένα», είπε ο Πασχάλης. «Αυτή η αλυσίδα γεγονότων με οδήγησε στο μεταπτυχιακό και το διδακτορικό στην Εντομολογία στο UC Davis». Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1983 και εργάστηκε ως καθηγητής στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Ξεκίνησε επίσης μια επιτυχημένη επιχείρηση μελισσοκομίας που διαχειριζόταν μέχρι που άρχισε να εργάζεται στο ΓΠΑ το 1994. «Η μελισσοκομία είναι όλη μου ζωή, το χόμπι και η δουλειά μου», δήλωσε ο Πασχάλης.

Επισκέφθηκα τον Πασχάλη κατά τη διάρκεια της μελισσοκομικής του τάξης στο ΓΠΑ, καθώς έδειξε για τους φοιτητές του πώς να ανοίγουν μια κυψέλη για επιθεώρηση. Βρισκόμασταν σε έναν κύκλο γύρω του, φορώντας τις μάσκες των μελισσοκόμων, καθώς εκείνος άναβε τις πευκοβελόνες στο καπνιστήρι και αφαιρούσε τα πλαίσια των κυψελών για να μας δείξει τα διάφορα είδη μελισσών, τα αυγά στα κελιά τους και τη βασίλισσα. Έξυσε λίγο μέλι από ένα πλαίσιο και μας το πρόσφερε. «Δοκιμάστε!» είπε. Έχει γλυκιά γεύση, ένα μέλι από ευκάλυπτο και άλλα φυτά και άνθη της περιοχής. Κάθε εβδομάδα, οι μαθητές εξετάζουν ένα διαφορετικό είδος μελιού. Αυτή την εβδομάδα, εξέτασαν την υγρασία του πευκόμελου χρησιμοποιώντας ένα διαθλασίμετρο. «Σύμφωνα με τα πρότυπα της ΕΕ, το ποσοστό του νερού στο πευκόμελο δεν πρέπει να υπερβαίνει το 20%», δήλωσε ο Πασχάλης. «Αν το μέλι έχει υπερβολική υγρασία, γίνεται λεπτό και θα προχωρήσει σε ζύμωση. Τέτοιο μέλι παράγουν οι τροπικές περιοχές και χώρες με μεγάλη υγρασία όπως ο Καναδάς. Συχνά αγοράζουν μέλι από άλλες χώρες και το ανακατεύουν με το δικό τους για να μειώσουν το ποσοστό υγρασίας. Σε ξηρά κλίματα όπως της Ελλάδας και της Καλιφόρνια παράγονται μικρότερες ποσότητες (περίπου 15 κιλά μέλι ανά αποικία σε σύγκριση με 50-60 κιλά ανά αποικία στον Καναδά), αλλά ανώτερης ποιότητας. Όλο το μέλι στην Ελλάδα είναι πολύ παχύ». Ο Πασχάλης και το εργαστήριό του έχουν δημιουργήσει επίσης πάνω από 55 βίντεο, 15-20 λεπτών, για να διδάξουν στους φοιτητές τα βασικά της μελισσοκομίας. Διδάσκουν 12 ομάδες των 20 περίπου φοιτητών κάθε εβδομάδα.

 

Πρόγραμμα μελισσοκομίας: Λεπτομέρειες

Το πρόγραμμα μελισσοκομίας διάρκειας ενός έτους που εφαρμόζει ο Πασχάλης για το ΝΓΝΓ χρησιμοποιεί παρόμοια υλικά. Το πρόγραμμα προσφέρει στους νέους που ενδιαφέρονται για τη μελισσοκομία 100 ώρες θεωρητικής και πρακτικής εκπαίδευσης. Πέρυσι, το πρόγραμμα έτρεξε στο Βόλο και την Καρδίτσα, και φέτος λειτουργεί στην Λάρισα, τη Λαμία και την Αλίαρτο. Ο Πασχάλης και μια εξαμελής ομάδα ταξιδεύουν σε αυτά τα μέρη και κάνουν τετραήμερα σεμινάρια όλη την άνοιξη. «Συχνά, οι ωφελούμενοι μας είναι νεαρά μέλη των μελισσοκομικών οικογενειών», δήλωσε ο Πασχάλης. «Μέχρι το τέλος του προγράμματος, θα έχουν αποκτήσει πλήρη εκπαίδευση στη μελισσοκομία».

Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά: Το πρόγραμμα αιγοπροβατοτροφίας

Γνωρίστε την Βίκυ

Βίκυ Κρυσταλλίδου, 44 ετών, γεννήθηκε και ζει στη Θεσσαλονίκη. Είναι ηγέτης του προγράμματος «Αιγοπροβατοτροφία: Αναδεικνύοντας τα ελληνικά κτηνοτροφικά προϊόντα» που σχεδιάστηκε και υλοποιείται από την Αμερικανική Γεωργική Σχολή, στο πλαίσιο του προγράμματος “Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά“. Είναι παντρεμένη και έχει δύο γιους, 10 και 8 ετών. Η οικογένειά της ήρθε από την Κωνσταντινούπολη το 1914, πριν από την ανταλλαγή πληθυσμών. Η Βίκυ είναι γεωπόνος-ζωοτέχνης με διδακτορικό δίπλωμα στη Διατροφή ζώων και μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Επιστήμη των Ζώων Γαλακτοκομικής παραγωγής του πανεπιστημίου του Reading, κατόπιν υποτροφίας από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Κατέχει πτυχίο Ζωικής Παραγωγής από το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (TEI) της Θεσσαλονίκης και δίπλωμα του Προγράμματος Παιδαγωγικής Κατάρτισης από την ΑΣΠΑΙΤΕ και του Εκπαιδευτή Ενηλίκων της Μη Τυπικής Εκπαίδευσης του ΕΟΠΠΕΠ. «Από καθαρή τύχη έφτασα στη ζωική παραγωγή», είπε η Βίκυ. «Ήθελα να γίνω γιατρός, αλλά απέτυχα στις εξετάσεις. Στη συνέχεια πήρα πτυχίο βοηθού οδοντιάτρου. Αλλά μετά το πρώτο εξάμηνο της ζωικής παραγωγής, την αγάπησα. Νομίζω ότι οι άνθρωποι που αρχίζουν να δουλεύουν με ζώα, δεν γίνεται να μην τα αγαπήσουν. Δεν νομίζω ότι θα γινόταν κάτι διαφορετικό με μένα».

Μετά την επιστροφή της στην Ελλάδα, η Βίκυ εργάστηκε ως καθηγήτρια μερικής απασχόλησης στα ΤΕΙ Θεσσαλονίκης και Λάρισας και ως σύμβουλος στην Ελληνικές Βιομηχανίες Ζωοτροφών (ΕΛΒΙΖ). Στη συνέχεια ήρθε στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή, όπου εργάστηκε ως λέκτορας στο Perrotis College και υπεύθυνη έργου στο Γραφείο Διαχείρισης Στρατηγικών Προγραμμάτων, τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν τη διατροφή ζώων και τον αντίκτυπό της στα ζωικά προϊόντα και την ανθρώπινη υγεία, την παρακολούθηση των τυποποιήσεων ζωοτροφών για την ικανοποίηση των ποιοτικών επιδόσεων και των προτύπων υγείας των ζώων, και την αξιολόγηση της χημικής και θρεπτικής αξίας των ζωοτροφών. «Είναι επίσης πολύ καλή μαγείρισσα», δήλωσε ο Ηλίας Κάλφας, υπέυθυνος του προγράμματος «Υιοθετώντας μικρά οικογενειακά αγροκτήματα». «Μπορεί να μην έχει ένα μολύβι πάνω της, αλλά σίγουρα θα έχει ένα μαχαίρι!»

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα “Αιγοπροβατοτροφία”

Στο πλαίσιο του προγράμματος «Αιγοπροβατοτροφία», η Βίκυ επισκέπτεται αγροκτήματα σε 12 περιοχές σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα, από τα Ιωάννινα έως την Ορεστιάδα και νότια ως την Καρδίτσα. Κάθε περιοχή έχει περίπου 8 κτηνοτρόφους τους οποίους επισκέπτεται δύο με τρεις φορές το μήνα. Εξετάζει τα ζώα των κτηνοτρόφων και τους δίνει συμβουλές για να τους βοηθήσει να βελτιώσουν τα προϊόντα τους και συνεργάζεται μαζί τους για να θέσουν στόχους. «Η κοινωνική δυναμική της κάθε ομάδας είναι διαφορετική», είπε. «Στην Ορεστιάδα, για παράδειγμα, δουλεύω με Πομάκους, Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν σε χωριά στα βουνά της Ροδόπης κοντά στη Βουλγαρία».

Η Βίκυ συνεργάζεται επίσης με επιστήμονες τροφίμων, κρεοπώλες, τυροκόμους και σεφ για την ανάπτυξη νέων προϊόντων από γάλα προβάτων και αιγών. Σε συνεργασία με το New Milk, τη νέα πρωτοβουλία του Τμήματος Έρευνας και Ανάπτυξης της Creta Farms, και το Τμήμα Επιστήμης Τροφίμων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, παρήγαγε ένα νέο ρόφημα που παρασκευάζεται από ζυμωμένο γιαούρτι από κατσικίσιο γάλα το οποίο διατίθεται σε πολλές γεύσεις. Τα επόμενα δύο χρόνια, η Βίκυ έχει στόχο την παραγωγή ενός τυριού επάλειψης και ενός σκληρού τυριού από κατσικίσιο γάλα. Επιπρόσθετα, συνεργάζεται με τον Ελληνικό Γεωργικό Οργανισμό ΔΗΜΗΤΡΑ για να κάνει έρευνα σχετικά με την ανάγκη παραγωγής αμνών μεγαλύτερου σωματικούς βάρους (“heavyweight”). Τα αρνιά στην Ελλάδα συνήθως σφάζονται όταν ζυγίζουν 12 κιλά, ενώ τα βαριά αρνιά 18-20 κιλά. «Αν και η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στην παραγωγή προβάτων στην Ευρώπη, εισάγουμε πολύ από το κρέας από τη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία», δήλωσε η Βίκυ. «Ενθαρρύνοντας τους κτηνοτρόφους να στραφούν στην παραγωγή βαρύτερων αρνιών, μπορούμε να μειώσουμε την εξάρτησή μας σε εισαγωγές από τις άλλες χώρες».

 

Συνεργασία με το πρόγραμμα Εναλλακτικού Τουρισμού

Η Βίκυ συνεργάζεται επίσης με το πρόγραμμα του Εναλλακτικού Τουρισμού στην Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή, το οποίο έχει υιοθετήσει φέτος την πόλη της Ξάνθης για τις δραστηριότητές του. Στη Ξάνθη και τα βουνά της Ροδόπης ζουν τα ελληνικά βοοειδή Shorthorn, η μόνη εγχώρια φυλή που υπάρχει στην Ελλάδα. Έχουν απομείνει μόνο 600-700 βοοειδή παραμένουν που βόσκουν ελεύθερα στα βουνά μεταξύ Ξάνθης και Κομοτηνής. «Ελπίζουμε να πιστοποιήσουμε και να προστατεύσουμε τη φυλή, παρέχοντας στους κτηνοτρόφους την ευκαιρία να πουλάνε σε υψηλότερη τιμή. Διοργανώνουμε μια τριήμερη διεθνή διάσκεψη στις 7-9 Ιουνίου, εστιάζοντας στην «Belle Epoque” της Ξάνθης και την ξεχασμένη φυλή των βοοειδών Shorthorn. Έχουμε συνεργαστεί με την μπριγκάντα, μια ένωση σεφ, που θα έρθει στην Ξάνθη για να δημιουργήσει συνταγές με το κρέας–μου λένε ότι πραγματικά έχει καλύτερη γεύση», δήλωσε η Βίκυ. «Και καθώς η φυλή προέρχεται από τα Πομακοχώρια, θα έχουμε επίσης την ευκαιρία να συνεργαστούμε με τους Πομάκους και να αναδείξουμε τις δραστηριότητές τους».

“Υιοθετώντας μικρά οικογενειακά αγροκτήματα”: Η συμβολή στην καλλιέργεια επιτραπέζιων σταφυλιών

Γνωρίστε τον Γιώργο

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος, 52 ετών, γεννήθηκε στο Κιλκίς και τώρα ζει στη Θεσσαλονίκη. Έχει μεγάλη εμπειρία στην καλλιέργεια των επιτραπέζιων σταφυλιών και είναι ενεργός μέντορας στο πρόγραμμα Νέα Γεωργία για την Νέα Γενιά. Σπούδασε νομική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε στις ΗΠΑ με μεταπτυχιακές σπουδές. Έζησε εκεί έξι χρόνια, παντρεύτηκε, και απέκτησε τρία παιδιά. Το 2004 επέστρεψε μαζί με την οικογένειά του στην Ελλάδα και ίδρυσε μια κατασκευαστική εταιρεία. Κέρδισε σε διαγωνισμούς ανάθεσης έργων οδοποιίας σε ιδιώτες για την ανακατασκευή οδών και σταθμών διοδίων, και κανάλια παροχέτευσης των ομβρίων υδάτων. Ανέλαβε έργα οδοποιίας για τη συντόμευση της οδικής οδού Αθηνών-Λαμίας.

Ο πατέρας και ο παππούς του Γιώργου καλλιεργούσαν σταφύλια και ο Γιώργος προχώρησε στην επιχειρηματική εκμετάλλευση των αμπελώνων.  Έχει 80 στρέμματα των σταφυλιών ποικιλίας Crimson Seedless και προετοιμάζει άλλα 160 στρέμματα, αγοράζοντας γειτονικά χωράφια. Ως ιδιοκτήτης κατασκευαστικής εταιρείας διαθέτει όλα τα απαραίτητα μηχανήματα για να προετοιμάσει τα χωράφια με σχετικά χαμηλό κόστος. Για την προστασία των αμπελώνων από τις καιρικές συνθήκες, καλύπτει τα φυτά πρώτα με ένα πλαστικό δίχτυ και, αργότερα με ένα πλαστικό κάλυμμα για να προστατεύσει την τελική συγκομιδή από τις βροχοπτώσεις του Σεπτεμβρίου και του Οκτωβρίου.

 

Καθοδήγηση των Ομάδων Επιτραπέζιων Σταφυλιών από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Υιοθετώντας μικρά οικογενειακά αγροκτήματα»

Ο Γιώργος ασχολείται επίσης με καινοτομίες στο πρόγραμμα Νέα Γεωργία για τη Νέα Γενιά. Η συνδρομή του άρχισε πριν από δύο χρόνια, κατά τη διάρκεια του αρχικού σχεδιασμού του προγράμματος, και ήταν ο πρώτος μέντορας. Συνεργάζεται με την Αμερικανική Γεωργική Σχολή για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος που θα παρακολουθεί με ακρίβεια την καλλιέργεια, τη συγκομιδή, την επεξεργασία και τη μεταφορά επιτραπέζιων σταφυλιών. «Χρησιμοποιούμε αισθητήρες για να μετρήσουμε κάθε παράμετρο στα αμπέλια κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, όπως την ποιότητα του εδάφους, την υγεία, το χρώμα και τη γλυκύτητα των σταφυλιών. Τώρα προχωρούμε σε ένα σύστημα παρακολούθησης της αποθήκευσης και μεταφοράς από τα χωράφια στον τελικό αγοραστή. Θέλουμε ο αγοραστής να είναι σε θέση να δει ακριβώς πώς καλλιεργούνται τα σταφύλια και να γνωρίζει το όνομα του αγρότη και να βλέπει το πρόσωπό του. Πιστεύω ότι σε δύο τρία χρόνια, όλες οι μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ θα ζητούν αυτό το επίπεδο ακρίβειας και ιχνηλασιμότητας».

Οι τέσσερις ομάδες επιτραπέζιων σταφυλιών έχουν ήδη αναγνωριστεί για την εξαιρετική τους απόδοση. Επιλέχθηκαν από την Πλατφόρμα Έξυπνης Εξειδίκευσης (Smart Specialisation Platform) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ως πεδίο εφαρμογής ως πρότυπο σε άλλα κράτη μέλη για την καλλιέργεια σταφυλιών με τη χρήση έξυπνων τεχνολογιών με σκοπό τη δημιουργία ενός πρωτοκόλλου για την επόμενη δεκαετία.

Σε συνεργασία με την Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή, ο Γιώργος καταβάλλει προσπάθειες επίσης για να φέρει στην Ελλάδα από την Καλιφόρνια μια νέα λευκή ποικιλία σταφυλιού, Autumn King. «Το Crimson Seedless είναι επίσης ποικιλία Καλιφόρνιας», δήλωσε ο Γιώργος. «Αυτές οι ποικιλίες καλλιεργούνται χωρίς δυσκολία εδώ γιατί ο καιρός μας μοιάζει με τον καιρό της Καλιφόρνιας. Αλλά εδώ θα έχουμε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. Οι Αμερικανοί δεν μπορούν να πιστέψουν το μέγεθος των σταφυλιών μας και το όμορφο χρώμα τους. Κι αυτά προέκυψαν με φυσικό τρόπο. Τα σταφύλια τα πατάμε, δεν μας ενδιαφέρει αν φαίνονται όμορφα. Όμως στην περίπτωση των επιτραπέζιων σταφυλιών, οι καταναλωτές αγοράζουν πρώτα με τα μάτια. Τα σταφύλια πρέπει να φαίνονται όμορφα και να έχουν καλή και γλυκιά γεύση». Ο Γιώργος ελπίζει ότι θα μπορέσουν να έχουν το Autumn King από την Καλιφόρνια τον επόμενο χρόνο.

Ένας από τους μεγάλους στόχους του Γιώργου είναι να οργανώσει τους νέους αγρότες σε ομάδες. «Αν δεν είσαι μια ομάδα, δεν έχεις δύναμη γιατί δεν θα είσαι σε θέση να παραδώσεις τις ποσότητες που χρειάζονται οι αγορές», είπε. «Έχω μια σύμβαση με μια τεράστια εταιρεία από το Ηνωμένο Βασίλειο που ονομάζεται Jupiter. Θέλουν ένα φορτηγό σταφύλια την ημέρα, δηλαδή 25 τόνους. Για να παραδώσω αυτήν την ποσότητα, χρειάζομαι 4.000 στρέμματα. Προτιμούμε να έχουμε νέους αγρότες σε αυτές τις ομάδες γιατί είναι ανοιχτοί στη μάθηση. Βλέπουν τα αποτελέσματα από το πρώτο έτος και είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν μαζί μας. Με μόνο 20 στρέμματα μπορείς να κερδίσεις 30.000 ευρώ. Ποια άλλη βιομηχανία στην Ελλάδα μπορεί να σε προσφέρει ένα τέτοιο κέρδος;»